71
Obiekty Sakralne 2016
• użytkowanie instalacji, urządzeń i narzędzi niesprawnych technicz-
nie lub w sposób niezgodny z przeznaczeniem albo warunkami okre-
ślonymi przez producenta, a także niepoddawanych okresowym kon-
trolom, których zakres i częstotliwość wynikają z przepisów prawa
budowlanego, zwłaszcza jeżeli może się to przyczynić do powstania
pożaru, wybuchu lub rozprzestrzenienia ognia;
• składowanie poza budynkami, w odległości mniejszej niż 4 m od
granicy działki sąsiedniej, materiałów palnych, w tym pozostałości
roślinnych, gałęzi i chrustu;
• użytkowanie elektrycznych urządzeń grzewczych ustawionych bez-
pośrednio na podłożu palnym, z wyjątkiem tych, które eksploatowane
są zgodnie z warunkami określonymi przez producenta;
• przechowywanie materiałów palnych oraz stosowanie ich jako ele-
mentów wystroju i wyposażenia wnętrz w odległości mniejszej niż
0,5 m od: urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne
mogą nagrzewać się do temperatury przekraczającej 100°C, linii
kablowych o napięciu powyżej 1 kV, przewodów uziemiających oraz
odprowadzających instalacji piorunochronnej, a także czynnych roz-
dzielnic prądu elektrycznego, przewodów elektrycznych siłowych
i gniazd wtykowych siłowych o napięciu powyżej 400 V;
• wykorzystywanie materiałów palnych na osłony punktów świet-
lnych, z wyjątkiem materiałów trudno zapalnych i niezapalnych, jeżeli
zostaną umieszczone w odległości co najmniej 0,05 m od żarówki;
• montowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elek-
trycznych, takich jak wyłączniki, przełączniki, gniazda wtyczkowe, bez-
pośrednio na podłożu palnym, jeżeli ich konstrukcja nie zabezpiecza
go przed zapaleniem;
• składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej,
służących ewakuacji, lub umieszczanie na nich przedmiotów w sposób
zmniejszający ich szerokość albo wysokość poniżej wymaganych war-
tości określonych w przepisach techniczno-budowlanych;
• gromadzenie materiałów palnych w pomieszczeniach technicznych,
na nieużytkowych poddaszach i strychach oraz na drogach komunika-
cji ogólnej w piwnicach;
• przechowywanie pełnych, niepełnych i opróżnionych butli przezna-
czonych do gazów palnych na nieużytkowych poddaszach i strychach
oraz w piwnicach;
• zamykanie drzwi ewakuacyjnych tak, że niemożliwe jest ich natych-
miastowe użycie w przypadku pożaru lub innego zagrożenia powodu-
jącego konieczność ewakuacji;
• blokowanie drzwi i bram przeciwpożarowych w sposób uniemożli-
wiający ich samoczynne zamknięcie w przypadku powstania pożaru;
• lokalizowanie elementów wystroju wnętrz, instalacji i urządzeń tak,
że zmniejszają wymiary drogi ewakuacyjnej poniżej wartości wymaga-
nych w przepisach techniczno-budowlanych;
• wykorzystywanie drogi ewakuacyjnej jako miejsca oczekiwa-
nia na wejście do sali widowiskowej (lub innej o podobnym prze-
znaczeniu), w której następuje jednoczesna wymiana publiczności
lub użytkowników;
• uniemożliwianie lub ograniczanie dostępu do:
– gaśnic i urządzeń przeciwpożarowych,
– źródeł wody dla celów przeciwpożarowych,
– urządzeń uruchamiających instalacje gaśnicze i sterujących takimi
instalacjami oraz innymi, wpływającymi na stan bezpieczeństwa
pożarowego obiektu,
– wyjść ewakuacyjnych albo okien dla ekip ratowniczych,
– wyłączników i tablic rozdzielczych prądu elektrycznego oraz kurków
głównych instalacji gazowej,
– krat zewnętrznych i okiennic, które zgodnie z przepisami techniczno-
-budowlanymi powinny otwierać się od wewnątrz mieszkania
lub pomieszczenia.
Analizując najważniejsze przepisy z zakresu ochrony przeciwpożaro-
wej, należy wspomnieć o obowiązkach dotyczących zabezpieczenia
obiektów przed pożarem. Mianowicie, każda osoba fizyczna lub
prawna, organizacja bądź instytucja korzystająca ze środowiska,
budynku, obiektu lub terenu są zobowiązane ochronić je m.in.
przed zagrożeniem pożarowym. Właściciel, zarządca lub użytkownik
budynku, obiektu bądź terenu, a także osoba fizyczna, osoba prawna,
organizacja lub instytucja korzystające ze środowiska, budynku,
obiektu, ponoszą odpowiedzialność za naruszenie przepisów prze-
ciwpożarowych w trybie i na zasadach określonych w innych przepi-
sach
3
m.in. w Kodeksie wykroczeń (art. 82, 82a oraz 83) i Kodeksie
karnym (art. 163).
Ponadto każdy, kto zauważy pożar, klęskę żywiołową lub inne miej-
scowe niebezpieczeństwo, jest zobowiązany niezwłocznie zawiadomić
osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz centrum powiadamia-
nia ratunkowego lub jednostkę ochrony przeciwpożarowej, ewentual-
nie policję, wójta albo sołtysa
4
.
x x x
Profilaktyka przeciwpożarowa
Wspomniane na wstępie przepisy wymagają od właścicieli, zarządców
i użytkowników odpowiedniego zabezpieczenia obiektów sakralnych
w zakresie ochrony przeciwpożarowej. Analizując poziom bezpieczeństwa
pożarowego, należy wziąć pod uwagę następujące elementy:
• powierzchnię, wysokość i liczbę kondygnacji,
• charakterystykę zagrożenia pożarowego, w tym parametry materiałów
niebezpiecznych,
• kategorię zagrożenia ludzi, przewidywaną liczbę osób na każdej kon-
dygnacji i w pomieszczeniach,
• zakładaną (obliczoną) gęstość obciążenia ogniowego,
• klasę odporności pożarowej i ogniowej oraz stopień rozprzestrzeniania
ognia elementów budowlanych,
• podział na strefy pożarowe oraz dymowe,
• usytuowanie – z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe, w tym odległości
od obiektów sąsiadujących,
• warunki i strategię ewakuacji ludzi,
fot. K. Kociołek
Fot. 3. Działanie stałego urządzenia gaśniczego – mgły wodnej zabezpieczającej
drewniany kościół
