94
Wymagania prawne dotyczące instalacji elektrycznych i teleinformatycznych
W instalacji stosowane mogą być miedziane kable koncentryczne
lub światłowodowe. W budynkach, w których liczba lokali
nie przekracza 150, wykorzystuje się zwykle kable koncentryczne.
Natomiast w obiektach z większą liczbą lokali lub odległościami
pomiędzy klatkami schodowymi, lepszym rozwiązaniem jest użycie
kabli światłowodowych lub układu mieszanego złożonego z roz-
wiązań obu typów. Przed wprowadzeniem okablowania do
wnętrza kable miedziane należy wyposażyć w ochronniki przeciw-
przepięciowe umieszczone w skrzynce zainstalowanej na dachu
budynku lub bezpośrednio pod dachem jak najbliżej przejścia
kabli przez fajkę dachową. W budynkach z więcej niż jedną klatką
schodową sygnały naziemne i satelitarne przekazywane są
z połączonego z antenami głównego punktu (GPS) do poszczegól-
nych podklatkowych punktów styku (PS). Główny punkt styku
oraz pozostałe punkty usytuowane na parterze lub w podziemiu
z każdą skrzynką mieszkaniową (TSM) łączyć powinno pięć
kabli:
• dwa koncentryczne minimum klasy RG-6 o określonych w rozpo-
rządzeniu parametrach jakościowych; jeden z nich przeznaczony jest
dla operatorów telekomunikacyjnych, a drugi do przesyłania sygna-
łów telewizyjnych;
• dwa kable LAN (UTP) kategorii minimum 5e, w tym jeden prze-
widziany dla operatorów telekomunikacyjnych, a drugi do instalacji
domofonowej lub wideodomofonowej;
• jeden kabel światłowodowy jednomodowy (2J) z dwoma włóknami
zakończonymi złączami SC/APC.
Wymienione kable powinny być zakończone w skrzynkach mieszka-
niowych (TSM), które mogą zawierać dodatkowe elementy, takie jak:
rozgałęźnik telewizyjny, switch Ethernetowy itp. Okablowanie ze skrzy-
nek doprowadza się do gniazd końcowych w mieszkaniach. Przy czym
w WT nie sprecyzowano konkretnych wymagań dotyczących insta-
lacji mieszkaniowych. Zasadę połączeń telekomunikacyjnych w wielo-
rodzinnym budynku mieszkalnym prezentuje rys. 1.
Literatura
1. Ustawa z 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane (t.j. DzU z 29 listo-
pada 2013 r., poz. 1409).
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie (DzU nr 75 z 2002 r., poz. 690 z późn. zm.).
3. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w spra-
wie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenerge-
tycznego (DzU nr 93 z 2007 r., poz. 623 z późn. zm.).
4. Komentarz do Prenormy SEP P SEP-E-0002 „Instalacje elektryczne
w obiektach budowlanych. Instalacje elektryczne w budynkach miesz-
kalnych. Podstawy planowania”, wyd. COSiW SEP, 2002.
5. R. Lenartowicz, A. Boczkowski, S. Cieśla „Przebudowa i remonty
instalacji i urządzeń elektrycznych w budownictwie mieszkaniowym”,
ITB, Warszawa 2008.
6. J. Szymczak, „Instalacje telekomunikacyjne w budynkach mieszkal-
nych”, ulotka informacyjna Stowarzyszenia Teletechników Polskich XXI
nr 1/2013, „Inżynier Budownictwa” 9/2014.
Rys. 1. Przykład instalacji telekomunikacyjnych w wielorodzinnym budynku mieszkalnym; PS-T – „punkt styku”, TSM – skrzynki mieszkaniowe (źródło: [6])
rys. J. Strzyżewski
