10
warsztat architekta
nowe przestrzenie edukacji
abc specjalisty
Agora z gniazdami
Jak pogodzić ludzką potrzebę socjalizacji z drugą naturą czło-
wieka – szukaniem intymności i wyciszenia? Jak zaprojektować
budynek szkoły średniej, będący z jednej strony agorą, a zarazem
miejscem pracy w różnych konfiguracjach: od indywidualnej
nauki, przez warsztaty w małych grupach, zajęcia w klasach, aż po
wydarzenia, w których bierze udział cała społeczność uczniowska?
Temu karkołomnemu zadaniu udało się sprostać duńskiej pracowni
3XN, która zaprojektowała Ørestad Gymnasium w Kopenhadze.
Stanowi on wizjonerski gmach, w którym na nowo zinterpreto-
wano otwartość przestrzeni i elastyczność, przy zapewnieniu całej
masy przestrzennych „kieszeni”, gdzie uczniowska brać może
znaleźć swój własny kawałek podłogi.
Szkoła średnia powstała w najnowocześniejszej dzielnicy stolicy
Danii – Ørestad. To „nowe miasto” najbardziej znane jest z gło-
śnych realizacji mieszkaniowych pracowni BIG. Nowe inwestycje
przyciąga tu świetne skomunikowanie z resztą miasta za pomocą
napowietrznego metra, jak i bliskość głównego lotniska Kopenhagi.
Ukończone w 2007 roku Ørestad Gymnasium było pierwszą
szkołą wDanii opartą na nowej wizji nauczania, będącej pokłosiem
reformy systemu edukacji z 2004 roku, która skupiła się na trzech
aspektach: zachęceniu uczniów do interdyscyplinarnej nauki,
9
9.
Nowatorskie rozwiązania zastoso-
wane w Ørestad Gymnasium łączą
przestrzeń i elastyczność, stanowiąc
jednocześnie miejsce nauki, relaksu
i spotkań towarzyskich
10.
Na przeszklonej elewcji budynku
zamocowano ruchome, kolorowe
elementy, które ułatwiają kontrolę
nad dostępem naturalnego światła
do wnętrza,
fot. 9–10. Adam Mørk
10
eliminacji sztywnego podziału na nauki ścisłe i humanistykę oraz
umożliwieniu rozwoju różnorodnych metod nauczania. Ważnym
elementem, niezbędnym do uwzględnienia w projekcie archi-
tektonicznym szkoły, było odejście od schematu tradycyjnej klasy,
w której uczeń jedynie siedzi na swoim miejscu i słucha nauczy-
ciela. Nowe podejście wymagało stworzenia platformy do lepszej
komunikacji i interakcji pomiędzy uczniami a pedagogami. Także
profil szkoły, koncentrujący się na mediach i kulturze, jak i fakt, że
materiały dydaktyczne są przede wszystkim cyfrowe, przyczynił się
do jeszcze większej innowacyjności końcowego projektu.
Na pierwszy rzut oka widać olbrzymie atrium, dookoła którego
rozplanowano wszystkie kondygnacje. Cztery piętra mają podob-
ny rzut w kształcie bumerangu, jednak każda kondygnacja powyżej
jest lekko przekręcona w stosunku do poprzedniej, tworząc kaska-
dę tarasów. Okręcają się one wokół atrium, a w jego przestrzeni
biegnie główna, spiralna klatka schodowa łącząca wszystkie kondy-
gnacje. Na samym dole znajdują się szerokie schody mające formę
amfiteatru, służącego jako widownia do najważniejszych szkolnych
wydarzeń. Poszczególne piętra nie mają korytarzy i pomieszczeń
rozmieszczonych szeregowo. To otwarte przestrzenie, w które
wstawiono klasy głównie o transparentnych przegrodach. Jedyne
nieprzezierne ściany to trzy masywne kolumny, mieszczące klatki
