Proces oraz sposoby osuszania zawilgoconych przegród budowlanych
38
Opisana powyżej metoda służy przede wszystkim do poprawiania
mikroklimatu wnętrz (często stosowana jest w archiwach) i pośred-
nio do osuszania samych ścian.
Metody absorpcyjne
Osuszanie absorpcyjne to zjawisko fizyczne polegające na odbieraniu
wody z materiałów przez otaczające je osuszone powietrze i doprowa-
dzeniu ich do tzw. wilgotności sorpcyjnej (równowagowej).
Metoda ta opiera się na założeniu, że poprzez znaczne wysuszenie
powietrza w zawilgoconym obiekcie, mury zaczną stopniowo schnąć,
oddając nadmiar wilgoci do pomieszczenia.
Zasada działania polega więc na pochłanianiu wody z zasysanego
powietrza i, poprzez doprowadzenie do tzw. pasażu powietrznego,
utworzeniu dwóch stref pracy – w jednej następuje absorpcja wody
w obracającym się filtrze (średnio 10 razy na godzinę), a w drugiej
regeneracja i aktywne osuszanie powietrza. Urządzenie to funkcjonuje
bez komplikacji w temperaturach zarówno powyżej, jak i poniżej 0ºC.
Wilgotne powietrze ze strefy regeneracji zostaje ochłodzone w kon-
densatorze, skąd odprowadzane jest do drenu. Następnie zostaje
podgrzane, a proces regeneracji zakończony. Wytworzone suche
powietrze w krótkim czasie pozwala na stworzenie korzystnych warun-
ków, gwarantujących pewne oraz szybkie suszenie wybranych mate-
riałów. Odpowiednie przemieszczanie powietrza w lokalu prowadzi do
równomiernego i kontrolowanego procesu suszenia.
Metoda ta przynosi najlepsze efekty przy szczelnie zamkniętych pomiesz-
czeniach. Przy lokalnym zawilgoceniu wnętrza można wykonać namiot
foliowy, aby osuszanie prowadzić tylko w najbliższym obszarze mokrej
powierzchni. Zarówno cały lokal, jak i poszczególne pomieszczenia
mogą być używane i zamieszkiwane podczas procesu suszenia, co
obniża dodatkowo koszty ewentualnego przestoju lub wyłączenia obiektu
z działalności. W metodzie tej używane są osuszacze absorpcyjne, które
mogą usunąć od kilku do ponad 1000 litrów wody na dobę. Nie ma
limitów osuszanej powierzchni, natomiast najlepsze rezultaty uzyskuje
się, gdy wilgotność względna we wnętrzu spadnie poniżej 30%.
Metoda termoiniekcji
W nawiercone rzędowo otwory hydrofobowe wprowadza się prętowe
grzałki termowentylacyjne (najczęściej o średnicy od 16 do 22 mm), które
dostarczają do przegrody suche powietrze o określonej temperaturze
i przepływie, powodujące spadek jej wilgotności rzędu 3% na dobę.
Po uzyskaniu wilgotności masowej w zakresie 3–6% w te same otwory
wprowadza się ciśnieniowo środek hydrofobowy, najczęściej na bazie
krzemianów metali alkalicznych. Suszenie, w zależności od początko-
wego zawilgocenia przegrody, jej geometrii oraz materiału, z jakiego
została wykonana, trwa najczęściej od 2 do 7 dób, natomiast sam pro-
ces iniektowania powinien się rozpoczynać w momencie, gdy tempera-
tura przegrody zaczyna opadać. Zmienia się wówczas ciśnienie parcjalne
pary wodnej zawartej w kapilarach i proces iniekcji staje się bardziej efek-
tywny. Odmianą klasycznej metody termoiniekcji jest naprzemienne
suszenie oraz wypełnianie co drugiego otworu w przestrzeni strefy iniekcji.
Ten sposób osuszania murów jest bardzo efektywny, natomiast obecnie
rzadko się go stosuje z uwagi na zwiększone koszty wykonania.
Od pewnego czasu na rynku funkcjonuje metoda termoiniekcji parafino-
wej. Uzyskała ona aprobatę techniczną oraz certyfikat ITB. Aby jednak
zapewnić szczelność blokady, podczas aplikacji iniektu wymaga użycia
specjalistycznego sprzętu.
Metoda mikrofalowa
Generatory stosowane w technice mikrofalowej służą do szybkiego
suszenia wybranych fragmentów ścian, stropów lub posadzek. Metoda
polega na wykorzystaniu w obszarze promieniowania mikrofalowego
(od 300 MHz do 300 GHz) zjawiska zamiany energii pola elektro-
magnetycznego na cieplną w środowisku wilgotnym.
Energia mikrofalowa pojawia się w murach obiektu, dlatego że gene-
rator przystawiony do ściany, emitując szybkozmienne pole elektro-
magnetyczne, nie jest obojętny dla zawartej w kapilarach ścian wody.
Pole o częstotliwości 2450 MHz powoduje, iż polarne cząstki H
2
O
„rotują” w tej przestrzeni z podobną częstotliwością, powodując wza-
jemne tarcia, a tym samym podniesienie temperatury muru. Nastę-
puje to wprost proporcjonalnie do czasu trwania zabiegu. Odpowied-
nio zbudowana antena tubowa, która jest bezpośrednim emiterem fal
elektromagnetycznych, jest tak skonstruowana, że rozkład tempera-
tury wewnątrz muru sprzyja przenikaniu wilgoci również w kierunku
nagrzewanej ściany.
Przy większych powierzchniach wymagających osuszenia stosuje się
zestawy generatorów. Odpowiednio je przesuwając, można uzyskać
właściwy poziom wilgotności nie tylko na powierzchni, ale również –
a może przede wszystkim – w całej objętości ściany.
rys. C. Magott
Rys. 1. Osuszanie absorpcyjne – zasada działania
rys. C. Magott
Rys. 2. Specyfika nagrzewania przegrody promieniowaniem mikrofalowym
suche powietrze
powietrze
do odwilgocenia
dopływ powietrza
z zewnątrz
Suszenie konwencjonalne
Suszenie mikrofalowe
gorące powietrze
energia mikrofal
przewodnictwo cieplne
Rozkład temperatury
T
T
Rozkład temperatury
wilgotne powietrze
odpływ wody
odwadniacz
NFT
