warsztat architekta
15
architektura parametryczna
abc specjalisty
w projekcie skutkują koniecznością powtórzenia procesu
rysowania. Projektant często jest zmuszony do wykonywa-
nia bardzo prostych i powtarzalnych operacji na cyfrowych
obiektach, co przekłada się na ekonomikę jego pracy.
Część najpopularniejszych operacji na cyfrowych modelach
została zautomatyzowana przez projektantów oprogramo-
wania, zróżnicowana specyfika projektów architektonicz-
nych wymaga jednak bardziej skomplikowanych zestawów
operacji, które należy wcześniej zapisać w postaci algoryt-
mu. Każde z popularnych oprogramowań do projektowa-
nia architektonicznego od czasu powstania wyposażone
jest w możliwość samodzielnego pisania programów, ale
można to zrobić jedynie poprzez zastosowanie profesjo-
nalnych języków programistycznych, które dla większości
projektantów są obce. W ostatnich latach pojawiło się
jednak rozwiązanie tego problemu – programowanie wizu-
alne, towarzyszące wielu cyfrowym narzędziom do pro-
jektowania, modelowania trójwymiarowego czy tworzenia
muzyki lub animacji. Jest to uproszczona forma opracowy-
wania cyfrowych algorytmów, niewymagającą znajomości
zaawansowanych języków. Zasada działania programo-
wania wizualnego, w bardzo dużym skrócie, polega na
przypisaniu funkcji programistycznych do bloków wewnątrz
software'u, których odpowiednie połączenie umożliwia
pisanie całych szeregów zależności. Skomplikowana skład-
nia języków programistycznych została zastąpiona przy-
jaznym interfejsem, wymagającym jedynie krótkiej nauki
obsługi. Dzięki temu projektant jest w stanie samodzielnie
zautomatyzować swoją pracę, od pojedynczych poleceń aż
do systemu opisującego cały obiekt architektoniczny.
Projektowanie algorytmiczne
Praca z wykorzystaniem zapisu algorytmicznego daje możli-
wość samodzielnego tworzenia narzędzi. Często sam proces
opracowania skryptu może być czasochłonny, jednak korzy-
ści, które wynikają z jego zastosowania, są niepodważalne.
Pierwszorzędną zaletą metod algorytmicznych jest auto-
matyzacja procesu projektowego. W momencie pracy
architekt wykonuje zestaw często powtarzalnych czyn-
ności. Dzięki zastosowaniu programowania możliwe
jest samodzielne pisanie złożonych zestawów poleceń,
gotowych do wykorzystania w kolejnych projektach.
Prawdziwy potencjał wynika z zapisu części lub całości
projektu w formie algorytmu.
algorytmu jest jego zapis. Może on mieć formę cyfrową,
z wykorzystaniem odpowiedniego oprogramowania, lub ana-
logową, jako instrukcja projektowania danego obiektu. Warto
mieć na uwadze, że komputer stanowi jedynie narzędzie,
które umożliwia przyśpieszenie obliczania algorytmów, a nie
wyznacznikiem ich zastosowania.
Bez wątpienia projektowanie parametryczne wzbudza emo-
cje wśród architektów zarzucających krzywoliniowym for-
mom brak estetyki czy negujących zaawansowane wykorzy-
stanie komputerów, wieszczących schyłek zawodu architekta.
Wynika to często z niewiedzy na temat samego pojęcia oraz
poglądu, że użycie algorytmów w projektowaniu nie jest
narzędziem, a zastąpieniem projektanta. Podobna debata
miała miejsce względnie niedawno – w momencie roz-
poczęcia przez projektantów wykorzystywania wizualizacji
budynków generowanych komputerowo, kiedy zarzucano
im brak indywidualności i porzucenie tradycyjnego rzemiosła
architektonicznego.
Rozwój cyfrowych narzędzi projektowych
Metody projektowania parametrycznego są w rękach pro-
jektanta narzędziem, które znacząco usprawnia jego pracę.
Wzrost popularności narzędzi pozwalających na cyfrowy
zapis procesu projektowego nie jest spowodowany modą,
a potrzebą i rozwojem odpowiedniego oprogramowania.
Projektowanie wspomagane komputerowo – CAD (ang.
Computer Aided Design
) – było pierwszym krokiem w kie-
runku rozwoju dzisiejszych narzędzi. Początkowo była to
właściwie digitalizacja deski kreślarskiej, jednak wraz z upły-
wem czasu funkcje dostępne w oprogramowaniach CAD
przekroczyły możliwości tradycyjnego rysowania. Dzisiaj na
podstawie cyfrowego rysunku można wygenerować szereg
danych opisujących projektowany obiekt, stworzyć model
trójwymiarowy czy przeprowadzić symulację.
Kolejnym etapem rozwoju cyfrowych narzędzi projekto-
wych było wprowadzenie BIM (ang.
Building Information
Modelling
), zmieniającego sposób korzystania z narysowa-
nych cyfrowo obiektów poprzez przypisanie im zestawu
informacji. Od tej pory proces projektowania wspoma-
ganego komputerowo znacząco się zmienił ze względu
na wprowadzenie narzędzia, które nie jest cyfrowym
odpowiednikiem wcześniej stosowanego. Pomimo przy-
śpieszenia procesu rysowania oraz modelowania ze wzglę-
du na skomplikowanie form architektonicznych zmiany
