Analiza efektywności termomodernizacji budynku wielorodzinnego
62
przyklejeniu i przymocowywaniu kołkami do ściany izolacji z płyt styro-
pianowych lub z wełny mineralnej, na których następnie wykonuje się
cienką warstwę fakturową na siatce z włókna szklanego. Istnieje kilka
odmian i wariantów tej metody, różniących się między sobą głównie uży-
tymi materiałami.
Rozwiązanie to ma wiele zalet: charakteryzuje się prostotą wykona-
nia, dużą szczelnością, uniwersalnością zastosowań i stosunkowo niskim
kosztem. Ocieplenie jest trwałe pod warunkiem wykorzystania pełnego
systemu, pochodzącego od jednego producenta, którego zestaw wyro-
bów jest oznakowany tzw. znakiem budowlanym B, co oznacza jego
zgodność z Aprobatą Techniczną Instytutu Techniki Budowlanej i otrzy-
manie Deklaracji Zgodności z aprobatą.
Kolejny sposób na poprawę stanu termicznego budynku stanowi ocie-
plenie stropodachu wentylowanego. Jest to przypadek, gdzie pomiędzy
stropem najwyższej kondygnacji a płytami dachowymi występuje kilu-
dziesięciocentymetrowa przestrzeń powietrzna, do której nie ma bezpo-
średniego dostępu. Można zrealizować ten etap poprzez wdmuchanie do
jej wnętrza materiału izolacyjnego, który stworzy na powierzchni stropu
grubą warstwę ocieplającą.
Innym sposobem wykonuje się ocieplenia stropów nad piwnicami –
przyklejając lub podwieszając płyty izolacyjne od strony pomieszczeń
piwnicznych.
Przed rozpoczęciem prac ociepleniowych najistotniejszy jest wybór
odpowiedniego materiału izolacyjnego, gdyż jego właściwości decy-
dują o utrzymaniu ciepła w pomieszczeniach i o przyszłych oszczęd-
nościach w kosztach ogrzewania, czyli o skuteczności całego systemu.
Dlatego bardzo ważne jest zastosowanie wyrobów o wysokiej jakości
i odpowiedniej grubości. Oszczędzanie na tym elemencie nieznacznie
wpływa na finansowy aspekt całego przedsięwzięcia i znacznie prze-
kłada się na koszty ogrzewania, np. jeżeli zamiast ocieplenia z warstwą
izolacji ze styropianu o grubości 14 cm wykonane zostanie ocieple-
nie warstwą 10 cm, to całkowita cena realizacji zmniejszy się zale-
dwie o ok. 5%, lecz później odbije się to w rachunkach za ogrzewanie
(roczne straty ciepła przez ściany będą wyższe o ok. 30% niż w przy-
padku grubszej warstwy).
x x x
Modernizacja stolarki otworowej
Okna są elementami budynku, przez które traci się zwykle 15–30%
dostarczanej do budynku energii cieplnej, a w przypadku złego ich stanu
znacznie więcej. Istnieje wiele sposobów ograniczenia tych strat, np.
wymiana okien, zmniejszenie ich wielkości, zastosowanie okiennic i żaluzji.
Najbardziej radykalny to wymiana istniejących okien na nowe
o wyższych właściwościach izolacyjności termicznej. Na rynku są
dostępne różne modele energooszczędnych okien: drewniane, PVC
i aluminiowe, z różnymi rodzajami szkleń. Stosuje się w nich pakiety
szyb z dwoma lub trzema taflami szkła, pomiędzy którymi szczelne kil-
kumilimetrowe przestrzenie wypełnia suche powietrze lub specjalny gaz
zwiększający izolacyjność całego zestawu.
Wymiana okien jest kosztowna, jednak niesie ze sobą wiele korzyści:
• poprawę izolacyjności cieplnej,
• łatwość konserwacji (okien z tworzyw sztucznych nie trzeba malować),
• wysoką izolacyjność akustyczną (dobre tłumienie hałasów
zewnętrznych),
• większą szczelność (mniej kurzu).
Podczas wyboru stolarki warto zwrócić uwagę na jej parametry. Trady-
cyjne okna charakteryzuje współczynnik przenikania ciepła U o war-
tości powyżej 2,6 W/(m²K). W nowoczesnych modelach powinien on
mieć wartość nie większą niż 0,9 W/(m²K). Szczelność stolarki również
korzystnie wpływa na oszczędności ciepła. Nieszczelności okien starego
typu zapewniają wystarczającą wentylację, nadmierny napływ powie-
trza z zewnątrz, który wywołuje wyziębienie pomieszczeń. Należy jed-
nak uważać, aby wysoka szczelność nowszych modeli okien nie spo-
wodowała drastycznego ograniczenia ilości napływającego powietrza,
a w konsekwencji pogorszenia warunków mikroklimatycznych w miesz-
kaniu. Producenci stolarki znaleźli sposób na rozwiązanie tego prob-
lemu i aby zwiększyć przepływ powietrza wyposażają swoje wyroby
w systemy mikroszczelin, które umożliwiają przewietrzanie pomiesz-
czeń na poziomie zbliżonym do potrzeb higieny. Niestety wielu użyt-
kowników nie korzysta z tej funkcji i całkowicie zamyka okna. W wyniku
tego domownicy często skarżą się na złe samopoczucie, a na ścianach
pojawia się wilgoć. Parametrem informującym o szczelności okien jest
współczynnik infiltracji powietrza „a”, który w przypadku nowoczes-
nych okien powinien mieścić się w przedziale od 0,5 do 1,0, a dla okien
wyposażonych w nawiewniki wynosić poniżej 0,3.
W wielu budynkach wielkość okien, patrząc pod kątem energooszczęd-
ności całego obiektu, jest zbyt duża, np. ich pasma występują wzdłuż
całego budynku. Takie powierzchnie są zbędne dla oświetlenia
pomieszczeń i stanowią przyczynę znacznych strat ciepła. Dlatego pod-
czas termomodernizacji może być zasadne zmniejszenie powierzchni
przeszkleń poprzez częściowe zabudowanie otworów okiennych.
Warto również rozważyć zastosowanie dodatkowej izolacji w postaci
okiennic i żaluzji, które ograniczą straty ciepła głównie w nocy, gdy tem-
peratura na zewnątrz budynku jest niższa, a okno nie stanowi w tym cza-
sie źródła światła.
Fot. 1. Budynek przed ociepleniem
fot. B. Blum (2)
Fot. 2. Budynek po zakończeniu prac termomodernizacyjnych
