22
warsztat architekta
praktyka projektowa
architektura parametryczna
pierwotnych dochodzą hiperpłaszczyzny o wymiarach aż do n-1
włącznie. Przedstawieniem krzywych parametrycznych na płasz-
czyźnie i w przestrzeni są funkcje ciągłe. Dzięki tym krzywym
mogą istnieć powierzchnie NURBS i powierzchnie Béziera 11 .
Projektowanie parametryczne było już znane i wykorzystywane
wcześniej w branży samochodowej, lotniczej i okrętowej oraz
w tworzeniu produktów przemysłowych. Hugh Whitehead,
Robert Aish, John Parrish i Lars Hesselgren (SmartGeometry
Group) w połowie lat 80. XX wieku opracowali jego meto-
dologię dla architektury 12 . Zmieniło to reprezentację projektu
z czytelnego zapisu geometrycznego na instrumentalne powią-
zania geometryczne.
W przestrzeni parametrycznej może powstać nieskończo-
na liczba podobnych do siebie obiektów geometrycznych,
manifestacji przygotowanych wcześniej schematów zmien-
nowymiarowych czy wzorów relacji i działań wzajemnie
od siebie zależnych. Zmiennym przydzielane są określone
nie domeną projektowania architektonicznego, gdyż narzędzia
parametryczne są dostępne w takich programach, jak CATIA,
Pro/ENGINEER oraz aplikacjach BIM, które zostały wyposażone
w tekstowe języki skryptowania oraz w oparte na grafach inter-
fejsy wizualne. Obecnie modele parametryczne można spotkać
w projektowaniu architektonicznym i wykorzystać do osiągnięcia
różnych celów. Szybka ekspansja aplikacji do ww. modelowania
doprowadziła do pewnego zamieszania w rozumieniu tego
terminu i rozszerzenia jego pierwotnego znaczenia.
Projektowanie parametryczne
W topologii przestrzeń parametryczna to uogólnienie prze-
strzeni metrycznej, bez uwzględniania warunków opisujących
symetrię, nierozróżnialność oraz nierówność boków trójkąta.
Przyjmując zbiór ze zdefiniowaną odległością dla par elemen-
tów, otrzymuje się tzw. metrykę i przestrzeń metryczną. Może
być to n-wymiarowa przestrzeń euklidesowa, tzn. do pojęć
8
8.
Powierzchnia NURBS ukształto-
wana przez manipulacje punktami
kontrolnymi w projekcie obiektu
rekreacyjnego w krajobrazie natu-
ralnym – analizy Gaussa i zebry
dla badania krzywizny i ciągłości
modelowanej powierzchni
(autor: Monika Bonecka, źródło:
WBiA ZUT w Szczecinie,
2014–2015).
