Techniki mikrofonowe w kościołach
66
aby zawsze umieszczać w nim świeżą baterię). Mikrofon powinien
być przymocowany na wysokości klatki piersiowej – ok. 8 cm pod
brodą. Urządzenia tego typu mają charakterystykę kierunkową lub
dookólną. Jeśli jest to możliwe, lepiej stosować te drugie, ponieważ
wytwarzają mniej hałasu związanego z szelestem ubrań. Poza tym
gwarantują bardziej stabilny poziom sygnału audio mikrofonu doo-
kólnego, gdy mówca obraca głowę, a ponadto w mniejszym stop-
niu wychwytują dźwięki oddychania przez nos.
Chór
Jeżeli chór w świątyni jest wystarczająco głośny bez stosowania
wzmacniaczy, nie potrzebuje on mikrofonu, chyba że chcemy go
nagrywać lub rozgłaszać. Dla stałej instalacji można powiesić minia-
turowe mikrofony nad chórem. Jest kilka modeli specjalnie zaprojek-
towanych w tym celu. Są prawie niewidzialne, naturalnie brzmiące
i dostępne w czarnym i białym wykończeniu. Dla dużego chóru, złożo-
nego z 30–45 głosów, wystarczą tylko dwa mikrofony.
Jeżeli urządzenia stosuje się do wzmocnienia dźwięku, trzeba umieścić
je blisko śpiewających w celu zmniejszenia możliwości sprzężenia –
w odległości ok. 60 cm w przednim rzędzie i 60 cm nad głowami
osób w tylnym (rys. 3). Znakomicie do tego celu nadają się kierun-
kowe mikrofony zwieszane (fot. 6). Jeśli nie można ich powiesić nad
chórem, to należy je zamocować na odpowiednio wysokich statywach.
Podwójne lub potrójne wokale
Tu wystarczy jeden mikrofon do ręki, zawieszony na statywie w odle-
głości 30–60 cm od środka grupy lub, jeżeli występują problemy ze
sprzężeniem, po jednym mikrofonie dla każdego wokalisty.
Śluby
Warto zastosować bezprzewodowy mikrofon Lavalier, przypinany do
odzieży, który wychwyci głos kapłana oraz młodej pary.
Organy
Nie ma potrzeby używania mikrofonu do wzmacniania organów, ale
może być on przydatny przy nagrywaniu i rozgłaszaniu. W tym celu
zalecane są mikrofony pojemnościowe o charakterystyce dookólnej,
które lepiej przetwarzają niskie dźwięki, podkreślając ich bogactwo
i głębię. Wystarczy zawiesić jeden lub dwa w odległości od 3 do 6 m
od piszczałek organowych (jeden mikrofon dla jednej ich grupy).
Instrumenty muzyczne
Techniki mikrofonowe dla instrumentów muzycznych stanowią
odrębny temat, dlatego w tym artykule poruszona zostanie tylko
kwestia gitary akustycznej i pianina. Otóż, jeżeli gitarzysta ma elek-
tryczną przystawkę na gitarze, jej kabel z wtyczką jack należy pod-
łączyć do wejścia we wzmacniaczu z głośnikiem. W przypadku gdy
instrument musimy podłączyć do miksera odległego od nagłoś-
nienia kościoła, wskazane jest zastosowanie symetryzatora zwa-
nego D.I Box, najlepiej z odłączaną „masą” dla eliminacji ewentu-
alnych przydźwięków.
Jest kilka sposobów na omikrofonowanie gitary akustycznej. Należy
do nich m.in. przymocowanie miniaturowego mikrofonu o cha-
rakterystyce dookólnej do pudła gitary, centralnie między otwo-
rem a mostkiem, lub kierunkowego w pobliżu dwunastego progu.
W tym miejscu można także umieścić kierunkowy mikrofon pojem-
nościowy, przytwierdzony do żurawia ze statywem.
Stojące pianino może mieć dwa kierunkowe mikrofony z tyłu,
w pobliżu płyty dźwiękowej (osobny dla grupy niskich i wysokich
dźwięków) lub przy otwartym przodzie.
x x x
Techniki bezprzewodowe
Wydaje się, że mikrofony bezprzewodowe na dobre zadomowiły się
w systemach nagłośnieniowych. Ich bezsprzeczną zaletą jest kom-
fort i prostota obsługi. Można je umieścić praktycznie w każdym
miejscu w kościele i gwarantują mówcy pełną swobodę w porusza-
niu się. Niestety w miejsce wyeliminowanych problemów z kablem
niejednokrotnie powstają kolejne – tym razem związane z tech-
niką radiową.
Mikrofonowy system bezprzewodowy to wysokiej jakości system
nadawczo-odbiorczy małej mocy, którego odbiornik połączony jest
przewodem z mikserem audio i wzmacniaczem. Ograniczona moc
nadajników pozwala na bezpieczną pracę w odległości do 50 m od
anteny odbiornika. Współczesna technika zapewnia nie tylko minia-
turyzację i energooszczędność urządzeń nadawczo-odbiorczych, ale
też umożliwia mikrofonom bezprzewodowym uzyskiwać parametry
dźwięku bardzo zbliżone do tych, jakie zapewniają urządzenia kab-
lowe, w tym dynamikę w szerokim zakresie audio. Problemem pozo-
stają interferencje od naziemnych stacji telewizyjnych i innych nadaj-
ników bezprzewodowych pracujących w pobliżu.
Różne kraje przeznaczają dla potrzeb użytkowania mikrofonów bez-
przewodowych inne zakresy częstotliwości radiowych. W wysokim
zakresie VHF (150–216 MHz) można używać w Europie systemów
z nadajnikami o mocy do 30 mW (maks. 50 mW – w Stanach Zjed-
noczonych) i jest to najlepsze pasmo radiowe dla mikrofonów bez-
przewodowych. Niestety jest ono dobre również dla stacji radiowych
i telewizyjnych, co doprowadziło do zbyt wielkiego zagęszczenia
w eterze.
Rys. 2. Zasada działania mikrofonu płaszczyznowego
Fot. 6. Mikrofon zwieszany
fot. B. Leszko
źródło
dźwięku
źródło
dźwięku
DŹWIĘK
BEZPOŚREDNI
DŹWIĘK
BEZPOŚREDNI
dźwięk odbity
dźwięk
odbity
dB
dB
REZULTAT ch-ka częstotliwościowa
REZULTAT ch-ka częstotliwościowa
CZĘSTOTLIWOŚĆ
CZĘSTOTLIWOŚĆ
MIC
MIC
BOUNDARY
rys. B. Leszko (2)
Rys. 3. Odległość mikrofonu od chóru
60
–
90 cm
60
–
90 cm
