warsztat architekta
19
27.
Budynek centrum medycznego
Roy and Diana Vagelos Education
Center
28.
Liczne sale klubowe i różno-
rodne foyer sprzyjają spotkaniom
i wchodzeniu użytkowników obiektu
w interakcję
29.
Nowoczesne centrum
symulacji operacji, fot. 27–29.
Diller Scofidio + Renfro
29
abc specjalisty
nowe przestrzenie edukacji
28
27
Kaskada audytoriów
Przywykliśmy do budynków szkół i uczelni w formie niskich
pawilonów zatopionych w zieleni. Czasem jednak tego typu
obiekty powstają w centrach gęsto zabudowanych miast. Wówczas
mogą przybierać postać sporego gmachu lub nawet wieżowca.
Jednym z ciekawszych uczelnianych wysokościowców jest otwarty
w 2016 roku Roy and Diana Vagelos Education Center, czyli cen-
trum medyczne, jakie powstało przy Haven Avenue na Górnym
Manhattanie. Budynek stanowi nowy przestrzenny emblemat
Uniwersytetu Columbia i punkt orientacyjny na północnym krańcu
jego kampusu medycznego.
Na formę tej innowacyjnej wieży medycznej wpłynął nie tylko
kontekst przestrzenny, lecz również nowatorski program obiektu.
Centrum medyczne ma wprowadzać studentów wszystkich czte-
rech specjalności medycznych (lekarskiej, pielęgniarskiej, denty-
stycznej i zarządzania) w nowe sposoby leczenia i praktykowania
medycyny na miarę XXI wieku. Stąd nowoczesne centrum
symulacji operacji, zaawansowane technologicznie sale lekcyjne,
wykładowe i egzaminacyjne, wyposażone w sprzęty audiowizualne
oraz wielofunkcyjne audytorium.
Projektanci z nowojorskiej pracowni Diller Scofidio + Renfro
zaprojektowali otwartą przestrzeń sprzyjającą spotkaniom i wejściu
w interakcję użytkowników obiektu. Oprócz zamkniętych labo-
ratoriów, w pionie rozciąga się przestrzeń publiczna. Południowa
fasada wieży tworzy złożony konglomerat sal audytoryjnych, konfe-
rencyjnych oraz klubowych, a także różnorodnych foyer. Wszystkie
zgrupowano w kaskadzie i otwarto na otoczenie. Od tej strony ele-
wację rozbija wijący się strop, oplatający kolejne sale wykładowe. Są
również cztery zewnętrzne tarasy wyłożone drewnem, pozwalają-
ce studentom zaczerpnąć haust powietrza. Pomiędzy kondygnacja-
mi powstało sporo dodatkowych holi, przestrzeni do wypoczynku,
często w formie schodów czy tarasowo opadających podestów
z imponującym widokiem na miasto. Sprzyjają one nauce oraz
mniej formalnym spotkaniom studentów z wykładowcami.
W opozycji ukształtowano północną część wieży. Jest pragmatycz-
na i stechnicyzowana. Za jej mleczną ścianą kurtynową skrywają
się wyspecjalizowane laboratoria i sale symulacji. Zaawansowane
przestrzenie do nauki nie potrzebują widoków, te raczej mogłyby
tylko rozpraszać adeptów medycyny. Stąd zastosowanie półtran-
sparentnych tafli, które dostarczają do pomieszczeń rozproszone,
czyste światło. Ascetyczna strona budynku poświęcona zgłębianiu
wiedzy równoważy ekstrawertyczną część południową. W efekcie
powstała nowa typologia budynku uczelni wyższej – jak nazywają
go sami architekci – to „kaskada badawcza”.
