Dobre praktyki w utrzymaniu bydła
88
System zgarniacza o napędzie automatycznym
Dostępne są dwa rodzaje systemów o napędzie automatycznym –
elektryczne oraz akumulatorowe. Pierwsze wymagają stałego pod-
łączenia do przewodu elektrycznego o odpowiedniej długości,
a drugie stacji bazowej do ładowania akumulatora. Istotną rolę
odgrywa tu wolny ruch i stała prędkość zgarniacza. Konieczne jest
także ręczne czyszczenie miejsc krzyżowania się korytarzy.
Ciągnik lub ładowarka ze zgarniaczem
Użycie ciągnika lub ładowarki wymaga wystarczająco dużo miej-
sca w korytarzach i narożach, by maszyna mogła swobodnie
przejechać dookoła. Długość korytarzy spacerowych nie musi
być identyczna, a w miejscach ich krzyżowania możliwe jest
zgarnianie nawozu. Zastosowanie tego systemu wymaga udziału
pracownika prowadzącego ciągnik lub ładowarkę oraz czyszcze-
nia urządzenia, jeśli ma być ono wykorzystane do innych prac.
Usuwanie nawozu w postaci stałej w oborach stanowiskowych
Nawóz stały w oborze uwięziowej można przemieszczać przy
użyciu zgarniacza o napędzie łańcuchowym lub hydraulicznym.
Dostępnych jest kilka typów tego rodzaju urządzeń. W mniejszych
stadach powszechnie stosuje się ręczne usuwanie odchodów,
w większych natomiast musi być ono prowadzone mechanicznie.
Głęboka ściółka
Zazwyczaj głęboką ściółkę usuwa się z budynku raz lub dwa razy
w roku, a w kojcach porodowych oraz zabiegowych – częściej.
Na ogół w tym celu używa się ładowarki, która przenosi ładu-
nek na przyczepę w celu dalszego transportu i ewentualnego
rozrzucania. Szybkie usunięcie ściółki wymaga łatwego dostępu
do obszaru zaścielonego oraz wystarczającej ilości wolnej prze-
strzeni, umożliwiającej przemieszczanie i załadunek.
Literatura
1. W. Romaniuk, T. Overby, „Systemy utrzymania bydła. Porad-
nik”, wyd. II., IBMER, Duńskie Służby Doradztwa Rolniczego,
Warszawa 2005 r., s.172.
2. W. Romaniuk, T. Overby, „Magazynowanie nawozów
naturalnych. Poradnik”, wyd. II., IBMER, Duńskie Służby Doradz-
twa Rolniczego, Warszawa 2005 r., s. 81.
3. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28
czerwca 2010 r. (a) w sprawie minimalnych warunków utrzymy-
wania gatunków zwierząt gospodarskich innych niż te, dla któ-
rych normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europej-
skiej (DzU z 2010 r. nr 116, poz. 778).
4. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15
lutego 2010 r. (b) w sprawie wymagań i sposobu postępowania
przy utrzymywaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których
normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej
(DzU z 2010 r. nr 56, poz. 344 z późn. zm.).
5. Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia
2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymania
poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (DzU z 2003 r.
nr 167, poz. 1629 z późn. zm.).
6. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r.
w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu
(DzU z 2008 r. nr 47, poz. 281).
7. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r.
w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na
środowisko (DzU z 2010 r. nr 213, poz. 1397).
8. Ustawa z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu
(DzU z 2007 r. nr 147, poz. 1033 z późn. zm.).
9. Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt
(DzU z 1997 r. nr 111, poz. 724 t.j.).
Fot. 3. Korytarz gnojowy z robotem do czyszczenia rusztów
Fot. 2. Wnętrze wolnostanowiskowej obory boksowej z otwartymi kanałami gnojowymi
fot. J. Barwicki (2)
