Zabezpieczenia przeciwpożarowe w kurnikach
82
W stosunku do pozostałych obiektów, które mogą być zlokalizo-
wane na terenie działki wraz z kurnikami, może mieć zastosowa-
nie § 273 ust. 1 rozporządzenia [3], tj. mogą znajdować się bli-
żej siebie, pod warunkiem że ich łączna powierzchnia wewnętrzna
nie przekroczy najmniejszej dopuszczalnej powierzchni strefy poża-
rowej wymaganej dla każdego ze znajdujących się na tej działce
rodzaju budynku.
Wyposażenie
Kurniki powinny być wyposażone w instalację elektryczną i odgro-
mową, a gdy ich powierzchnia przekracza 1000 m
3
lub występują
w nich strefy zagrożone wybuchem, dodatkowo muszą być w nich
umieszczone przeciwpożarowe wyłączniki prądu. Podręczny sprzęt
gaśniczy należy dobrać w zależności od powierzchni strefy poża-
rowej zgodnie z wymaganiem 2 kg/dm
3
na każde 300 m
2
. Roz-
mieszczenie gaśnic powinno zapewnić do nich swobodny dostęp
o szerokości co najmniej 1 m. Odległość do najbliższej z nich
z dowolnego miejsca w budynku nie może przekraczać 30 m.
Wytyczne CFPA przewidują w obiekcie sprzęt gaśniczy (hydrant
wewnętrzny, gaśnice proszkowe) zlokalizowany w pomieszcze-
niach stanowiących zagrożenie pożarowe. Odległość do tych
urządzeń nie powinna przekraczać 15 m, a długość węża gaś-
niczego (stanowiącego wyposażenie hydrantu) musi zapew-
niać dotarcie do każdego miejsca, w którym może powstać
pożar – przepisy dopuszczają możliwość zastosowania kilku węży.
W kurnikach zaleca się użycie gaśnic klasy 34A 233B C o zawar-
tości środka gaśniczego co najmniej 6 kg, a dodatkowo, w celu
zapewnienia wczesnej detekcji pożaru, zamontowanie auto-
matycznego systemu alarmowania. Obecnie nie jest konieczne
stosowanie skomplikowanych rozwiązań, chociaż te bardziej
zaawansowane dają większe możliwości, w tym transmisję syg-
nału o alarmie. Można np. zamontować autonomiczne czujki
dymu, które w przypadku detekcji pożaru włączą lokalnie alarm
pożarowy. Lepszym rozwiązaniem jest jednak użycie czujek auto-
nomicznych połączonych ze sobą w linię, co pozwala – w przy-
padku alarmu wywołanego w jednej czujce – na uruchomienie
sygnalizacji dźwiękowej we wszystkich urządzeniach.
Zapewnienie odpowiedniej ilości wody
Aby zagwarantować właściwy stopień bezpieczeństwa pożarowego
w kurniku, niezbędne jest zapewnienie odpowiedniej ilości wody
do gaszenia pożaru. Zapotrzebowanie wodne powinno być uzgod-
nione z właściwymi władzami lokalnymi. W budynkach gospo-
darstw rolnych o powierzchni strefy pożarowej do 2000 m
2
należy
zagwarantować wodę do celów przeciwpożarowych w ilości co naj-
mniej 10 dm
3
/s, dla stref o powierzchni ponad 2000 m
2
– 15 dm
3
/s,
a w przypadku silosów, komór i zasobników ze stałymi, sypkimi
materiałami palnymi – 10 dm
3
/s.
Standard CFPA dopuszcza wodę ze stawów, jezior i rzek jako moż-
liwą do wykorzystania do zewnętrznego gaszenia pożarów. Wynika
to m.in. z faktu, że infrastruktura wodno-kanalizacyjna na terenach
wiejskich nie jest wystarczająca i często nie zapewnia wydajności
wodociągu na poziomie 10 dm
3
/s. Uzupełniając zapas wody dla
obiektów inwentarskich, w pierwszej kolejności należy wykorzystać
zbiorniki przeciwpożarowe, technologiczne lub naturalne, przystoso-
wane do poboru przez pompy pożarnicze, w ilości odpowiadającej
10 m
3
zapasu wody na 1 dm
3
/s brakującej wydajności wodociągu.
Dodatkowe źródła muszą być zlokalizowane w odległości nieprze-
kraczającej 250 m od chronionego obiektu oraz zabezpieczone
przed przypadkowym wpadnięciem do nich ludzi i zwierząt. Poza
przeciwpożarowym zbiornikiem wodnym do źródeł uzupełniających
do zewnętrznego gaszenia pożaru można zaliczyć studnie o wydaj-
ności nie mniejszej niż 10 dm
3
/s, punkt czerpania wody przy natu-
ralnym lub sztucznym zbiorniku o pojemności zapewniającej odpo-
wiedni zapas albo na cieku wodnym o stałym przepływie nie
mniejszym niż 20 dm
3
/s przy najniższym stanie wód.
Drogi pożarowe
Rozporządzenie [8] nie obliguje obiektów inwentarskich do dys-
ponowania własnymi drogami przeciwpożarowymi. Wymóg taki
odnosi się jedynie do budynków rolniczych i urządzeń z nimi
związanych, gdy gęstość obciążenia ogniowego strefy pożaro-
wej przekracza 500 MJ/m
2
, a powierzchnia 1000 m
2
lub wystę-
pują strefy zagrożenia wybuchem wewnątrz budowli. Należy także
zapewnić utwardzone dojścia o długości <50 m i szerokości min.
1,5 m. Droga pożarowa powinna przebiegać wzdłuż dłuższego
boku budynku na całej jego długości, a jeśli krótszy ma więcej niż
60 m – z dwóch stron. Bliższa krawędź drogi musi być oddalona
od ściany budynku o 5–25 m, a pomiędzy nimi nie mogą występo-
wać stałe elementy zagospodarowania terenu lub drzewa i krzewy
o wysokości przekraczającej 3 m, ponieważ trzeba zagwaranto-
wać dostęp do elewacji za pomocą podnośników i drabin mecha-
nicznych. Minimalna szerokość drogi pożarowej powinna wyno-
sić co najmniej 4 m, jej nachylenie podłużne nie może przekraczać
5%, a promień zewnętrznego łuku być mniejszy niż 11 m. Ponadto
powinna ona gwarantować przejazd bez cofania lub być zakoń-
czona placem manewrowym o wymiarach 20 x 20 m, ew. należy
zapewnić odcinek o długości nie większej niż 15 m, z którego moż-
liwe jest cofnięcie pojazdu do miejsca, w którym można zawrócić.
Dodatkowo musi być możliwy przejazd po niej wozu strażackiego
o nacisku 100 kN. Warto pamiętać, że na działkę o powierzchni
przekraczającej 5 ha, na której znajdują się budynki rolne, z drogi
pożarowej należy zapewnić minimum dwa wjazdy odległe od siebie
o co najmniej 75 m.
fot. Shutterstock
Fot. 2. Zagrożenie wybuchem w obiektach gospodarstw rolnych występuje głównie
w budynkach, takich jak silosy na środki organiczne, zboża i pasze oraz cukier
