11
nowe przestrzenie edukacji
abc specjalisty
warsztat architekta
schodowe i toalety. Na „tarasach” w atrium ustawione są dodat-
kowe zamknięte walce z salami dydaktycznymi lub audiowizual-
nymi, które od góry zamykają ogólnodostępne tarasy. Te koliste,
wyniesione w stosunku do otoczenia, przestrzenie przypominają
gniazda. Wrażenie ich przytulności potęguje wyłożenie podłogi
miękką wykładziną oraz wyposażenie w fotele i duże pufy, w któ-
rych uczniowie zapadają się z książką lub laptopem. Sprzyjające
przebywaniu samemu ze sobą miejsca odpowiadają „jaskiniom”,
o jakich pisał Thornburg. W całym Ørestad Gymnasium podob-
nych przestrzeni jest więcej – to różnego rodzaju zaułki pomię-
dzy kolejnymi bryłami klas.
Jak się okazało, dzięki rezygnacji z korytarzy i ścian, udało
się zaprojektować budynek dla 1100 uczniów, mimo że
pierwotne analizy dla tej działki przewidywały maksymalną
pojemność budynku na poziomie 800 osób. Elastyczny układ
pięter pozwolił na maksymalne wykorzystanie każdego metra
podłogi, choć w szkolnym gmachu nie brak przecież olbrzy-
mich przestrzennych otwarć, zrealizowanych kosztem cennej
powierzchni użytkowej.
Innowacyjna typologia budynku szkolnego wymusiła na użyt-
kownikach nowe zachowania – sprzyja ona nieformalnym spo-
tkaniom uczniów z nauczycielami i rozbija tradycyjne podziały
społeczne. Zachęca też do zajęć warsztatowych i w grupach.
Ułatwia zdobywanie tak pożądanych w XXI w. umiejętności,
jak współpraca, kreatywność czy krytyczne myślenie. Ma też
wielki wpływ na budowanie lokalnej społeczności. Uczniowie
chętnie zostają w szkole na dodatkowych zajęciach lub by po
prostu indywidualnie się pouczyć. Zaszywają się w „gniazdach”
zawieszonych w przestrzeni agory, gdzie mają z jednej strony
zapewnioną prywatność, ale i stały kontakt wzrokowy ze szkol-
ną społecznością. Szkoła w Ørestad stała się również lokalnym
centrum kultury. Przyciąga mieszkańców, którzy angażują się
w szereg działań, co pokazuje, że demokratyczna architektura
mocno sprzyja obywatelskim postawom.
Szuflady w atrium
Praca badawcza wymaga skupienia i zamknięcia się w pracowni.
Zarazem w naszych czasach za większość największych odkryć
odpowiadają rozbudowane zespoły naukowców. Wymiana
myśli, spotkania, interakcje z innymi badaczami są częścią
życia współczesnego naukowca. Architekci z duńskiej pracowni
Henning Larsen spróbowali pogodzić te sprzeczne aspekty natu-
ry nauki w gmachu głównym Uniwersytetu IT w Kopenhadze.
Z zewnątrz budynek prezentuje chłodny high-tech – dominują
11
11.
Wydzielone pokoje dla studen-
tów i wykładowców przypominające
zawieszone w powietrzu przeszklone
pudełka
12.
Nowoczesna bryła budynku
Uniwesytetu IT zdominowana jest
przez przez szkło i metaliczne okła-
dziny, fot. 11–12. Henning Larsen
12
