60
Profesjonalista profesjonaliście
x x x
Oparcie dźwigara na słupie lub belce
Podstawowy sposób oparcia dźwigara na słupie lub belce to
przegubowo-nieprzesuwny w postaci podparcia na podkładzie
elastomerowym. Połączenie takie zabezpieczone jest przed
przesuwem i obrotem dwoma trzpieniami zabetonowanymi
w przelotowych otworach z rury karbowanej „robusta” lub pro-
stokątnej. W przypadku momentu obrotowego występującego
na skutek niesymetrycznego obciążenia (np. w belkach szczyto-
wych czy krawędziowych) dodatkowe zabezpieczenie wykonuje
się przez zastąpienie pręta żebrowanego gwintowanym z pod-
kładką i nakrętką na górze belki.
Alternatywnym sposobem zabezpieczenia dźwigara przed obro-
tem jest umieszczanie go w gnieździe, tzw. widłach. To rozwiąza-
nie spotyka się także w przypadku oparcia dźwigara na podciągu,
gdy w celu poprawienia funkcjonalności hali rezygnuje się z czę-
ści słupów wewnętrznych.
x x x
Oparcie belki na słupie
Najpowszechniejszym sposobem oparcia belki na słupie jest
wykorzystanie krótkiego wspornika. W słupie może on przybie-
rać formę prostą lub z ukosem. Belkę wykonuje się z podcię-
ciem, kiedy dolna krawędź może licować ze spodem wspornika
słupa, lub bez podcięcia.
Przy oparciu elementów prefabrykowanych standardowo wyko-
rzystuje się podkładki elastomerowe. Ich parametry materia-
łowe zapewniają konstrukcji projektowane stopnie swobody oraz
przekazanie obciążeń pomiędzy łączonymi elementami w okre-
ślonym punkcie. Zastosowanie podkładek umożliwia w szcze-
gólności prawidłowy rozkład naprężeń oraz możliwość obrotu
elementów na podporze, co zapobiega uszkodzeniu betonu na
krawędzi oparcia.
Wymiary i typ podkładki dobiera się po uwzględnieniu reakcji
na podporze, planowanych przemieszczeń i kąta obrotu oraz
odległości krawędziowych. W przypadku braku jej zastosowania
połączenie narażone jest na uszkodzenia związane z pracą ele-
mentów. Ich konsekwencje są bardzo poważne i obejmują
wykruszenia krawędzi belki, znaczne odspojenia betonu kon-
strukcji lub w skrajnym przypadku odspojenia wsporników
na słupach.
Wykorzystanie systemowych rozwiązań połączeniowych umożli-
wia również wykonanie uciąglenia belki wieloprzęsłowej poprzez
prefabrykowany słup. Jest ono wykonywane z zastosowaniem
gwintowanych łączników zbrojeniowych oraz uszorstnienia
powierzchni betonu lub dyblowania. Dla takiego połączenia
wymagany jest rozstaw prętów zbrojenia głównego słupa, umoż-
liwiający przeprowadzenie zbrojenia uciąglającego (z uwzględ-
nieniem zewnętrznej średnicy mufy łączącej zbrojenie).
Na kompletny system łączników zbrojeniowych składają się
pręty zaopatrzone w nagwintowaną mufę (umieszczane w ele-
mencie prefabrykowanym) oraz z gwintem, wkręcane na budo-
wie w poziomie nadbetonu, belki lub specjalnego podcięcia
w prefabrykacie. System łączników zbrojeniowych może być
zastąpiony prętami gwintowanymi, a na złączach długimi
nakrętkami.
Alternatywnym nowoczesnym rozwiązaniem w stosunku do stan-
dardowego połączenia słup-belka są zintegrowane łączniki słu-
Fot. 3. Schemat pracy połączenia belki ze wspornikiem słupa opartej na podkładce
elastomerowej
rys. archiwum SPB
Rys. 3. Zróżnicowana geometria układu podparcia belki na wsporniku słupa
rys. i fot. archiwum SPB
