57
Obiekty Rolnicze 2019
Wentylacja nadciśnieniowa
Wentylatory wlotowe wytwarzają w budynku nadciśnienie, a pozba-
wione ich otwory wylotowe usuwają zużyte powietrze. System ten
może zapewnić właściwą kontrolę przepływu powietrza i jego zrów-
noważony ruch w całym pomieszczeniu. Nadciśnienie pozwala
na zmniejszenie lub całkowite wyeliminowanie przeciągów przy
otwartych drzwiach bądź oknach. Tego rodzaju wentylacja może
powodować problemy ze skraplaniem się pary wodnej na elemen-
tach konstrukcyjnych budynku, jeżeli jego poszczególne części nie
są całkowicie szczelne. Wentylatory umiejscowione w dachu mogą
stwarzać problemy, przede wszystkim w czasie bezwietrznej pogody
i przy wysokich temperaturach, gdy do obiektu wtłaczane jest roz-
grzane powietrze znad przekrycia.
Wentylacja równociśnieniowa
Wentylatory zamocowane są zarówno w otworach wlotowych, jak
i wylotowych. Dobrze zaprojektowany system zapewnia minimalny
poziom nad- i podciśnienia. To dobre rozwiązanie w pomieszcze-
niach, w których nie można zainstalować otworów wlotowych na
ścianach bocznych. System wentylacji równociśnieniowej charak-
teryzuje się wyższym zużyciem energii elektrycznej w porównaniu
z nad- i podciśnieniowym.
Wentylacja naturalna
Wentylacja naturalna opiera się częściowo na wyporności
termicznej i wpływie wiatru, a także na różnicy wysokości między
otworami nawiewnymi oraz wywiewnymi. Wyporność termiczna jest
ściśle określona, a jej wartość zależy od różnic pomiędzy tempe-
raturami powietrza w pomieszczeniu i na zewnątrz oraz wysokoś-
ciami otworów wlotowych i wylotowych. Znaczną zmienność może
wykazywać wpływ wiatru, który jest przewidywalny.
W tabeli 3. podano ilość emitowanego ciepła w kW przez jedną
sztukę dla zwierząt różniących się kategorią oraz masą przy tempe-
raturze otoczenia wynoszącej 20°C. W przypadku krów mlecznych
o dziennej wydajności ponad 20 kg mleka o zawartości 4% tłusz-
czu ilość ciepła emitowanego przez jedno zwierzę jest większa.
Zazwyczaj wylot powietrza umiejscowiony jest w kalenicy dachu,
nigdy jednak na jej skraju przy ścianie szczytowej. Otwór wylo-
towy nie powinien znajdować się w odległości mniejszej niż ok.
4 m od wewnętrznej powierzchni ścian działowych oraz szczytowej
ani też w ostatnim przęśle przed nią. Należy unikać wprowadzania
zimnego powietrza do obszaru wypoczynkowego w pobliżu ścian
szczytowych i działowych.
Warstwa obornika w pomieszczeniu z głęboką ściółką emituje duże
ilości pary wodnej i dwutlenku węgla, co powoduje zwiększenie
zapotrzebowania na wentylację, dlatego powinna być w tego typu
obiekcie wydajniejsza o ok. 30% niż w przypadku innych systemów
utrzymania.
Regulowana powierzchnia otworu wlotowego i wylotowego
umożliwia ochronę budynku inwentarskiego przed zamarzaniem
Tab. 4. Wymagana powierzchnia otworów wentylacyjnych (wlotowych i wylotowych)
w m
2
/kW dla różnych typów budynków
Różnice
wysokości
między
otworami
nawiewnymi
i wywiewnymi
[m]
Izolowane oraz
z minimalną izolacją* Bez izolacji*
Izolowane
z glęboką ściółką*
Nieizolowane
z głęboką ściółką*
3
0,16
0,22
0,18
0,27
4
0,13
0,19
0,16
0,23
5
0,12
0,17
0,14
0,21
6
0,11
0,15
0,13
0,19
7
0,10
0,14
0,12
0,17
8
0,10
0,13
0,11
0,16
Tab. 3. Ilość emitowanego ciepła (kW) dla różnych kategorii i grup wiekowych bydła
Masa
[kg/zwierzę]
Ilość emitowanego ciepła
[kW/zwierzę]
cielęta 0–6 miesięcy
50
0,12
75
0,18
100
0,23
buhaje 6–15 miesięcy
200
0,42
300
0,58
400
0,72
500
0,86
jałówki 6–15 miesięcy
200
0,37
300
0,52
400
0,65
pierwiastki/krowy zasuszone (1 miesiąc przed porodem)
400
0,72
500
0,80
600
0,88
krowy mleczne (20 kg, 4% tłustego mleka/dzień, 3 miesiące po inseminacji)
400
1,08
500
1,16
600
1,24
* dla krów o dużej wydajności mlecznej powierzchnie otworów można powiększyć o 25%;
jest to szczególnie ważne w rejonach o wysokich temperaturach zewnętrznych w okresie letnim
