Page 30 - Hale Przemysłowe 2014

28
Posadzki przemysłowe – kryteria doboru odpowiedniego rozwiązania technologicznego
pomocy niskoobrotowej mieszarki, unikając napowietrzania) i uzyskaniu
jednorodnej, homogenicznej masy przygotowany do aplikacji materiał
przelewamy do nowego, czystego naczynia i jeszcze raz mieszamy. Nigdy
nie należy nakładać żywicy z opakowania, w którym były mieszane
składniki A i B. Podyktowane jest to faktem, że przy ściankach i na
dnie naczynia składniki mogły zostać niezbyt dokładnie wymieszane.
Kolejnym istotnym czynnikiem, mającym wpływ na jakość posadzki
żywicznej, jest temperatura powietrza, podłoża oraz materiału.
Niskie temperatury (rząd wielkości 8°C):
• opóźniają reakcję twardnienia,
•mogą powodować zwiększone zużycie materiału (podwyższona lepkość),
• utrudniają właściwe rozprowadzenie masy po podłożu.
Wysokie temperatury (rząd wielkości 25–30°C):
• przyspieszają reakcję twardnienia,
• skracają czas obróbki,
• utrudniają uzyskanie powierzchni optymalnej jakości.
Żywica może być aplikowana ręcznie za pomocą wałka, pędzla, szpachli
lub mechanicznie przy użyciu agregatu natryskowego, zgodnie z wytycz-
nymi producenta. Wyroby nanoszone wałkiem należy rozprowadzić rów-
nomiernie na podłożu, np. używając specjalnej listwy, a następnie, przy
pomocy wałka z krótkim włosiem (specjalny wałek do żywic), energicz-
nymi ruchami w prostopadłych do siebie kierunkach wetrzeć w podłoże.
Żywice wylewane trzeba rozprowadzić równomiernie za pomocą kielni
lub rakli warstwą o odpowiedniej grubości, a następnie odpowietrzyć
wałkiem z kolcami. Jeżeli jest to wymagane, należy wykonać posyp-
kę z piasku kwarcowego lub kruszywa korundowego o uziarnieniu
podanym przez producenta systemu. Wykonuje się ją jako pełnokryjącą,
natychmiast po nałożeniu warstwy żywicy. Po związaniu całości (ok.
12–24 godziny) nadmiar kruszywa musi zostać usunięty.
Należy bezwzględnie przestrzegać wytycznych producenta dotyczących
czasu przerw technologicznych. Jeżeli w specyfikacji technicznej wyrobu
nie pojawiają się inne zalecenia, obowiązują poniższe odstępy czasowe:
• aplikacja mokre na mokre – nanosić natychmiast warstwę na warstwę,
• nanoszenie kolejnej warstwy na uprzednio wykonaną, bez posypki –
po upływie 12–24 godzin,
• nanoszenie kolejnej warstwy na uprzednio wykonaną, z posypką –
określa producent materiału; nie ma w tym przypadku konkretnych
ograniczeń czasowych, wymagane jest jedynie bardzo staranne oczysz-
czenie uprzednio wykonanej warstwy i usunięcie niezwiązanego wyrobu;
producent żywicy może tu postawić dodatkowe warunki dotyczące
przygotowania powierzchni.
Warstwy użytkowe są odpowiedzialne nie tylko za ochronę przed
czynnikami chemicznymi i obciążeniami mechanicznymi, lecz tak-
że za bezpieczeństwo użytkowania. Dlatego w przypadku posadzek
w pomieszczeniach mokrych konieczne może być dodatkowo uzyskanie
odpowiedniej klasy antypoślizgowości. Parametr ten definiowany jest
jako struktura wierzchniej warstwy, przy której, przy nachyleniu pod
odpowiednim kątem, noga w typowym obuwiu roboczym nie poślizgnie
się. Klasy antypoślizgowości oznacza się symbolami od R9 do R13.
Dodatkową cechą, istotną dla posadzek w pomieszczeniach mokrych,
jest zdolność do gromadzenia zanieczyszczeń, zarówno ciekłych, jak
i stałych, w sposób niepowodujący ryzyka poślizgu. Jest to realizowane
poprzez uzyskanie wolnej przestrzeni pomiędzy najniższym a najwyż-
szym punktem warstwy użytkowej posadzki. Rozróżnia się cztery klasy
tzw. przestrzeni wypełnienia: V4, V6, V8 i V10 (cyfra mówi o objętości
dostępnej przestrzeni w cm3 na 1 dm2 powierzchni posadzki). Polskie
przepisy nie precyzują antypoślizgowości i przestrzeni wypełnienia w za-
leżności od funkcji, jaką pełni dane pomieszczenie. Przykładowe zalecenia
niemieckie, wg wytycznych BGR 181 „Fußböden in Arbeitsräumen und
Arbeitsbereichen mit Rutschgefahr. Hauptverband der gewerblichen
Berufsgenossenschaften”, X.2003 podano w tabeli nr 2.
Wymaganą antypoślizgowość nadaje się, wykonując na świeżo ułożonej
warstwie żywicy posypkę z piasku kwarcowego lub korundu. Po związa-
niu nadmiar piasku należy usunąć i wykonać lakierowanie powierzchni.
x x x Posadzki przemysłowe z płytek ceramicznych
Alternatywą dla posadzek z żywic są posadzki z płytek ceramicznych (rys. 1c).
Rodzaj elementów (awięc ich parametrywytrzymałościowe, grubość oraz anty-
poślizgowość)musi być dobrany pod kątemwystępujących obciążeń. Należy tu
stosować płytki odporne na ścieranie, plamienie, środki chemiczne, owysokich
parametrachwytrzymałościowych, twardej i nienasiąkliwej strukturze.
Miarą wytrzymałości mechanicznej jest wytrzymałość na zginanie i zwią-
zana z nią siła łamiąca:
• siła łamiąca 1500–3000 N – możliwe obciążenia ruchem kołowym
(koła pompowane), drobny przemysł, administracja, handel,
• siła łamiąca 3000–5000 N – możliwe obciążenia ruchem kołowym
(koła gumowe pełne i pompowane) – naprężenia do 6 MPa, przemysł,
• siła łamiąca 5000–8000 N – możliwe obciążenia ruchem kołowym
(koła z tworzyw sztucznych i stalowe) – naprężenia 6–20 MPa, przemysł,
supermarkety,
• siła łamiąca powyżej 8000 N – możliwe obciążenia ruchem kołowym
(koła stalowe) – naprężenia powyżej 20 MPa.
Tab. 2. Zalecane klasy antypoślizgowości w wybranych pomieszczeniach
Rodzaj pomieszczenia Klasa
antypoślizgowości
Przestrzeń
wypełnienia
Mleczarnie, zakłady produkcji serów
Produkcja masła i przetwarzanie mleka R12
− Produkcja i pakowanie serów R11
Produkcja lodów R12
Zakłady produkujące słodycze i czekoladę
Produkcja kakao R12
− Produkcja mas cukierniczych (do dalszego
przetwarzania) R11
Produkcja czekoladek, pralin
Zakłady produkujące tłuszcze jadalne, oleje i margaryny
Pomieszczenia wytopu tłuszczów R13 V6
Pomieszczenia rafinacji olejów V4
Pomieszczenia produkcji i pakowania margaryny,
tłuszczów spożywczych, rozlewanie olejów R12 −
Rzeźnie, masarnie i przetwórstwo mięsa
Pomieszczenia uboju zwierząt
R13
V10
Pomieszczenia rozbioru mięsa V8
Pomieszczenia produkcji kiełbas
Pomieszczenia przerobu drobiu R12 V6
Kuchnie, jadalnie
Kuchnie w restauracjach i hotelach przygotowujące
do 100 potraw dziennie R11
V4
Kuchnie w restauracjach i hotelach przygotowujące
powyżej 100 potraw dziennie R12
Kuchnie w szkołach, sanatoriach, przedszkolach R11
− Kuchnie w szpitalach, klinikach R12
Kuchnie, w których posiłki są tylko podgrzewane R10
Pomieszczenia do zmywania naczyń R12 V4
Jadalnie, kantyny R9 −
Warsztaty naprawcze pojazdów
Pomieszczenia naprawcze R11 −
Kanały R12 V4
Myjnie R11