14
Inspiracje architektoniczne
Kościół w Dąbrówce
Kompozycja zespołu kościelno-parafialnego w Dąbrówce czerpie inspirację z charakterystycznej dla pierw-
szej tradycji religijnej formuły zabudowy monastycznej. Typowa przestrzeń o silnym wewnętrznym ukierun-
kowaniu, osiowa hierarchia planu świątyni, a także specyficzne pionowe otworowanie ścian podkreślają
łączność parafian z tym kręgiem tradycji – z wypracowaną praktyką modlitwy, postu i ascezy. Wspólnotowy
charakter społeczności parafialnej podkreśla rozkład funkcjonalny dziedzińca wewnętrznego (wirydarz)
poprzez konsekwentne grupowanie funkcji praktycznych (plebania, biura, salki) w obrębie jednego wnętrza.
Projekt stworzony przez firmę Linea obejmuje zagospodarowanie terenu kościelnego, na którym wyraźnie
wyodrębnione zostały trzy budowle o różnym charakterze. Pierwszą bryłę stanowi wysoka wieża. Druga
–
dominująca
–
to prosty w swej formie kościół. Trzecia część wydzielona architektonicznie, to znacznie niższy
budynek plebanii i kaplicy. Jest to projekt bardzo modernistyczny i klasztorny. Inspiracją dla architektów
była potrzeba hierarchizacji przestrzeni, dlatego budynek kościoła jest bardzo długi, z nawą boczną i ściśle
uporządkowaną strukturą. Zewnętrzny dziedziniec otwiera obiekt na życie codzienne parafian, stanowiąc
jednocześnie pierwszy obszar wyciszenia pomiędzy ulicznym gwarem, a skupieniem i refleksją. Sylwetka
zespołu z wertykalnym akcentem dzwonnicy oraz przemyślanym usytuowaniem pośród otaczającej zabu-
dowy mieszkalnej stanowi czytelny punkt kulminacyjny.
Budowa świątyni podzielona została na dwa etapy. Pierwszym z nich było powstanie plebanii wraz z kaplicą
o ascetycznym wnętrzu. Zamieszczony w niej krzyż, który jest głównym elementem wystroju, inspirowany
był obrazami Nowosielskiego. Ołtarz powstał z litego drewna. Drugi etap realizacji przewiduje wybudo-
wanie bryły głównej kościoła wraz z wieżą. Gdy te będą gotowe, obecna kaplica przekształci się w biuro
parafialne i salę spotkań. W tej chwili architekci pracują nad projektem wnętrza kościoła docelowego,
m.in. nad drewnianym stropem wykonanym w technologii drewna klejonego, nawiązującym do rozwiązań
wczesnochrześcijańskich.
wizualizacje: Linea (2)
Kaplica wielowyznaniowa na
Stadionie Narodowym
Kaplica o powierzchni 260 m
2
, zaprojektowana przez architektów: Paulinę
Suchenek z pracowni PS Studio oraz Bartosza Czarneckiego, Adama Pszczół-
kowskiego i Justynę Szablińską z pracowni DESEA, została zaplanowana w taki
sposób, aby wyznawcy różnych religii mogli gromadzić się na wspólnej modli-
twie. Ostateczną koncepcję uzgodnili i zaakceptowali przedstawiciele diecezji
warszawsko-praskiej, Polskiej Rady Ekumenicznej, Polskiej Gminy Żydowskiej
oraz Muzułmańskiego Związku Religijnego w Polsce. Ponieważ użycie symboli
poszczególnych religii w jednej kaplicy nie było możliwe, jedność wyznaniowa
została odzwierciedlona za pomocą światła – uniwersalnego symbolu boskości.
W pomieszczeniu dominują dwa dopełniające się elementy – kolumnada oraz
światło podkreślające kierunki modlitwy. Kolumnada wydziela nawę główną
i boczne, symbolicznie oddziela kaplicę od reszty stadionu, a także optycznie
podwyższa pomieszczenie. Ołtarz usytuowany jest na osi głównej, na wprost wej-
ścia. Za nim, na tle szerokich paneli, w trakcie trwania nabożeństw ustawiane
są symbole religijne, np. krzyż. Dla wyznawców judaizmu zaprojektowano inny
układ krzeseł, a na środku pulpit do czytania Tory i siedmioramienny świecz-
nik – menorę. Aby umożliwić modlitwę i zapewnić miejsce jak największej liczbie
wyznawców islamu, usunięto wszystkie ławki. Lamele tworzące kolumnadę
obrócono w stronę Mekki i podkreślono światłem, a w posadzce umieszczono
ornamenty symbolizujące dywaniki modlitewne, skierowane w odpowiednią
stronę. Cały wystrój wnętrza sprzyja refleksji, modlitwie i medytacji.
Kościół pw. św. Michała
Archanioła w Daleszycach
Historia kościoła pw. św. Michała Archanioła w Daleszycach sięga XIII
wieku. Początkowo był on jednonawowym drewnianym obiektem w stylu
romańskim. Na przestrzeni wieków wielokrotnie ulegał przebudowie –
w XVII w. dostawiono do niego dwie kaplice, w połowie XIX kościół
opasano murem, wybudowano dzwonnicę i schody, a na początku XX
świątynię całkowicie przebudowano według projektu Stefana Szyllera.
Ostatni remont obiektu odbył się na początku lat 90. ubiegłego wieku.
Wówczas do pokrycia dachu wykorzystano blachę ocynkowaną. Po niemal
25 latach użytkowania zaszła potrzeba przeprowadzania kolejnych prac
renowacyjnych dachu. Tym razem jako materiał pokryciowy zastosowano
blachę cynkowo-tytanową ZM Silesia w wersji naturalnej. Z biegiem
czasu na metalicznie lśniącej powierzchni blachy powstanie piękna szara
patyna. Wynika to z faktu, że cynk, na skutek oddziaływania czynników
atmosferycznych, stopniowo pokrywa się cienką (grubości zaledwie
ok. 1 µm) warstwą, która chroni materiał przed niekorzystnym oddziały-
waniem otaczającego środowiska i zapewnia trwałość nawet przez ponad
100 lat. Do pokrycia dachu wybrano technologię podwójnego rąbka
stojącego o wysokości 25 mm, za pomocą której łączono arkusze bla-
chy o długości 3 m układane na mijankę. Na znajdujących się od frontu
dwóch stożkowych wieżach zastosowano pokrycie z małoformatowych
elementów w kształcie rombu.
fot. ZM Silesia (2)
fot. DESEA (2)
