39
Placówki Medyczne 2016
• wykładziny kauczukowe o różnych kolorach, wzorach, fakturach oraz
parametrach technicznych; charakteryzują się dobrymi właściwościami
mechanicznymi i antystatycznością; szczególnie polecane są do miejsc
o dużym natężeniu ruchu, w tym transportu na kółkach,
• wykładziny z tworzyw sztucznych, a szczególnie z PVC, najczęściej
stosuje się w obiektach służby zdrowia; mają fabrycznie nałożone
powłoki z różnych odmian poliuretanu; podczas montażu trzeba je
dokładnie łączyć, ponieważ w miarę upływu czasu kurczą się, co może
powodować powstawanie pustych spoin; należy też pamiętać o prawid-
łowym zabezpieczeniu ich powierzchni użytkowej,
• nawierzchnie z żywic syntetycznych – umożliwiają łatwe usunięcie
rozlanego płynu; są mało elastyczne i rzadko znajdują zastosowanie –
spotyka się je np. w pracowniach izotopowych; w strefach gospodar-
czych i technicznych w celu zabezpieczenia posadzek cementowych
powierzchnie te maluje się farbami żywicznymi,
• podłogi specjalne – wykorzystywane w pomieszczeniach diagnostycz-
nych i zabiegowych, wyposażonych w specjalistyczną aparaturę, rów-
nież tę, mającą bezpośredni kontakt z ciałem chorego; ważne jest
wtedy wyrównanie potencjału elektrycznego pomiędzy elementami
budowli, aparatury, pacjentem i personelem; różnice potencjałów elek-
trycznych zmieniają wskazania aparatury, co może być groźne dla życia
pacjenta; wykładziny antyelektrostatyczne, poprzez taśmy miedziane
podłączone
do uziemienia, mają za zadanie odprowadzić ładunki elektryczne
z powierzchni do warstwy kleju elektroprzewodzącego; często w ten
sposób uziemia się np. mobilne podstawy stołów operacyjnych,
• podłogi z powłoką ołowiową lub barytobetonową – stanowią ochronę
przed promieniowaniem jonizującym; stosowane są w pomieszczeniach
z aparaturą RTG; konstrukcję wykonuje się z blachy ołowiowej o gru-
bości 1–2 mm dla aparatów diagnostycznych, a dla terapeutycznych –
z grubszej; obecnie większość aparatów RTG opiera się na systemach
cyfrowych, co wymaga łączenia ochrony przed promieniowaniem joni-
zującym i elektrycznością statyczną.
x x x
Higieniczne wykończenie ścian
Szczególnym problemem w szpitalach są ściany gabinetów zabiegowych
i sal operacyjnych. Pomieszczenia te, z uwagi na wysoki reżim higieniczny,
powinny być wykańczane materiałem umożliwiającym ich długie bez-
awaryjne użytkowanie. Za najbardziej odporne uchodzą materiały typu
Corian, pozwalające na bezspoinowe oraz łatwe do czyszczenia i naprawy
rozwiązania. Na ścianach wymienionych pomieszczeń sprawdzają się
także powłoki plastikowe, szklane, metalowe. Dopuszczalne, lecz mniej
trwałe, są ściany pokryte tapetami i specjalnymi farbami, zazwyczaj kau-
czukowymi. Dodatkowo, wykończenie wnętrz sal operacyjnych – pomiesz-
czeń pozbawionych dostępu do światła dziennego i otoczenia – należy
kształtować z uwzględnieniem odpowiedniej atmosfery pracy dla operato-
rów. Zaleca się stosowanie zróżnicowanej kolorystyki często z motywami
graficznymi, dla relaksu i odpoczynku wzroku chirurga.
Charakterystyczne materiały do wykańczania ścian to:
• tapety z włókien szklanych – najnowocześniejsze materiały wykoń-
czeniowe, stosowane zarówno na ściany, jak i sufity; wykonane są ze
szkła, z którego w temperaturze 1200°C tworzona jest przędza, a póź-
niej tkane tapety; charakteryzują się dużą odpornością na uszkodzenia
mechaniczne, zadrapania i środki dezynfekcyjne, a także trwałością;
w zależności od zastosowanej powłoki zewnętrznej (farby) uzyskujemy
powierzchnie wzorkowate lub gładkie; struktura tapety zabezpiecza
ściany i sufity przed pęknięciami, pracując jako „siatka zbrojeniowa”;
wyroby są wykonane z czystych materiałów mineralnych, zdrowe i nie
stanowią żadnej pożywki dla drobnoustrojów;
• farby lateksowe – przeznaczone do wykonywania gładkich, bardzo
odpornych na uszkodzenia powłok malarskich o półmatowej
powierzchni; cechuje je wysoka klasa odporności na mycie wodą
i środkami dezynfekcyjnymi, mają bardzo dobre właściwości dyfuzyjne
oraz doskonałą zdolność krycia; są to farby wodorozcieńczalne, które
z uwagi na swoje właściwości z powodzeniem mogą zastąpić płytki
ceramiczne; ich zaletą, w porównaniu do płytek ceramicznych, jest brak
spoin; można je stosować w pomieszczeniach wymagających podwyż-
szonej aseptyki, takich jak: sale operacyjne, centralne sterylizatornie,
pomieszczenia zabiegowe.
W obowiązującym akcie prawnym w sprawie szczegółowych wyma-
gań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu
wykonującego działalność leczniczą, nie odniesiono się do określenia
wykończenia powierzchni ściany wokół punktów wodnych, która niewąt-
pliwie powinna być zabezpieczona przed zawilgoceniem.
x x x
Sufity podwieszane o podwyższonych wymaganiach
higienicznych
W szpitalach wskazane jest wykorzystanie jak najbardziej szczelnych
systemów sufitów podwieszanych. Należy przy tym pamiętać o dużej ilo-
ści instalacji, oświetlenia, czujników itp., co implikuje stosowanie sufitów
modułowych, pozwalających na łatwy dostęp dla służb technicznych.
W pomieszczeniach o podwyższonych wymaganiach higienicznych
sufity te są wykonane w sposób zapewniający szczelność powierzchni
oraz umożliwiający ich mycie i dezynfekcję. Dotyczy to w szczególności
sal operacyjnych, porodowych, pokoi łóżkowych, przystosowanych do
odbioru porodu oraz na oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii,
sal pooperacyjnych i oparzeniowych oraz pomieszczeń przeznaczonych
do pobierania i przerobu krwi. Istnieje szeroki wybór rozwiązań speł-
niających powyższe wymagania, np. specjalne klipsy utrzymujące płyty,
które umożliwiają ciśnieniowe mycie powierzchni.
x x x
Podstawowa higiena – mycie rąk
W zakresie rozwiązań gwarantujących utrzymanie higieny i czysto-
ści w obiektach służby zdrowia należy wziąć pod uwagę wyposażenie
pomieszczeń w odpowiednią liczbę punktów wodnych z niezbędnymi
zestawami armatury i sprzętu do przeprowadzania czynności mycia
i dezynfekcji rąk. Analizując w tym zakresie ww. rozporządzenie, nie spo-
sób nie zauważyć, że w definicji pomieszczenia porządkowego umiesz-
czono wymóg zainstalowania dozownika ze środkiem dezynfekcyjnym
przy jednoczesnym braku dozownika z mydłem i pojemnika z ręczni-
kami jednorazowego użytku oraz umywalki do mycia rąk. Z kolei w defi-
nicji brudownika zabrakło wymogu zarówno zainstalowania dozowników
z mydłem oraz środkiem dezynfekcyjnym, jak i pojemnika z ręczni-
kami jednorazowego użytku. Tymczasem pomieszczenie porządkowe
oraz brudownik, z uwagi na wykonywane tam czynności – m.in. mycie
i dezynfekcja sprzętu służącego do utrzymania czystości i opróżniania –
stawiają przed pracującym personelem bezwzględny wymóg stosowania
procedury higieny rąk. Również w pokojach chorych, w których zachodzi
konieczność wykonywania takich czynności, jak np. podanie leku drogą
dożylną, przezśluzówkową czy nawet domięśniową, podłączenie i prze-
łączenie dożylnych wlewów kropelkowych bądź zmiana opatrunków,
wymagane jest bezwzględne przestrzeganie procedury higieny rąk.
