67
Informator Budowlany-murator. Konstrukcje, Izolacje, Chemia, Wykończenie 2019
Zasady poszczególnych klasyfikacji opisane są szczegółowo w nor-
mach (reakcja na ogień, odporność ogniowa) lub w normach i przepi-
sach (rozprzestrzenianie ognia).
Każda z klasyfikacji jest jednoznacznie związana z określoną metodą
(lub metodami) badawczą i jej kryteriami.
Zakresy zastosowania każdej z nich są ograniczone. Chcąc, by okre-
ślone rozwiązanie zastosowane w rzeczywistości było równie skuteczne
jak uzyskana przez nie klasyfikacja ogniowa, należy ściśle przestrze-
gać zakresów, dla jakich klasyfikacje zostały wydane, oraz uwzględ-
niać podczas realizacji wszelkie zapisy i wymagania zawarte w rapor-
tach z badań i klasyfikacji. Mogą one dotyczyć wszelkich parametrów
związanych z poszczególnymi materiałami i wyrobami (takich jak kom-
pozycja, gęstość, zużycie, grubość, retardanty itp.) oraz konstrukcyjno-
-montażowych (np. przekroje, rozpiętości, usytuowanie, orientacja,
nachylenie, sposób mocowania, rodzaj i rozstaw łączników).
x x x
Więcej o klasyfikacjach
Reakcja na ogień wyrobów budowlanych
Odpowiada ona w przybliżeniu dawnej polskiej klasyfikacji palności/
niepalności materiałów, znanej jako opisowa klasyfikacja cech pal-
ności: materiały budowlane (a nie wyroby) określano jako niepalne
lub palne (w tym: niezapalne, trudno zapalne, łatwo zapalne i samo-
gasnące). Te nazwy wciąż znajdują się w niezmienionych od lat prze-
pisach techniczno-budowlanych, które w ogólnym zarysie pochodzą
z lat 80. minionego wieku. Najniezbędniejsze uzupełnienia zostały
do nich wprowadzone drogą kolejnych nowelizacji i załączników.
Tak stało się również z klasyfikacjami ogniowymi. Dlatego też wyma-
gania wpisane w tekst główny Rozporządzenia w sprawie warun-
ków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuo-
wanie (w skrócie – WT), należy czytać i interpretować w powiązaniu
z odpowiednimi normami wyszczególnionymi w Załączniku Nr 1 do
WT i Załącznikiem Nr 3 do WT, który tłumaczy, jak należy przypisy-
wać odpowiednim współcześnie uzyskiwanym klasom stare określenia
w WT. Utrudnieniem jest przywołanie w Załączniku Nr 1 norm dato-
wanych, co powoduje, że w bardzo wielu przypadkach, gdy dostępne
są nowsze wersje norm, formalnie przepisy nakazują korzystanie
z wersji nieaktualnych.
Określenia dotyczące stopnia rozprzestrzeniania ognia
Odnoszą się do całych elementów budynków (ścian, ociepleń,
dachów, przekryć) i instalacji (przewodów wentylacyjnych, rurocią-
gów) oraz materiałów pokryciowych.
Podstawowe definicje tych określeń znajdują się w § 208a WT.
Ocena tej właściwości polega na sprawdzeniu, czy w przypadku poja-
wienia się niewielkiego płonącego przedmiotu w sąsiedztwie elementu
budowlanego ulegnie on zapaleniu i doprowadzi do dalszego rozwoju
ognia. Znajomość tego poziomu oddziaływania ma kluczowe znacze-
nie dla zrozumienia, że określenie elementu jako „nierozprzestrzenia-
jący ognia” wcale nie oznacza, że nie rozprzestrzenia go on w żad-
nych warunkach. Wprost przeciwnie, z założenia będzie to robił, gdy
pierwotne źródło będzie większe lub gdy w rzeczywistości wystąpią
warunki inne niż podczas badania klasyfikacyjnego.
Pewną odmianą tej klasyfikacji, odnoszącą się do pokryć lub przekryć
dachów, jest tzw. odporność dachów na ogień zewnętrzny, w Polsce
oceniana według metody nr 1 (t1), jednej z czterech opisanych w tym-
czasowej normie europejskiej. Sprawdza się według niej możliwość
rozprzestrzeniania ognia przez pokrycie/przekrycie dachu przy jego
oddziaływaniu w postaci żagwi odpowiadającej wielkością 600 g pło-
nącej wełny drzewnej.
Klasyfikacja w zakresie odporności ogniowej elementów
budynków (ściany, stropy, dachy) lub wyposażenia (klapy
dymowe, świetliki, przeszklenia)
Odnosi się do warunków pożarowych i wskazuje w minutach, jak
długo element zachowuje właściwości użytkowe ze względu na okre-
ślone kryteria:
• nośność ogniowa R,
• izolacyjność I,
• szczelność ogniowa E,
• dymoszczelność S,
Tab. 2. Zestawienie klasyfikacji BROOF (t1) z określeniami dotyczącymi rozprzestrzeniania
ognia
Określenia według WT
Badanie według PN-ENV 1187:2004; klasyfikacja na
podstawie PN-EN 13501-5:2006 + tab. 3 zał 3 do WT
Nierozprzestrzeniający ognia
BROOF (t1)
Słabo rozprzestrzeniający ogień
• spełnia kryteria testu 1. w zakresie penetracji ognia do
wewnątrz
• nie spełnia któregoś z kryteriów rozprzestrzeniania
powierzchniowego
Silnie rozprzestrzeniający ogień
FROOF (t1)
Tab. 1. Klasy reakcji na ogień
Określenia dotyczące
palności stosowane
w rozporządzeniu
Klasy rekcji na ogień zgodnie z PN-EN 13501:2008
Niepalne
A1
A2-s1,d0
A2-s2,d0
A2-s3,d0
Palne
niezapalne
A2-s1,d1
A2-s1,d2
B-s1,d0
B-s1,d1
B-s1,d2
A2-s2,d1
A2-s2,d2
B-s2,d0
B-s2,d1
B-s2,d2
A2-s3,d1
A2-s3,d2
B-s3,d0
B-s3,d1
B-s3,d2
trudno
zapalne
C-s1,d0
C-s1,d1
C-s1,d2
D-s1,d0
C-s2,d0
C-s2,d1
C-s2,d2
D-s1,d1
C-s3,d0
C-s3,d1
C-s3,d2
D-s1,d2
łatwo
zapalne
D-s2,d0
D-s2,d1
D-s2,d2
E
E-d2
F
D-s3,d0
D-s3,d1
D-s3,d2
Niekapiące
A1
A2-s1,d0
B-s1,d0
C-s1,d0
D-s1,d0
A2-s2,d0
B-s2,d0
C-s2,d0
D-s2,d0
A2-s3,d0
B-s3,d0
C-s3,d0
D-s3,d0
Samogasnące
co najmniej E
Intensywnie dymiące
A2-s3,d0
B-s3,d0
C-s3,d0
D-s3,d0
E
F
A2-s3,d1
B-s3,d1
C-s3,d1
D-s3,d1
A2-s3,d2
B-s3,d2
C-s3,d2
D-s3,d2
E-d2
