Obiekty Sakralne 2016
67
Właśnie dlatego producenci próbują „uciekać” ze swoimi bezprze-
wodowcami w coraz to wyższe (bo mniej zajęte) pasma. Bardzo
popularny staje się zakres UHF (450–950 MHz). Tak krótkie fale
radiowe nieco lepiej pokonują przeszkody na niewielkich dystan-
sach między nadajnikiem a odbiornikiem w pomieszczeniach nawet
mocno uzbrojonych w konstrukcje metalowe.
Rozwój telefonii komórkowej, a szczególnie naziemnej telewizji
cyfrowej DVBT, powoduje, że dotąd wolny obszar UHF jest również
mocno zagęszczony. Dlatego firmy lepiej przygotowane technolo-
gicznie oferują już systemy bezprzewodowe w stosunkowo czystym
paśmie 2,4 GHz i to w dodatku stosując nowoczesną technologię
Szerokiego Spektrum™, która znakomicie zwiększa pewność trans-
misji radiowej. Pasmo to, jak na razie, jest dostępne do użytkowa-
nia bez licencji na całym świecie.
Pożądanym towarem stały się systemy bezprzewodowe zdolne do
szybkiej zmiany częstotliwości kanału, na którym pracują. Dzięki
temu użytkownik może uciekać od zajmowanej już przez inne –
często dużo mocniejsze – źródła emisji radiowej. Dostępne są
bezprzewodowce, których nadajniki mają wbudowane miniska-
nery do automatycznego wyszukiwania wolnych kanałów w prze-
strzeni radiowej.
Ile bezprzewodowców jednocześnie?
Zakładając, że system bezprzewodowy pracuje w kanale niezaję-
tym przez inne nadajniki, np. telefony komórkowe, radiotelefony
i telewizję, to ilość systemów działających jednocześnie bez zakłó-
ceń (każdy oczywiście w innym kanale) zależy od jakości i stopnia
selektywności obwodów radiowych użytych odbiorników, co bezpo-
średnio związane jest z ceną tych urządzeń. Najbardziej selektywne
systemy, pracujące w zakresie VHF, umożliwiają bezpieczne użycie
jednocześnie do 20 kanałów. Najlepsze (i najdroższe), pracujące
w zakresie UHF, pozwalają podwoić tę liczbę. Wielu producentów,
ze względów marketingowych, podaje, że dysponuje np. 100 kana-
łami pracy w swoich systemach bezprzewodowych. Nie oznacza to,
że tyle urządzeń może koło siebie bezpiecznie działać, nawet jeśli
każdy byłby nastrojony na inną częstotliwość. Możliwość wyboru
kanału pracy zwiększa szansę „wstrojenia się” w wolny obszar prze-
strzeni radiowej.
Technika podwójnego odbioru
Fale radiowe rozchodząc się w pomieszczeniach zamkniętych, ule-
gają odbiciu od ścian, sufitu oraz elementów wyposażenia i mogą
zanikać. Problem ten występuje, jeśli do anteny odbiorczej docie-
rają w jednym czasie fale bezpośrednie i odbite, o przeciwnej fazie.
Zjawisko wygaszania się fal zwane jest interferencją. Im więcej
możliwości ich odbijania się od przedmiotów i ścian, tym bardziej
wzrasta niebezpieczeństwo wystąpienia zaniku sygnału radiowego.
Najwięcej kłopotu sprawiają metalowe konstrukcje budowlane,
obudowy urządzeń, poręcze itp. Odbiorniki bezprzewodowców
wyposażone w pojedynczy układ odbiorczy z jedną anteną (okre-
ślane jako
non-diversity
) są szczególnie podatne na to zjawisko.
Stosowanie systemów bezprzewodowych, których odbiorniki wyko-
rzystują technikę podwójnego odbioru (zwanej
diversity
) zapewni
pracę bez zaników sygnału radiowego.
W systemach bezprzewodowych typu
true diversity
sygnał odbierany
jest przez co najmniej dwie anteny jednocześnie w dwóch osob-
nych torach odbiorczych, aż do momentu przetworzenia ich na
audio, gdzie szybki przełącznik kieruje najmocniejszy sygnał z toru
do układu wzmacniającego.
True diversity
jest najbardziej efektyw-
nym rozwiązaniem dla eliminowania zjawisk zaniku sygnału na sku-
tek interferencji własnych fal radiowych.
Niektórzy producenci, w celu zwiększenia sprzedaży, oferują
systemy o zbliżonej nazwie, licząc na to, że klienci nie orien-
tują się w sposobie działania systemów odbiorczych. Większość
z nich, mimo zawartego w nazwie słowa
diversity
, tak naprawdę
ma odbiorniki z pojedynczym torem odbiorczym. Nadajniki bez-
przewodowców dostępne są w kilku rodzajach. Pierwszy – Han-
dheld – przystosowany jest do trzymania w ręce i przeznaczony do
pracy estradowej, gdzie występują duże ciśnienia dźwięku wynika-
jące z głośnego śpiewu blisko kapsuły mikrofonowej. Do kościo-
łów należy wybierać takie systemy, w których nadajnik ma specjalny
przełącznik zwiększający czułość mikrofonu przy normalnej mowie
z dużej odległości.
Innym typem nadajnika jest tzw. Bodypack. Ma postać małego,
płaskiego pudełka i wyposażony jest w miniaturowe gniazdo z zasi-
laniem do przyłączania zewnętrznych minimikrofonów przypinanych
do odzieży (Lavalier) lub zakładanych na głowę (Headset) (fot. 7).
x x x
Wnioski
W świątyniach powinny znajdować się różnorodne, odpowiednio
zainstalowane mikrofony, gdyż każde źródło dźwięku ma odrębne
wymagania. Tylko dbałość, nawet o najmniejsze szczegóły, pozwoli,
by instalacja wytwarzała czysty, naturalny dźwięk, przy którym
wzrośnie jakość obrzędu.
Fot. 7. Nadajnik Bodypack z mikrofonami: zakładanym na głowę i przypinanym do
odzieży
fot. B. Leszko
