14
warsztat architekta
Projektowanie parametryczne
Warte wytłumaczenia jest pojęcie projektowania parametrycz-
nego, które stanowi proces oparty o zapis projektu w formie
algorytmu – zbioru zasad oraz zależności określających rela-
cje pomiędzy danymi wejściowymi (parametrami obiektu)
a jego formą. Zagadnienie to można porównać do wzoru
matematycznego, tworzonego przez architekta, który dzięki
wprowadzeniu różnych danych przedstawia rozmaite wyniki
przestrzenne. Jako przykład ilustrujący zastosowanie algorytmu
można wykorzystać typowy dom jednorodzinny, gdzie wymia-
ry prostokąta opisującego podstawę budynku, wysokość, liczbę
kondygnacji oraz kąt nachylenia dachu są parametrami obiektu.
Po wprowadzeniu odpowiednich wymiarów możliwe jest
uzyskanie modelu przestrzennego budynku oraz dowolna jego
zmiana poprzez użycie innego zestawu parametrów. Warto
zwrócić uwagę na dwie cechy. Po pierwsze obiekt projektowa-
ny parametrycznie nie musi wskazywać formą na zastosowanie
algorytmu, stanowiącego sposób zapisu myśli, niewidoczny
dla innych osób. Dlatego mylne jest uznawanie obiektów
krzywoliniowych, które faktycznie ze względu na skompli-
kowanie wymagają zastosowania tej omawianej metody, za
jedyne obiekty projektowane parametrycznie. Drugą cechą
architektura
Kacper Radziszewski
abc specjalisty
parametryczna
Popularnym zagadnieniemw architekturze jest w ostat-
nich latach projektowanie parametryczne – metoda
zazwyczaj kojarzona z krzywoliniowymi obiektami,
które wydają się wyznaczać jej przyszłość. Faktycznie
dzięki rozwojowi dostępnego dla projektantów oprogra-
mowania oraz zwiększeniu mocy obliczeniowej proceso-
rówmożliwe jest modelowanie trójwymiarowe skompli-
kowanych form, które do tej pory było poza zasięgiem
pracowni architektonicznych.
Ze względu na zwiększoną intensywność realizacji obiektów
różnej skali o cechach krzywoliniowych projektowanie para-
metryczne uważa się za nowatorskie, wolne od ortogonalnego
myślenia. Ciężko jest jednak zaprzeczyć podobieństwu współ-
czesnych obiektów parametrycznych do prac Freia Ottona, np.
pawilon Expo z 1967 roku, w którym zastosowanie wiedzy
z zakresu matematyki pozwoliło na zaprojektowanie oraz wyko-
nanie krzywoliniowych form. Problem z pojęciem architektury
parametrycznej polega na jego błędnym zrozumieniu – za repre-
zentantów tej metody uznawane są obiekty o skomplikowanych
„płynnych” kształtach, co by oznaczało, że jedynie ich forma
decyduje o przynależności do omawianego nurtu.
1.
Model stadionu autorstwa Luigiego
Morettiego, il. Bucci and Mulazzani
2000
Kacper Radziszewski
projektant, założyciel
grupy Architektura
Parametryczna i tutor;
zwycięzca licznych
konkursów architekto-
nicznych, gościł na
Politechnice Słowackiej,
gdzie badał użycie
robotów w fabrykacji,
prowadził grupę projek-
tową na Architektour 2015
i 2016
1
