074
Z:A
65 STYCZEŃ —LUTY 2019
Z:A
I ARP
PRAWO
DEFEKTY PRAWA INWESTYCYJNEGO
MNIEJ JEDNOMYŚLNIE ODNOSZĄ SIĘ DO TEJ MATERII SĄDY
ADMINISTRACYJNE
W wyroku z dnia 13 czerwca 2017 r. (sygn. VII SA /WA 1606 /16; orze-
czenie prawomocne) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warsza-
wieoddalił skargę na decyzję Wojewody, odmawiającą uchylenia
decyzji z 2012 r. o pozwoleniu na budowę budynku jednorodzinne-
go, którego jedna ze ścian zbliżała się do skośnie prowadzonej gra-
nicy w taki sposób, iż jeden narożnik budynku został zlokalizowany
w odległości 5 m od granicy z działką sąsiednią, a drugi – 3 m od tej
granicy, przy czym krawędź zewnętrzna otworu drzwiowego odda-
lona była od granicy działki o ok. 4,55 m, a najbliższa krawędź ze-
wnętrzna otworu okiennego – o ok. 4,20 m.
Organ I instancji, który wydał decyzję zezwalającą na budowę,
a później odmówił jej uchylenia, stwierdził, iż: [...] w ocenie organu,
z zestawienia przepisów techniczno-budowlanych dotyczących sy-
tuowania budynków na działce budowlanej, zawartych w kolejnych
wersjach
rozporządzenia, wynika jasno
intencja ustawodawcy, że
z punktu widzenia tych przepisów opierających się w dużej mierze
na przepisach ochrony przeciwpożarowej istotna jest odległość od
najbliższej zewnętrznej krawędzi otworu okiennego lub drzwiowego
(otwory te są elementami budynku rozprzestrzeniającymi ogień) do
granicy sąsiedniej działki budowlanej i niemoże ona byćmniejsza niż
4m. Natomiast odległość ściany bez otworów okiennych i drzwiowych
lub (w pierwotnej wersji rozporządzenia) narożnika ściany z otwora-
mi, jako elementów zbudowanych z materiałów nierozprzestrzenia-
jących ognia, nie może być mniejsza niż 3 m.
WSA uznał:
Wobec powyższego, prawidłowo stwierdziły organy
orzekające, na każdym fragmencie ściany wschodniej sporna inwe-
stycja została zaprojektowana zgodnie z powołanymi zapisami § 12
ust. 1 Rozporządzenia. Wobec zaś prawidłowego zastosowania przez
organy powołanej regulacji do ustalonego w sprawie stanu faktycz-
nego bezzasadne okazały się podniesione w skardze zarzuty dotyczą-
ce wyłączenia czy ograniczenia stosowania tej regulacji w sprawie
czy nieuzyskania przez inwestora odpowiedniej zgody na odstęp-
stwo od przepisów techniczno-budowlanych
. W tym przypadku sąd
administracyjny przyjął, że właściwą jest wykładnia celowościowa.
Odmienne od powyższego stanowisko zajął ten sam Wojewódz-
ki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 lutego
2017 r. (sygn. VII SA / WA 466 / 16; orzeczenie prawomocne). WSA
oddalił bowiem skargę na decyzję Wojewody, który uchylił decyzję
Prezydenta z 2015 r., udzielającą pozwolenia na budowę budynku
mieszkalnego wielorodzinnego z usługami.
W ocenie Wojewody [...]
w przedmiotowej sprawie doszło do naruszenia przepisu § 12 ust. 1
Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Mor-
skiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie warunków technicznych, ja-
kimpowinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tj. Dz.U. z 2012 r.,
poz. 462) [...].
Treść § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie warunków tech-
nicznych jest jasna i nie budzi wątpliwości, że wskazane w omawia-
nym przepisie 4 m odnoszą się do odległości całego budynku od gra-
nicy z działką budowlaną. Wobec powyższego, w ocenie Wojewody
[...]
częściowe usytuowanie spornej ściany w odległości mniejszej
od wymaganych 4 m (a tym samym usytuowanie budynku w odle-
głości mniejszej niż 4 m) od granicy z działką sąsiednią, w kierun-
ku której budynek jest zwrócony ścianą z otworami okiennymi, sta-
nowi niewątpliwie naruszenie § 12 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bu-
dynki i ich usytuowanie
.
Tym samym WSA, oddalając skargę, uznał, że kontrolowana de-
cyzja Wojewody jest, co do zawartego w niej rozstrzygnięcia, zgod-
na z prawem.
POSTULOWANA WYKŁADNIA
Analiza pojawiających się rozbieżnych poglądów na temat dyspo-
zycji § 12ust. 1 WTuwidacznia zależność pomiędzy głoszonymi in-
terpretacjami a rodzajem wykładni, na których są opierane (języ-
kowej, systemowej albo celowościowej).
Ponieważ w środowisku prawniczym uznaje się prymat wykład-
ni językowej nad pozostałymi, to w publikacjach przeważa spojrze-
nie oparte o taką właśnie wykładnię. Jednakże warto w tymmiejscu
przytoczyć fragment Uchwały pełnego składu Izby Cywilnej z dnia
→ [...)
Jednocześnie przyjmuje
się słusznie, że w wyjątkowych
sytuacjach wolno odstąpić od
literalnego znaczenia przepisu.
Może to mieć miejsce, gdy
wykładnia językowa pozostaje
w oczywistej sprzeczności
z treścią innych norm, prowadzi
do absurdalnych z punktu
widzenia społecznego lub
ekonomicznego konsekwencji,
rażąco niesprawiedliwych
rozstrzygnięć lub pozostaje
w oczywistej sprzeczności
z powszechnie akceptowanymi
normami moralnymi.
←
↳
UCHWAŁA IZBY CYWILNEJ III CZP 37/04
