Page 25 - Hale Przemysłowe 2014

23 Hale Przemysłowe 2014
Kolejną (licząc od spodu konstrukcji) warstwą jest izolacja przeciwwil-
gociowa, zapobiegająca penetracji wilgoci z gruntu w głąb konstrukcji.
Wykonuje się ją z rolowych materiałów bitumicznych (papy termozgrze-
walne, membrany samoprzylepne), z powłok bezszwowych (bitumiczne
masy modyfikowane tworzywami sztucznymi – KMB), jak również ze
zgrzewanych membran z tworzyw sztucznych. Przed zastosowaniem
każdego z ww. materiałów należy zwrócić uwagę na wilgotność i wyse-
zonowanie podłoża, gdyż wpływają one na wybór rozwiązania hydroizo-
lacyjnego, podobnie jak ewentualna obecność rur instalacyjnych – przy
większej ich liczbie łatwiejsze w stosowaniu są wyroby bezszwowe.
Warstwa termoizolacyjna jest kolejnym elementem, który może mieć
wpływ na trwałość rozwiązania konstrukcyjnego podłogi. Szczególnie
niebezpieczne jest stosowanie złej jakości styropianu, nieodpornego na dłu-
gotrwały nacisk i o niewielkiej wytrzymałości mechanicznej. Najistotniej-
szym parametrem w przypadku tej warstwy jest ściśliwość, tj. odkształcal-
ność przy długotrwałym obciążeniu. Polecany jest tu szczególnie polistyren
ekstrudowany (XPS). Wyroby z polistyrenu ekspandowanego (styropianu)
mogą być stosowane przy mniejszych obciążeniach mechanicznych i jeśli
chodzi o klasę (EPS 200-036 dach/podłoga/parking, EPS 250-036 pod-
łoga/parking) wiążące są wtedy wymagania normy PN-B-20132:2005
„Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie. Wyroby ze styropianu
(EPS) produkowane fabrycznie. Zastosowania”. Na termoizolacji ko-
nieczne jest ułożenie warstwy rozdzielającej. Jej podstawową funkcją jest
zabezpieczenie płyt termoizolacyjnych przy wykonywaniu betonu nośne-
go. Wprzypadku posadzek w pomieszczeniach suchych lub wilgotnych,
lecz bez obecności agresywnych czynników (ewentualnie przy ich bardzo
niewielkim stężeniu) można zastosować zwykłą folię PE (zalecana grubość
wynosi min. 0,5 mm, produkty cieńsze, o grubości 0,2 mm, są bardzo
podatne na uszkodzenia mechaniczne), układaną na zakład 20–30 cm.
Wpozostałych przypadkach stosuje się chemoodporne, sklejane lub zgrze-
wane na zakładach membrany. Są one bezwzględnie wymagane w przy-
padku obecności agresywnych mediów, działających destrukcyjnie na
styropian (rozpuszczalniki: aceton, eter, octan etylu, nitro, benzen, ksylol,
trójchloroetylen, czterochlorometan, terpentyna; węglowodory alifatyczne
nasycone: cykloheksan, benzyna lakowa; paliwa silnikowe).
Do wykonywania tych izolacji stosuje się np.:
• folie z polichlorku winylu PVC – cechują się odpornością chemiczną na
działanie kwasów organicznych, nieorganicznych i ługów (stężenia nieprze-
kraczające 10–20%) oraz roztworów soli, olejów i tłuszczów; nie są odporne
na działanie rozpuszczalników organicznych, np. benzenu czy ksylenu,
• folie poliizobutylenowe – cechują się odpornością chemiczną na działanie
kwasów organicznych i nieorganicznych o stężeniach nieprzekraczających
20%, roztworów ługów o stężeniach nieprzekraczających 30%, roztworów
substancji utleniających i alkoholi (stężenia nieprzekraczające 5–10%),
• folie polietylenowe z polietylenu wysokiej gęstości (HDPE) – od-
znaczają się odpornością chemiczną na działanie kwasów nieorganicz-
nych o stężeniach nieprzekraczających 20%, kwasów organicznych
o stężeniach do 10%, ługów w 20–25% roztworach oraz na roztwory
substancji utleniających (stężenie 20–25%).
Warstwa betonu nośnego musi umożliwić przejęcie przede wszystkim
obciążeń mechanicznych, oddziałujących na podłogę, dlatego jej grubość
i klasa użytego materiału powinny być dostosowane do przewidywanych
obciążeń powierzchni. W tabeli nr 1 podano minimalne zalecane klasy
betonu nośnego w zależności od warunków użytkowania.
Jeżeli dodatkowo uwzględniamy kwestie przedstawione w początkowej czę-
ści tekstu, łatwo zauważyć, że sama płyta betonowa w wielu przypadkach
nie jest w stanie spełnić ww. wymagań. Jest bowiemwrażliwa na agresywne
media, trudna do utrzymania w czystości, wmniejszym lub większym stop-
niu nasiąkliwa. Nie spełnia także wymogów antypoślizgowości (jeżeli są one
w tym przypadku niezbędne). Także ze względu na obciążenia mechaniczne
występuje konieczność zastosowania materiałów pozwalających na uzyska-
nie wymaganej odporności mechanicznej (głównie na ścieranie i uderzenia),
chemicznej oraz zapewnienie bezpieczeństwa użytkowania. Konieczne jest
więc wykonanie dodatkowych warstw (np. powłok) lub zabiegów pozwala-
jących na spełnienie podanych powyżej wymagań.
Opracowanie projektu posadzki przemysłowej należy do projektanta-
-konstruktora. To on decyduje o układzie warstw konstrukcji podłogi oraz
o doborze materiałów, czyli de facto musi ocenić, czy wybrany produkt,
o konkretnych parametrach, nadaje się do zastosowania w danym przy-
padku. Ten ostatni wymóg może mieć decydujące znaczenie zarówno dla
trwałości całej konstrukcji, jak i bezpieczeństwa jej użytkowania.
x x x Posadzki betonowe i cementowe
Najprostszą metodą zabezpieczenia płyty betonowej posadzki jest jej
impregnacja, pozwalająca zredukować pylenie i ograniczyć wchłanianie
szkodliwych substancji przez podłoże, nie zamykając jednak powierzchni
(nie tworzy ciągłej powłoki). W tym celu najczęściej stosuje się impre-
gnaty na bazie żywic syntetycznych (epoksydowych).
Skutecznym sposobem na zwiększenie odporności betonu jest także jego
powierzchniowe utwardzanie specjalnymi suchymi posypkami.
Metoda ta znana i stosowana jest od prawie trzydziestu lat, jednakże
wyraźny postęp w dziedzinie technologii betonu oraz modyfikacje
składu posypek utwardzających spowodowały, że rozwiązanie to jest
coraz chętniej wykorzystywane, zwłaszcza tam, gdzie nie pojawia się
oddziaływanie chemiczne, obciążenie wilgocią występuje jedynie przy
zmywaniu/czyszczeniu posadzki, a głównym wymogiem jest wysoka
wytrzymałość mechaniczna i odporność na ścieranie. W skład posypek
wchodzą zasadniczo: wyselekcjonowane cementy i kruszywo oraz żywice
ułatwiające zacieranie i powodujące, że posypka po stwardnieniu tworzy
monolit z podłożem. Jako składniki zwiększające odporność na ścieranie
i obciążenia dynamiczne stosuje się zazwyczaj drobnoziarniste kruszywa
korundowe, elektrokorundowe czy bazaltowe (choć spotykane są też
posypki na bazie kwarcu). Wykonanie warstwy utwardzającej wymaga
dwukrotnego nałożenia na powierzchni świeżego betonu odpowiedniej
ilości suchej posypki i wtarcia jej za pomocą mechanicznych zacieraczek
(najpierw talerzowych, a po upływie kilkudziesięciu minut – łopat-
Tab. 1. Minimalne zalecane klasy betonu nośnego w zależności od warunków użytkowania
Obciążenia Obiekt/przeznaczenie Minimalna klasa betonu
Lekki (niewielki) ruch pieszy budynki mieszkalne
i użyteczności publicznej C16/20
Intensywny ruch pieszy budynki użyteczności publicznej
C20/25
Wózki widłowe na kołach ogumionych
magazyny, hale
Wózki widłowe na kołach ogumionych
oraz lekkie pojazdy
C25/30
Ruch pojazdów, wózki na kołach
stalowych magazyny, hale, pomieszczenia
w zakładach przemysłowych
Ruch pojazdów, wózki na kołach
stalowych, obciążenia udarowe
C30/37 Ruch pojazdów, wózki na kołach
stalowych, obciążenia udarowe,
obciążenia ujemnymi temperaturami
+ termiczne obciążenia szokowe
chłodnie