28
warsztat architekta
Sztuka architektury zrodziła się z chęci zaspokojenia potrzeb
zarówno materialnych, jak i duchowych. Ze szczególną aten-
cją traktowano miejsca kultu, ale podkreślano również części
siedzib, w których oddawano cześć duchom opiekuńczym –
dlatego rysunki architektoniczne zawsze niosły ze sobą dodat-
kowe, często symboliczne znaczenie.
Pierwsze szkice naskalne są świadectwem budzącej się fascy-
nacji możliwościami drzemiącymi w jedności wyobraźni i ręki
człowieka. Kolejne, coraz doskonalsze odwzorowania wiążą
się głównie z przedstawianiem obiektów już istniejących, co
miało stanowić zapis wiedzy dla przyszłych pokoleń. Badając
najstarsze ślady działalności ludzkiej, trudno jest jednoznacz-
nie określić moment, w którym człowiek, kształtując swoje
otoczenie, zaczął mieć świadomość realizacji wcześniej zało-
żonych celów. Przez długie lata, a nawet tysiąclecia, budowle
były wykonywane według reguł określonych przez tradycję.
Wizualizacja architektoniczna (przedstawianie obiektu nieist-
niejącego) pojawiała się stopniowo, wraz z rozwojem budow-
nictwa. Jej dokładność oraz walory estetyczne szły zazwyczaj
w parze z ewolucją rysunku i malarstwa, a złożona problema-
tyka zagadnień technologicznych sprawiła, że wykształcił się
specyficzny język rysunku architektonicznego.
Rozwój techniki wizualizacji architektonicznej
Odkryty w Moli del Salt, w hiszpańskiej Katalonii, fragment
łupku, liczący ok. 13–14 tysięcy lat, jest prawdopodobnie
najstarszym odwzorowaniem zespołu zabudowy. Na niewiel-
kim kawałku kamienia autor wyrył półkoliste motywy, których
kształt i proporcje pozwalają przypuszczać, że przedstawiają
one osadę łowców-zbieraczy (rys. 2).
wykorzystanie
B. Świt-Jankowska
praktyka projektowa
wizualizacji architektonicznej
1
1.
Przykład współczesnej wizuali-
zacji architektonicznej
(źródło: Michał Wicherek,
Architecture – 3d & 2d Graphics,
)
