Wentylacja hybrydowa
60
Sterowanie zasilaniem elektrycznym nasad hybrydowych może odby-
wać się trojako:
• z wykorzystaniem regulatora oddalonego od urządzenia – do jed-
nego regulatora sterującego podłączona jest (przy użyciu przewodu)
tylko jedna nasada kominowa; regulator może występować w trzech
wariantach: do montażu natynkowego, podtynkowego i w skrzynce
rozdzielczej; prędkość obrotowa turbiny jest ustawiana manualnie
przez użytkownika – za pomocą pokrętła na regulatorze;
• bezpośrednio przy urządzeniu – przy użyciu regulatora manualnego
montowanego w puszce przyłączeniowej nasady hybrydowej; pręd-
kość obrotowa ustawiana jest przez wykwalifikowaną osobę na etapie
montażu lub później; układa się tylko kable zasilające, bez konieczno-
ści prowadzenia kabli sterujących;
• sieciowo – za pomocą karty zamontowanej w nasadzie; urządze-
nia wpinane są do jednego wspólnego przewodu sterującego (do
magistrali danych) i stanowią sieć; jedno z gniazdek umieszczone
jest w skrzynce dostępnej dla osób obsługujących budynek i umożli-
wia zarządzanie poszczególnymi nasadami (regulacja prędkości oraz
godzin pracy), a także kontrolę ich prawidłowego działania.
Zasilanie prowadzone jest jednym dwużyłowym przewodem – magi-
stralą zasilającą – od zasilacza, umieszczonego w skrzynce zasilającej,
do kominów. Kable te wpinane są równolegle do magistrali obsługu-
jącej wiele nasad. Taką instalację trzeba odpowiednio zaprojektować,
dobierając właściwy przekrój przewodu i zasilacz. Należy przy tym
uwzględnić liczbę i moc nasad oraz ich odległość od zasilacza.
Innym rozwiązaniem jest zasilanie panelem fotowoltaicznym, które nie
potrzebuje instalacji elektrycznej. Takie układy uruchamiają się, gdy
tylko zaświeci słońce lub zawieje wiatr i nie wymagają regulacji.
x x x
Regulacje prawne, jakim podlegają instalacje
hybrydowe
Zgodnie z art. 148 warunków technicznych wentylację hybrydową
można stosować we wszystkich budynkach za wyjątkiem wysokich
i wysokościowych. Nie powinno się też mieszać wentylacji mecha-
nicznej, pracującej na wysokich podciśnieniach, z hybrydową lub
grawitacyjną. Ze względu na to, że wentylacja hybrydowa jest stosun-
kowo nowym rozwiązaniem, obecnie nie ma bardziej precyzyjnych
przepisów w tym zakresie. Większa odpowiedzialność zatem spoczywa
na projektancie, którego zadaniem jest tak zaplanować instalację,
żeby działała prawidłowo. Oczywiście omawiany system podlega
wszelkim zapisom przeciwpożarowym i związanym z bezpieczeń-
stwem użytkowania.
Stosowane są dwa rozwiązania układów wentylacji hybrydowej.
Pierwsze polega na budowaniu instalacji podobnie jak wentylacji
grawitacyjnej – przewidując jeden kanał dla każdej kratki wentylacyj-
nej. Dodane zostają nawietrzaki, stabilizatory i nasady hybrydowe.
Dzieje się tak również w przypadku modernizacji istniejącego systemu
grawitacyjnego. W nowo budowanych obiektach natomiast wenty-
lację hybrydową traktuje się podobnie jak mechaniczną, tylko z niż-
szymi podciśnieniami. Projektuje się wtedy jeden wspólny kanał dla
danego typu pomieszczeń. Np. wszystkie kuchnie w określonym pionie
są podpięte do jednego kanału wentylacyjnego zakończonego nasadą
hybrydową. Przekroje kanałów zwykle mąją wymiary porównywalne
do tych w systemach grawitacyjnych. Obydwa ww. układy wentylacji
hybrydowej są równie dobre, o ile działają prawidłowo.
x x x
Jakie problemy rozwiązuje wentylacja hybrydowa?
Mieszkańcom budynków wyposażonych w wentylację grawitacyjną
bardzo dobrze znanym zjawiskiem jest ciąg wsteczny. Wywołuje je
zmienność warunków atmosferycznych i wpływa na stabilność dzia-
łania instalacji. O ile temperatura wewnątrz budynku jest stała, o tyle
ta na zewnątrz ciągle się zmienia. Wartość ciągu w pogodne zimowe
południe osiąga ok. 5 Pa, a w mroźną noc w tym samym kominie –
25 Pa. Podmuch wiatru może spowodować, że podciśnienie sko-
czy nawet do 80 Pa. Często w mieszkaniach czy domach znajdują się
2–3 kanały wentylujące, zwykle umiejscowione w kuchni, łazience
i toalecie. Gdyby miały one wymiary 14 x 14 cm i zostały zesta-
wione ze sobą razem, to uzyskany otwór obejmowałby powierzch-
nię 42 x 14 = 588 cm
2
. 4 małe nawiewniki okienne o czynnym
polu ok. 32 cm
2
każdy w sumie stanowią przekrój równy 128 cm
2
.
Rys. 4. Turbowent hybrydowy (1 – turbina, 2 – podstawa, 3 – silnik)
rys. Darco (2)
Rys. 5. Solarny turbowent hybrydowy
1
2
3
