114
Profesjonalista profesjonaliście
Alternatywnie można wtopić w to miejsce taśmę uszczelniającą (rys. 7).
Ważny jest także sposób ułożenia warstw ochronno-termoizolacyjnych –
tak, aby nie występował liniowy nacisk na poziomą część izolacji.
Dla powyższych wariantów zapewniona jest kompatybilność
materiałów i nie ma problemu ze szczelnym połączeniem izolacji
pionowej z poziomą. Masę KMB (bitum) można z łatwością nałożyć
zarówno na materiał mineralny (masę hybrydową), jak i bitumiczny.
Spotyka się także wersje połączeń izolacji:
• pozioma z papy – pionowa z masy bitumicznej KMB,
• pozioma z papy – pionowa z masy hybrydowej.
Przypadki te są trudniejsze do uszczelnienia, jednak nadal zacho-
wana jest kompatybilność materiałów. Podstawowa czynność to
odpowiednie przygotowanie powierzchni papy. Jej wierzch zaleca się
zagruntować głęboko penetrującym gruntownikiem i ewentualnie
posypać piaskiem kwarcowym o uziarnieniu np. 0,2–0,7 mm, którego
nadmiar po wyschnięciu trzeba usunąć i jeszcze raz bardzo starannie
oczyścić powierzchnię. Takie systemowe gruntowniki ma w ofercie
większość producentów i dystrybutorów bitumicznych mas KMB.
Środek ten powoduje zmiękczenie powierzchni papy, co pozwala
na dokładne i szczelne jej zespolenie z masą bitumiczną – musi być
ona czysta.
Jeżeli chodzi o masy hybrydowe, to wiążące są wytyczne producenta
i jego technologia. Teoretycznie są kompatybilne z podłożami bitu-
micznymi, jednak wielu producentów ogranicza możliwość zastosowa-
nia tego typu materiału w takiej konfiguracji.
Problemy z kompatybilnością materiałów mogą pojawić się także
w strefie cokołowej, którą należy izolować materiałami elastycznymi
oraz cechującymi się zdolnościami do przepuszczania pary wodnej.
Najlepiej do tego celu nadają się elastyczne szlamy (mikrozaprawy)
uszczelniające. Odznaczają się one dużą elastycznością, odpornością
na cykle zamarzania i odmarzania, dyfuzyjnością, a co równie istotne,
po związaniu są typowym podłożem pod okładziny cokołowe z płytek
ceramicznych, tynk tradycyjny itp. Jeżeli do izolacji pionowej zasto-
sowano masę KMB lub hybrydową, kompatybilność materiałów jest
oczywista, o ile najpierw wykona się izolację cokołu. Wynika to z faktu,
że masy mineralnej nie można położyć na bitum, konieczne jest więc
takie zaplanowanie robót, aby najpierw zrealizować uszczelnienie
strefy cokołowej ze szlamu mineralnego, a po jego związaniu (okres
rzędu 2–3 dni) nałożyć na zakład minimum 10-centymetrową masę
bitumiczną, będącą hydroizolacją pionową.
Jeżeli do izolacji pionowej stosuje się materiały rolowe (papy, membrany
samoprzylepne), ich połączenie z izolacją cokołu jest również możliwe,
choć nieco trudniejsze. Szlamy nie są odporne na działanie wysokiej tem-
peratury i otwartego ognia, nie można więc stosować pap termozgrze-
walnych, naklejanych na szlam.
W tej sytuacji należy najpierw wykonać pionową izolację ścian fundamen-
tów z papy termozgrzewalnej, dbając o uzyskanie równej, poziomej kra-
wędzi. Podłoże powyżej nie może być zanieczyszczone bitumem. Następ-
nie, zaczynając od strefy przy papie, izoluje się cokół. Po związaniu szlamu
konieczne jest jeszcze uszczelnienie styku papa–szlam za pomocą mas
KMB nakładanych pasem o szerokości przynajmniej 20 cm na miejsce
styku (rys. 8). W związku z tym trzeba zastosować specjalny systemowy
gruntownik zmiękczający powierzchnię papy, pozwalający na jej szczelne
połączenie z masą bitumiczną.
Membrany samoprzylepne mogą być także nakładane na szlam uszczel-
niający, o ile do gruntowania podłoża nie używa się preparatów na bazie
rozpuszczalników. Grubość jego warstwy na krawędzi musi być w takim
przypadku sprowadzona do zera.
Teoretycznie problem rozwiązują masy hybrydowe, jednak ich producent
musi wprost mówić o możliwości nakładania materiału na podłoże bitu-
miczne (nie jest to jednak regułą). Dlatego sposób połączenia izolacji
pionowej z papy z cokołową z masy hybrydowej niekoniecznie musi pole-
gać na nałożeniu masy hybrydowej na papę, lecz może być analogiczny
do połączenia papy ze szlamem.
Opisane powyżej zasady dotyczą układania izolacji na części konstrukcyj-
nej ściany. Uszczelnienie strefy cokołowej nie może ograniczać się jedynie
do wykonania tej powłoki, tym bardziej, że strefa cokołowa, jak i funda-
mentowa, jest także ocieplana. Koniecznie należy wykonać hydroizolację
samej strefy cokołowej z elastycznego szlamu, ewentualnie z masy hybry-
dowej. Detale pokazano na rys. nr 9–10.
Pozostaje jeszcze do omówienia detal przejścia rurowego. Jeżeli w grę
wchodzi obciążenie wodą, to trzeba wykorzystać specjalne kołnierze
uszczelniające. Jest wiele typów, jednak zasada ich stosowania pozo-
staje taka sama. Część stałą kołnierza obsadza się w ścianie funda-
mentowej podczas jej stawiania, należy więc wcześniej zaopatrzyć się
w odpowiedni jego rodzaj. Do tej części mocuje się materiał hydro-
izolacyjny (rys. 11). Szczelność zapewnia jego element ruchomy, za
pomocą zacisku uszczelniająca przestrzeń pomiędzy rurą instalacyjną
a kołnierzem stałym.
rys. Atlas
Rys. 7. Aksonometryczny detal połączenia izolacji pionowej z poziomą; materiały 1 i 2
dobierać tak, aby możliwe było ich wzajemne połączenie
1. Izolacja pozioma płyty dennej (np. masa
hybrydowa, masa KMB, elastyczny szlam)
2. Izolacja pionowa ścian fundamentowych (np.
masa hybrydowa, masa KMB, elastyczny szlam)
3. Taśma uszczelniająca
4. Faseta
rys. M. Rokiel
1. Ściana fundamentowa
2. Izolacja cokołu wykonana z elastycznego
szlamu uszczelniającego
3. Izolacja fundamentów z papy termozgrze-
walnej
4. Gruntownik pod masę KMB (z ewentualną
posypką z piasku kwarcowego)
5. Bitumiczna masa KMB
6. Warstwy termoizolacyjne/ochronne
Rys. 8. Połączenie izolacji cokołu z elastycznego szlamu z izolacją pionową z papy
termozgrzewalnej
5
3
4
1
2
6
>10 cm
>10 cm
1
4
3
2
