warsztat architekta
61
abc specjalisty
fasady multimedialne
zmieniając się wraz z ruchem słońca), natomiast nocą wnętrza
heksagonów wypełniają się światłem o różnej intensywności,
które może być sterowane indywidualnie. Każda z wnęk służy
jako reflektor, jednak źródła światła nie zostały zamontowane
centralnie, gdyż wykorzystuje się tu efekt odbicia światła od
nieregularnej formy wklęsłego bąbla. Forma medialnej skóry
narzuca niską rozdzielczość wyświetlanego obrazu, ale może
zmieniać się w ekran, który jest w stanie wyświetlić np. mrugające
kobiece oczy czy pasy przechodzące w gradienty. Sto metrów tej
fasady tworzy 1319 sześciokątnych, bąblowych i nieregularnych
otworów. Świetlny spektakl najlepiej prezentuje się z oddali,
w miejscu, gdzie przebiega rzeka i gdzie animacje odbijają się od
tafli wody. Fasadę wykonano z cementu wzmocnionego włók-
nem szklanym. Zastosowano trzy różne rodzaje heksagonów
i rozmieszczono je we wzorach na całej fasadzie. Kształty wydają
się być unikalne, a ich usytuowanie przypadkowe. Fasada składa
się z kilku sektorów o większej i mniejszej rozdzielczości, a te
z kolei z kilku rodzajów modularnych płyt przygotowanych pod
produkcję półfabrykatów. Całość tworzy system nieregularnych
kształtów, heksagonalnych wcięć o różnej gęstości i wielkości.
Taka kompozycja elewacji daje artystyczną swobodę przedsta-
wiania obrazów w niejednoznaczny sposób [6].
Fasady łączone z systemami perforowanymi lub siat-
kowymi o różnej gęstości
W tym rozwiązaniu diody RGB LED są wbudowywane w spe-
cjalną metalową siatkę, której rozstaw stanowi o jakości wyświe-
tlanego obrazu, gdyż rozdzielczość zależy od liczby i gęstości
rozmieszenia grup diod LED. Siatka tworzy lekki element
kurtynowy, nie blokując dostępu światła do wnętrza budynku,
jak i widoku na zewnątrz. W przypadku systemów perforacji
elewacji jest analogicznie. Dobry przykład zastosowania tej
technologii stanowi budynek Architektura Centro de Creación
w Cordobie, w Hiszpanii (fot. 3), zrealizowany w 2012 roku.
Zaprojektowano go jako miejsce spotkań i dialogu między arty-
stami oraz przestrzeń odczuwania i czerpania inspiracji z kultury.
Celem było pokazanie publiczności nie tylko gotowych prac, lecz
także procesu twórczego artystów. Podczas projektowania fasady
przeanalizowano wewnętrzną strukturę budynku, która w rzucie
tworzyła pewien wzór wielobocznych pomieszczeń, co zostało
zaadaptowane podczas realizacji skóry budynku. Fasada hisz-
pańskiego centrum sztuki współczesnej jest biała i ma perforacje
o kształcie nieregularnych heksagonów. Za dnia wygląda bardzo
elegancko, zachwyca swoją formą, przypominającą plastry miodu
lub coś w rodzaju białej koronki (pokazuje grę światłocienia,
5
3a
3.
Centrum sztuki współczesnej
Centro de Creación w Cordobie,
Hiszpania:
a) wygląd fasady w ciągu dnia,
b) wygląd fasady w nocy,
fot.
4.
Budynek Iluma, Singapur,
fot.
5.
Hotel i kasyno Grand Lisboa
Hotel and Casino w Makau,
fot.
3b
4
