Zabezpieczenia przeciwpożarowe w placówkach opieki zdrowotnej
58
na kondygnacji w każdej strefie pożarowej o powierzchni przekracza-
jącej 200 m
2
. W obiektach niskich i średniowysokich przy wejściu do
pomieszczeń magazynów lub technicznych o powierzchni przekra-
czającej 200 m
2
i gęstości obciążenia ogniowego powyżej 500 MJ/m
2
należy stosować hydranty typu DN 52, a nie DN 25. Dla budynków
wysokich i wysokościowych wymagane są po dwa zawory hydrantowe
DN 52 (zaleca się w przedsionkach przeciwpożarowych oraz dopusz-
cza w klatkach schodowych) na każdym pionie kondygnacji podziemnej
i powyżej 25 m wysokości obiektu oraz po jednym zaworze na pozosta-
łych piętrach (najczęściej dotyczy to sanatoriów). Minimalna wydajność
poboru wody mierzona na wylocie prądownicy wynosi dla: hydrantu
DN 25 – 1,0 dm
3
/s, hydrantu i zaworu DN 52 – 2,5 dm
3
/s. Ciśnienie na
zaworze odcinającym powinno gwarantować wydajność dla hydrantu
wewnętrznego z uwzględnieniem zastosowanej średnicy dyszy prądow-
nicy i być nie mniejsze niż 0,2 MPa. Zasilanie hydrantu wewnętrznego
musi być zapewnione co najmniej na 1 godzinę. Wymagana ilość wody
do celów przeciwpożarowych do zewnętrznego gaszenia pożaru budyn-
ków użyteczności publicznej, jakimi są obiekty służby zdrowia, wynosi
10 dm
3
/s przy kubaturze do 5000 m
3
i powierzchni wewnętrznej do
1000 m
2
(z co najmniej jednego hydrantu zewnętrznego o średnicy
80 mm lub 100 m
3
zapasu wody w przeciwpożarowym zbiorniku wod-
nym). Przy większej kubaturze lub powierzchni potrzebna wydajność
wzrasta do 20 dm
3
/s z co najmniej dwóch hydrantów o średnicy 80 mm
lub 200 m
3
zapasu wody w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym.
x x x
Gaśnice
Obiekty służby zdrowia muszą być wyposażone w gaśnice spełniające
wymagania odpowiednich polskich norm. Rodzaj gaśnicy dobiera się
w zależności od zabezpieczanych nimi materiałów: A – stałych, zwykle
pochodzenia organicznego, których normalne spalanie zachodzi z two-
rzeniem żarzących się węgli; B – cieczy i materiałów stałych topiących
się oraz F – tłuszczów i olejów w urządzeniach kuchennych. Na każde
100 m
2
powierzchni strefy pożarowej w budynku ZL II, niechronionej
stałym urządzeniem gaśniczym, należy przeznaczyć jedną jednostkę
masy środka gaśniczego o wadze 2 kg (lub 3 dm
3
). Gaśnice muszą być
rozmieszczone w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, w szczegól-
ności: przy wejściach do budynków, na klatkach schodowych i koryta-
rzach, przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz, w strefach nienarażo-
nych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła (piece,
grzejniki), w obiektach wielokondygnacyjnych – w tych samych punk-
tach na każdej kondygnacji, jeżeli pozwalają na to istniejące warunki.
Odległość z każdego miejsca w obiekcie, w którym może przebywać
człowiek, do najbliższej gaśnicy nie powinna być większa niż 30 m. Do
gaśnic należy zapewnić dostęp o szerokości co najmniej 1 m.
x x x
Urządzenia do usuwania dymu i ciepła
Mają na celu ograniczenie wpływu dymu, gorących produktów spalania
i rozkładu termicznego substancji zgromadzonych w obiektach budowla-
nych, na ewakuowane osoby. Oczywiście dym oddziaływuje również na
sam obiekt, jego konstrukcję i wyposażenie. W budynkach niskich i śre-
dniowysokich przeznaczonych na szpitale bądź sanatoria, należy sto-
sować klatki schodowe obudowane i zamykane drzwiami oraz wypo-
sażone w urządzenia zapobiegające zadymieniu (np. zbiorniki na dym
z elementów konstrukcji obiektu) lub służące do usuwania dymu (np.
wentylacja grawitacyjna – klapy oddymiające z powierzchniami napo-
wietrzającymi, wentylacja mechaniczna). W budynkach wysokich i wyso-
kościowych powinny być co najmniej dwie klatki schodowe obudowane
i oddzielone od poziomych dróg komunikacji ogólnej oraz pomieszczeń
przedsionkiem przeciwpożarowym o wymiarach minimum 1,4 x 1,4 m.
Ściany i strop muszą mieć obudowy z materiałów niepalnych, o odpor-
ności ogniowej co najmniej EI 60, zamykane drzwiami i wentylowane co
najmniej grawitacyjnie. Klatki schodowe i przedsionki przeciwpożarowe,
stanowiące drogę ewakuacyjną w budynku wysokim i wysokościowym,
powinny być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich zadymieniu
(np. systemy nadciśnieniowe). W obiektach tych należy zastosować także
rozwiązania techniczno-budowlane chroniące przed zadymieniem pozio-
mych dróg ewakuacyjnych.
x x x
Podsumowanie
Specyfika budynków służby zdrowia wymaga każdorazowego i szczegó-
łowego określenia warunków ochrony przeciwpożarowej. Aspektem rzu-
tującym na problemy w projektowaniu, wynikającym z przeznaczenia
obiektów medycznych, jest konieczność uwzględnienia ochrony osób na
wózkach, z upośledzeniami wzrokowymi bądź słuchowymi. Wpływa to
na potrzebę zamontowania różnego rodzaju urządzeń wspomagających
proces poruszania się, np. wind na schodach, odgrywających ważną rolę
w skutecznej ewakuacji ludzi i mienia. Pamiętając o specyfice tych obiek-
tów, należy dokonywać starannej analizy, aby dobrać jak najlepsze roz-
wiązania zapewniające w nich odpowiedni poziom bezpieczeństwa.
Literatura
1. J. Ciszewski, „Wstęp do projektu elektrycznego dźwiękowych syste-
mów ostrzegawczych”, CNBOP PIB, 2006.
2. W. Wnęk, P. Kubica, R. Porowski, T. Gontarczyk, „Zabezpieczanie
przeciwpożarowe serwerowni poprzez obniżenie poziomu tlenu”, w:
„elektro.info” 10/2015, s. 40–42.
3. W. Wnęk, „Sterowanie instalacjami do odprowadzania dymu i ciepła:
zasady projektowania”, w: „elektro.info” 4/2014, s. 22–25.
4. W. Wnęk, „Systemy sygnalizacji pożarowej. Wstęp do projektowania”,
w: „Systemy Alarmowe” 5/2012, s. 86–87.
5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie (DzU z dn. 18.09.2015 poz. 1422).
6. Rozporządzenie MSWiA z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony
przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów
(DzU z dn. 22.06.2010 nr 109, poz. 719).
7. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
24 lipca 2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę
oraz dróg pożarowych (DzU 2009 nr 124, poz. 1030).
8. „Ramowe wymagania organizacyjno-techniczne dotyczące uzgad-
niania przez komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży
Pożarnej sposobu połączenia urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych
systemu sygnalizacji pożarowej z obiektem komendy Państwowej Straży
Pożarnej lub wskazanym przez właściwego miejscowo komendanta
powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej”, KGPSP, 2013.
9. „Procedury organizacyjno-techniczne w sprawie spełnienia wymagań
w zakresie bezpieczeństwa pożarowego w inny sposób niż to określono
w przepisach techniczno-budowlanych, w przypadkach wskazanych
w tych przepisach oraz stosowania rozwiązań zamiennych, zapewniają-
cych niepogorszenie warunków ochrony przeciwpożarowej w przypad-
kach wskazanych w przepisach przeciwpożarowych”, KGPSP Biuro Roz-
poznawania Zagrożeń, Warszawa 2008.
