Transport w placówce służby zdrowia
66
również korzystać z różnego rodzaju platform schodowych. W zależ-
ności od typu schodów montowane są na nich specjalne szyny (proste
bądź krzywoliniowe), które pozwalają na wjazd lub zjazd osoby niepeł-
nosprawnej. Platformy takie mogą być instalowane zarówno wewnątrz,
jak i na zewnątrz budynków. Są wyposażone w specjalne najazdy
(boczne bądź od frontu schodów), a ich usytuowanie uzależnione jest
głównie od dostępności miejsca w okolicy schodów. Innym sprzętem
służącym osobom niepełnosprawnym i poruszającym się na wózkach
inwalidzkich są tzw. transportery schodowe, zwane również schodoła-
zami, które umożliwiają przemieszczanie wózków (zarówno ręcznych,
jak i elektrycznych) po schodach. Schodołazy mogą być stosowane
także wówczas, gdy następuje przerwa w dostępie do energii elektrycz-
nej lub jeżeli nie ma do dyspozycji żadnego źródła energii. Gdy nie są
wykorzystywane, zwykle się je składa, a gdy zachodzi taka potrzeba –
natychmiast są gotowe do użytku.
Niezbędnymi urządzeniami do transportu na terenie placówek służby
zdrowia są także wózki do przewożenia chorych, głównie w pozycji
leżącej. Wyposaża się je w mechanizmy pozwalające na regulowanie
wysokości materaca, jak również jego przechyłu (fot. 1). Ich konstruk-
cja umożliwia podłączenie urządzeń diagnostycznych, monitorujących
czynności życiowe, a także ratujących życie. Coraz częściej wózki mają
półkę na monitor lub inne mobilne urządzenie, dzięki któremu można
korzystać z określonego oprogramowania komputerowego. Na rynku
dostępne są również modele specjalistyczne, np. wyposażone w spe-
cjalny podgłówek okulistyczny.
W placówkach służby zdrowia, głównie w szpitalach, zastosowanie znaj-
dują przenośniki taśmowo-rolkowe, które służą także do zmiany położe-
nia chorego znajdującego się w pozycji leżącej, m.in. do przenoszenia
go z łóżka na łóżko lub po zabiegu ze stołu operacyjnego na łóżko.
Wśród urządzeń wspierających transport pacjenta na terenie placó-
wek służby zdrowia możemy również wymienić podnośniki: ścienne,
sufitowe oraz jezdne. Pierwsze służą przenoszeniu chorych np. z pozy-
cji leżącej do siedzącej, a także osób niepełnosprawnych z łóżka na
wózek inwalidzki lub odwrotnie. Podnośniki sufitowe natomiast stano-
wią wsparcie w zakresie przemieszczania pacjenta w ramach jednego
lub większej liczby pomieszczeń. Działają one z wykorzystaniem spe-
cjalnych prowadnic, które pozwalają np. na transportowanie chorego
w pozycji siedzącej, stojącej lub leżącej, a także sprawdzają się przy
nauce chodzenia oraz rehabilitacji ruchowej. Podnośniki jezdne mają
charakter transportowo-kąpielowy i umożliwiają przenoszenie chorego
z pozycji leżącej do siedzącej lub odwrotnie.
x x x
Zarządzanie zasobami placówki służby zdrowia
w kontekście obsługi pacjenta
Kontrolowanie zasobów, od chwili ich nabycia, poprzez czas użyt-
kowania, aż do wycofania, jest niezwykle istotne z punktu widze-
nia precyzyjnej i wydajnej sprawozdawczości finansowej w dowolnym
przedsiębiorstwie lub instytucji. Najczęściej inwentaryzacja sprzętu
odbywa się w sposób tradycyjny. Prace z tym związane są realizo-
wane ręcznie i w oparciu o dokumenty papierowe, co jest bardzo
czasochłonne i obarczone sporym ryzykiem popełnienia błędu. Prze-
prowadzone ponad 20 lat temu badania wykazały, że w przypadku
ręcznego wprowadzania danych do systemu pojawia się 1 błąd
na 100 znaków, a przy skanowaniu kodów kreskowych 1 błąd na
10 mln znaków
11
. Zatem automatyzacja procesu inwentaryzacji –
właśnie poprzez wprowadzenie kodów kreskowych – pozwala na
osiągnięcie wymiernych korzyści:
• łatwość sprawdzania przenośnych obiektów,
• stałą kontrolę nad wszystkimi przedmiotami przenośnymi i zamo-
cowanymi na stałe,
• weryfikację zasobów w budynku, pokoju lub u pracownika, która
może być przeprowadzona szybko, w okresach rocznych lub dowol-
nych cyklicznych,
• możliwość stałego sporządzania raportów obejmujących wartość,
starzenie, uszkodzenie, lokalizację nowe przydziały i szczegółową
inwentaryzację przedmiotów.
Zasoby są skanowane i rejestrowane przy użyciu przenośnych ter-
minali kodów kreskowych, wyposażonych w ręczne skanery. Każda
zmiana przydziału obiektów przenośnych, wydawanych i zwra-
canych w ogólnym pomieszczeniu, może być odnotowywana za
pomocą skanera i terminali podłączonych do komputera zarządza-
jącego. W rozwiązaniu tym status wszystkich obiektów jest w sposób
ciągły aktualizowany w bazie danych. Dla wyżej opisanej aplikacji
zastosowanie mogą znaleźć kody kreskowe GS1, które pozwa-
lają na oznakowanie obiektów za pomocą numerów o określo-
nej strukturze, przedstawianych w postaci standardowych symbolik
kodów kreskowych:
• Globalny Numer Lokalizacyjny (GLN, ang.
Global Location Num-
ber
) do identyfikacji lokalizacji, tj. oddziałów, pomieszczeń, regałów,
półek itp.,
• Globalny Identyfikator Zasobów Zwrotnych (GRAI, ang.
Global
Returnable Asset Identifier
) do identyfikacji zasobów zwrotnych, opa-
kowań wielokrotnego użytku i transportowych itp.,
• Globalny Indywidualny Identyfikator Zasobów (GIAI, ang.
Global
Individual Asset Identifier
) dla pozostałych typów zasobów.
Identyfikatory działają jako klucze dostępu do charakterystyki:
GLN – lokalizacji, a GRAI i GIAI – zasobów. Przykład numeru iden-
tyfikacyjnego GIAI w postaci kodu kreskowego GS1-128 prezentuje
fot. nr 2.
Powiązanie danych na temat środków trwałych oraz pacjentów
pozwala uzyskać innego rodzaju korzyści – monitorowanie hospi-
talizacji i śledzenie ruchu chorych oraz rodzaju wykorzystywanego
sprzętu podczas pobytu pacjentów w placówce służby zdrowia.
Dzięki temu istnieje możliwość zwiększenia efektywności planowa-
nia usług medycznych, jak również użycia sprzętu do transportu.
W tym celu konieczne jest wprowadzenie mechanizmów identyfika-
cji pacjentów na terenie obiektów służby zdrowia (w szczególności
w szpitalach), zgodnych z obowiązującymi przepisami prawa.
fot. Shutterstock
Fot. 1. Wózek umożliwiający transport pacjenta w pozycji leżącej
