Stropy z elementów prefabrykowanych
26
Wybór odpowiedniego systemu powinien być poprzedzony dokładną
analizą, uwzględniającą zarówno koszt realizacji przedsięwzięcia (mate-
riały, montaż i utrzymanie konstrukcji), jak również zapewnienie bez-
pieczeństwa i komfortu użytkowania. Czynnikiem decydującym jest
natomiast przeznaczenie obiektu, wskazujące na wymagane parametry
kształtowania przestrzeni użytkowej (rozpiętość, ograniczenie ugięć,
swobodę prowadzenia ciągów instalacyjnych) oraz zapewnienie odpo-
wiedniej nośności (przy dużych obciążeniach jak np. w halach wyso-
kiego składowania lub pod wpływem oddziaływań dynamicznych).
Właściwe określenie relacji kosztów do parametrów konstrukcji stanowi
podstawę do jej efektywnego wykonania i użytkowania z wykorzysta-
niem ww. zalet konstrukcji prefabrykowanych [5].
❘ ❘ ❘
Charakterystykawybranych stropówprefabrykowanych
Stropy płytowo-żebrowe
Powszechnym rozwiązaniem wielkopłytowych stropów z żebrami są płyty
TT (inne nazwy 2T,
П
), składające się z dwóch żeber głównych sprężo-
nych podłużnie oraz poprzecznie zbrojonych strzemionami i połączonych
cienką półką betonową (o grubości 3–8 cm), zbrojoną zgrzewaną siatką.
Stanowią one istotną alternatywę dla klasycznych monolitycznych stro-
pów płytowo-żebrowych oraz rusztowych. Wysokość przekroju poprzecz-
nego płyt TT zawiera się w granicach od 300 do 800 mm, dając tym
samymmożliwość wykonywania elementów o rozpiętości nawet do 24 m
przy dużych obciążeniach użytkowych. Standardowe prefabrykaty produ-
kowane są o szerokości 2,4 m. Płyty TT znajdują zastosowanie w budyn-
kach przemysłowych, handlowo-usługowych oraz wielopoziomowych
parkingach samochodowych. W stropach tych, w porównaniu do innych
o dużych rozpiętościach, osiąga się najmniejsze zużycie materiału [7].
Płyty TT mogą być wykonywane także jako elementy stropodachów.
Są one wówczas nieco lżejsze o zmiennym przekroju poprzecznym
(kształtujące dwuspadową połać dachową w spadku 1:40, co ułatwia
odprowadzanie wody opadowej) i niższych żeberkach, określa się je jako
płyty STT. Zaletą zastosowania tego systemu do budowy hal prefabry-
kowanych (w tzw. systemie Bashallen) jest optymalizacja wykorzystania
przestrzeni użytkowej pod stropem oraz zmniejszenie masy elementów
nawet o 60%, w porównaniu do klasycznych płyt TT, przy zachowaniu
imponujących rozpiętości – sięgających do 30 m [8].
Możliwe jest również wykonanie prefabrykatów z jednym żeberkiem
(płyty typu T) oraz elementów wielożebrowych. Obecnie zaprzestano
realizacji płyt TT w wersji czysto żelbetowej.
Stropy płytowe płaskie
Najbardziej rozpoznawalnymi stropami wielkopłytowymi, chętnie
wykorzystywanymi w budownictwie kubaturowym, są strunobetonowe
płyty otworowe rozpowszechnione pod nazwą Hollow Core lub Spiroll.
Świadczy o tym roczna światowa produkcja tych prefabrykatów, docho-
dząca do 50 mln m
2
[9]. Płyty kanałowe poszerzyły zakres kształtowania
powierzchni użytkowych, np. poprzez zmniejszenie siatki słupów i swo-
bodę umiejscowienia ścianek działowych, dając jednocześnie możliwość
zwiększania dopuszczalnych obciążeń i rozpiętości. Stropy z kanałowych
płyt strunobetonowych cieszą się dużą popularnością m.in. w wielkopo-
wierzchniowych obiektach handlowych, biurowych, wielokondygnacyj-
nych budynkach mieszkalnych i garażach wielopoziomowych. Dopusz-
czalne obciążenie tego typu stropu zależy od wysokości elementu oraz
jego rozpiętości i może wynosić nawet do 30 kN/m
2
[10].
W Polsce produkowane są prefabrykaty w zakresie nominalnych
wysokości 150–500 mm (na świecie znane są rozwiązania sięgające
ponad 700 mm) i stałej szerokości 1200 mm (dostępne są też płyty
„połówkowe” o szerokości 600 mm). Podłużne kanały w znaczący
sposób zmniejszają wagę prefabrykatu (nawet do 60% w porówna-
niu z płytami o pełnym przekroju i tej samej wysokości), obniżając
poziom zużycia betonu. Zredukowanie ciężaru własnego gwaran-
tuje ok. 30% oszczędności w zakresie wykorzystania stali sprężającej
i obniżenie kosztów całej inwestycji [9]. Strunobetonowe płyty kana-
łowe realizowane są w dwóch technologiach prefabrykacji – ekstru-
zji i slip-formingu, od których uzależniona jest geometria przekroju
poprzecznego. Elementy wykonywane podczas ekstruzji charaktery-
zują się owalnymi otworami w przeciwieństwie do niemal prostokąt-
nych kanałów powstających w technologii slip-formingu. Różnica ta
jest szczególnie widoczna w przypadku płyt o mniejszej wysokości
przekroju. Ww. sposoby produkcji uniemożliwiają stosowanie zbroje-
nia poprzecznego w postaci strzemion, stąd zapewnienie nośności na
ścinanie tego typu elementom jest kluczowym zagadnieniem projek-
towym i technologicznym [7].
Obecnie płyty kanałowe wykonuje się niemal wyłącznie jako struno-
betonowe. Przy czym płyty żelbetowe (typu Żerań, SPB) cieszą się już
zdecydowanie mniejszym zainteresowaniem z uwagi na mało atrakcyjne
rozpiętości – nieprzekraczające 6 m.
Fot. 2. Konstrukcja parkingu z prefabrykowanych płyt TT
fot. Konbet Poznań
Fot. 3. Strunobetonowe płyty kanałowe dużych rozpiętości
fot. materiały seminarium Prefabrication in
Europe 2007
