112
Środki transportu wewnętrznego
obsługi wśród wózków podnośnikowych występują te same odmiany,
co w przypadku unoszących. Wszystkie wózki podnośnikowe z mecha-
nicznym napędem podnoszenia obejmuje dozór UDT.
Najlżejszą odmianą w tej grupie są
wózki podnośnikowe prowa-
dzone
, którymi również steruje operator pieszy za pomocą dyszla
(fot. 16), ale mogą także być dodatkowo wyposażone w składany
podest. Prowadzone wózki podnośnikowe mają napęd akumula-
torowy i charakteryzuje je udźwig w przedziale 0,5–2 t i wysokość
podnoszenia w zakresie 1,8–5 m, w zależności od rodzaju masztu.
Z uwagi na konieczność zapewnienia odpowiedniej stateczności
udźwig tych wózków zmniejsza się przy dużych wysokościach
podnoszenia, o czym operator informowany jest za pomocą spe-
cjalnych nomogramów umieszczonych w widocznym miejscu
urządzenia.
Za jedne z najpopularniejszych w tej grupie środków transportowych
należy uznać
wózki podnośnikowe czołowe
(fot. 17). Są one trzy-
lub czterokołowe, na ogół z fotelem dla operatora, wyposażone
w widły lub inny osprzęt umożliwiający realizację czynności proceso-
wych, które równoważone są masą własną. Mają napęd elektryczny
lub spalinowy, ale coraz częściej oferuje się je w wersji hybrydowej.
Cechy charakterystyczne wózków podnośnikowych czołowych:
• udźwig – od kilkuset kilogramów do nawet kilkudziesięciu ton,
• w zależności od rozwiązania podnoszą ładunki na wysokość kilku-
nastu metrów (fot. 18),
• modele o udźwigu powyżej 5 t mają napęd spalinowy,
• w zależności od potrzeb wyposażane są w maszty jedno-, dwu-,
trzy-, a nawet czterosegmentowe,
• niektóre odmiany zamiast masztu mają wysięgnik teleskopowy.
Kolejną grupę stanowią
wózki podnośnikowe z masztem wewnętrznym
stałym lub wysuwnym. Najbardziej popularne z nich, z masztem
wysuwnym (z ang.
reach truck
), przedstawiono na fot. 19.
Z racji przesuwnego masztu wózki te charakteryzują się większą statecz-
nością od porównywalnych wózków czołowych i wysokością podnoszenia
sięgającą do ok. 12 m. Wymagają także węższych dróg manipulacyjnych,
co wpływa na efektywniejsze wykorzystanie przestrzeni magazynowej.
Za pewną ich odmianę można uznać
wózki podnośnikowe wielokierun-
kowe
(fot. 20), których cechą charakterystyczną są koła skrętne. Dzięki
temu wózek może poruszać się w dowolnym kierunku, co jest niezmier-
nie przydatne przy przemieszczaniu długich ładunków.
Wózki podnośnikowe wielokierunkowe stanowią pewną alternatywę
dla
wózków podnośnikowych bocznych
(fot. 21). Urządzenia tej grupy
przeznaczone są do przemieszczania długich ładunków, które mogą
podejmować tylko z boku, stąd ich nazwa.
Ważną grupę wózków podnośnikowych stanowią urządzenia
czołowo-
-boczne
i
obustronne widłowe
, zwane niekiedy wózkami systemowymi.
Przeznaczone są do pracy w wąskich drogach międzyregałowych
i obsługi regałów wysokiego składowania o poziomach składowania
znajdujących się na wysokości nawet 15 m. Budowane są w wersjach:
• ze stałym fotelem dla operatora, a to oznacza, że operator pozo-
staje cały czas w tej samej pozycji podczas przemieszczania ładunku
w pionie (fot. 22a),
• z podnoszoną kabiną, w której operator podnoszony jest wraz
z ładunkiem (fot. 22b).
Wózki podnośnikowe czołowo-boczne mają karetkę z obrotową gło-
wicą, co pozwala na podejmowanie ładunków z regałów znajdują-
cych się zarówno z lewej, jak i prawej strony w stosunku do kierunku
Fot. 16. Prowadzony napędzany wózek
podnośnikowy widłowy
Fot. 17. Wózek podnośnikowy czołowy
widłowy
Fot. 18. Wózek podnośnikowy czołowy
piętrzący kontenery
fot. A. Wojciechowski (4)
Fot. 19. Wózek podnośnikowy widłowy
z masztem wewnętrznym wysuwnym
Fot. 20. Wózek podnośnikowy widłowy
wielokierunkowy
fot. A. Wojciechowski (2)
Fot. 21. Wózek podnośnikowy widłowy
boczny
Fot. 22. Wózki podnośnikowe czołowo-boczne widłowe: a) z operatorem niepodnoszonym,
b) z operatorem podnoszonym wraz z ładunkiem
fot. Jungheinrich
fot. Still
a)
b)
