111
Informator Budowlany-murator. Konstrukcje, Izolacje, Chemia, Wykończenie 2019
Po drugie, sam beton nic nie pomoże. Poprawność takiego założenia
i skuteczność tego typu zabezpieczenia zależy od odpowiedniego wyko-
nania jego, ale też całej konstrukcji. W projektowaniu i realizacji tej
ostatniej uwzględnić trzeba:
• zaprojektowanie betonu wodonieprzepuszczalnego,
• optymalizację naprężeń występujących w konstrukcji, co pozwala
uniknąć rys lub ograniczyć szerokość ich rozwarcia (kształt konstrukcji
nie może generować dodatkowych naprężeń skurczowych i jednocześ-
nie powinien minimalizować koncentrację naprężeń – odpowiednia
szerokość strefy ściskanej przekroju),
• konieczność wykonania i uszczelnienia dylatacji,
• potrzebę odpowiedniego betonowania konstrukcji, zagęszczania
i pielęgnacji betonu oraz wpływ zagadnień z fizyki budowli
(izolacyjność termiczna, akustyczna, wymagania użytkowe, wilgoć
w obiekcie).
Z tym wiąże się konieczność przygotowania osobnego projektu wyko-
nawczego konstrukcji z betonu wodonieprzepuszczalnego.
x x x
Materiał hydroizolacyjny
Ze względu na możliwość czasowego (lub wręcz stałego) występowa-
nia parcia hydrostatycznego wyjątkowej staranności wymaga zapro-
jektowanie zabezpieczenia wodochronnego fundamentów. Punktem
wyjścia dla doboru materiału (systemu) hydroizolacyjnego jest zawsze
możliwość jego stosowania przy obciążeniu wodą. Do wykonania izo-
lacji przeciwwodnej mogą być wykorzystywane: masy polimerowo-bitu-
miczne (KMB, zwane także masami PMBC), elastyczne szlamy uszczel-
niające, masy hybrydowe (zwane reaktywnymi) i bitumiczne materiały
rolowe (polimerowo-bitumiczne papy termozgrzewalne, samoprzylepne
membrany). Problem mogą stanowić folie z tworzywa sztucznego,
gdyż wymagają bardzo starannego przemyślenia koncepcji uszczel-
nienia – przede wszystkim sama konstrukcja musi być zaprojektowana
tak, aby ich zastosowanie było technicznie możliwe. To jednakże tylko
jedno z kilku kryteriów. Drugim jest rodzaj podłoża pod izolację prze-
ciwwodną, który stanowi zazwyczaj beton lub żelbet oraz mur z elemen-
tów drobnowymiarowych (cegła, bloczek betonowy, pustak), z ewen-
tualnymi warstwami wyrównującymi (tynk cementowy, szpachla PCC).
Jedynie w przypadku izolacji z folii (membran) z tworzyw sztucznych
konieczne jest stosowanie dodatkowych materiałów ochronnych. Istotny
będzie także kształt fundamentów, obecność przejść rurowych, dylata-
cji itp. Z podanych powyżej powodów najczęściej wykorzystuje się masy
KMB, polimerowo-bitumiczne papy termozgrzewalne lub samoprzy-
lepne membrany bitumiczne, jak również masy hybrydowe.
Grubowarstwowe polimerowo-bitumiczne masy hydroizolacyjne (zwane
masami KMB lub PMBC) to bezrozpuszczalnikowe materiały jedno-
lub dwuskładnikowe. Oprócz znacznej elastyczności w ujemnych
temperaturach (zdolność mostkowania rys w temperaturze –5ºC
może sięgać prawie 2 mm) cechują się odpornością na opady atmosfe-
ryczne już po kilku godzinach od nałożenia i niewrażliwością na agre-
sywne wody znajdujące się w gruncie. Masy dwuskładnikowe szybciej
wiążą (są wcześniej odporne na deszcz). Innych znaczących różnic pod
względem właściwości pomiędzy nimi nie ma. Wymagania stawiane
masom KMB podaje norma [1]. Jednak przy ocenie jakości materiału
bardzo istotne są dwa parametry:
• zawartość części stałych, mówiąca, o ile zmniejszy się grubość
powłoki po wyschnięciu (zawartość części stałych wynosząca 90% ozna-
cza, że zmniejszy się o 10%). Dostępne na rynku masy KMB mogą się
pod tym względem znacznie różnić, co skutkuje dużym wahaniem zuży-
cia dla uzyskania wyschniętej warstwy o żądanej grubości. Dobre jakoś-
ciowo materiały zawierają 85–90% części stałych – oznacza to, że
10–15% składu to woda, która musi odparować. Minimalna zawartość
części stałych wynosi 50%;
• odporność masy na obciążenia (tzw. obciążalność mechaniczna,
w normie [1] nazwana wytrzymałością na ściskanie). Oznacza, że nie
rys. M. Rokiel
1. Płyta podłogi
2. Ława fundamentowa
3. Ściana fundamentowa
4. Izolacja pozioma ław fundamentowych
5. Izolacja pionowa ścian fundamentowych
6. Izolacja cokołu
7. Izolacja pozioma podłogi
Rys. 2. Układ hydroizolacji przy posadowieniu budynku niepodpiwniczonego na
ławach
7
6
1
2
4
5
3
5
rys. M. Rokiel
1. Podsypka z ubitego piasku
2. Żwir płukany
3. Warstwa ochronna z membrany kubełkowej,
geowłókniny lub folii
4. Płyta betonowa
5. Izolacja podposadzkowa z masy KMB, masy
hybrydowej lub szlamu uszczelniającego
6. Termoizolacja podłogi
7. Jastrych dociskowy na warstwie rozdzielającej
z folii
8. Dylatacja obwodowa
9. Ława fundamentowa
10. Taśma uszczelniająca
11. Hydroizolacja pionowa z masy KMB, masy
hybrydowej lub szlamu uszczelniającego
12. Izolacja pozioma pod ścianami parteru
13. Dodatkowa izolacja wewnętrzna ściany
fundamentowej z masy KMB, masy hybrydowej
lub szlamu uszczelniającego
14. Izolacja pozioma ław fundamentowych ze
szlamu uszczelniającego lub masy hybrydowe
15. Płyty termoizolacyjne (XPS)
16. Ocieplenie części nadziemnej
17. Sznur dylatacyjny
18. Ściana fundamentowa
19. Ściana parteru
20. Zabezpieczenie części cokołowej (np. przez
okładzinę ceramiczną lub hydrofobizację)
Rys. 3. Izolacja budynku niepodpiwniczonego
5
8
9
2
3
4
1
7
6
10
8
17
19
12
14
13
15
16
20
11
18
15
10
