66
Pokrycia dachów w budynkach halowych o konstrukcji stalowej
o nachyleniu do 10%. Na panelach, podobnie jak w przypadku
blachy trapezowej, można ułożyć ocieplenie i hydroizolację. Zaś od
wewnątrz hali dodatkową warstwę termoizolacji z wełny mineral-
nej, która będzie utrzymywana na miejscu przez stopki boczne.
Zarówno blacha, jak i płyty betonowe powinny być zamonto-
wane z zachowaniem minimum 20% spadku w stronę urządzeń
odbierających wodę deszczową. Spadek taki można ewentualnie
uformować w warstwie termoizolacyjnej dachu.
x x x
Izolacje na pokryciu dachowym
Pokrycie dachowe należy zabezpieczyć warstwą termoizolacyjną
i hydroizolacyjną.
Termoizolacja
– zapewnia ochronę przed utratą ciepła z ogrze-
wanych pomieszczeń. Może także utrzymywać ujemną tem-
peraturę wewnątrz, gdy w budynku znajduje się chłodnia lub
mroźnia. W przypadku pokrycia z blachy trapezowej, ocieplenie
ma również za zadanie chronić przed nadmiernym nagrzewa-
niem się od słońca, a także podnieść izolacyjność akustyczną.
Zapobiega ponadto wykraplaniu się pary wodnej od spodu bla-
chy, dzięki czemu zwiększa jej trwałość. W jego warstwie można
uformować spadek lub spadki w kierunku elementów odbiera-
jących wodę deszczową (rynny, wpusty dachowe). Niezwykle
ważne jest, żeby materiał termoizolacyjny miał odpowiednią
wytrzymałość na ściskanie, zginanie i rozciąganie. Musi też
charakteryzować się wysoką odpornością termiczną – zarówno
długo-, jak i krótkotrwałą.
Przed ułożeniem termoizolacji należy wykonać warstwę paraizo-
lacyjną na powierzchni blachy, np. z folii polietylenowej o grubo-
ści 0,2 mm. Układa się ją pasami z zachowaniem zakładów, które
trzeba skleić taśmą dwustronnie przylepną. Płyty termoizola-
cyjne rozmieszcza się „na mijankę”. Przesunięcie spoin między
nimi powinno wynosić mniej więcej połowę ich długości. Przy
czym krawędzie płyt, biegnące wzdłuż przetłoczeń blachy, muszą
spoczywać na ich górnych powierzchniach. Płyty termoizolacyjne
mocuje się do blachy kołkami teleskopowymi zaopatrzonymi
w tarcze dociskające, po ułożeniu hydroizolacji lub jej pierwszej
warstwy (jeśli układ jest dwuwarstwowy). Łączniki przytwierdza
się w górnych półkach blachy. Im większa odległość w świetle
pomiędzy górnymi półkami blachy trapezowej, tym grubsza
musi być warstwa ocieplenia. Do płyt żelbetowych wełnę można
przytwierdzać mechanicznie lub na klej.
Hydroizolacja
– ma zabezpieczyć cały budynek przed wodą
opadową. Zazwyczaj układa się ją z dwóch warstw papy, przy
czym dolna to często podkładowa papa wentylacyjna. Górną
warstwę tworzy termozgrzewalna papa wierzchniego krycia
z posypką. Podkładową mocuje się łącznikami, które prze-
chodzą przez ocieplenie aż do podłoża. Na dużych dachach
łączniki wkręca się za pomocą tzw. kombajnu. Droższym, ale
bardzo skutecznym rozwiązaniem jest wykonanie hydroizolacji
z mocnej folii PVC lub membrany EPDM. Są to powłoki, które
zamawia się na konkretny wymiar, aby na dachu było jak naj-
mniej łączeń, stanowiących potencjalne miejsce przecieku. Taką
izolację układa się jednowarstwowo. Powinna mieć grubość nie
mniejszą niż 1,2 mm. Folie PVC mocuje się do podłoża poprzez
ocieplenie, za pomocą teleskopowych łączników. Połączenia
spawa się dodatkowo specjalnym automatem lub skleja na zim-
no. Membranę EPDM przytwierdza się mechanicznie i zgrzewa
ciepłym powietrzem. Oprócz wymienionych materiałów, do
izolacji dachów płaskich wykorzystywane są powłoki asfaltowo-
-polimerowe ECB, termoplastyczne EVA, FPO, a także folie
z polietylenu PE-C.
Z hydroizolacji można zrezygnować, gdy projekt przewiduje
na ociepleniu pokrycie z blachy. Może to być także blacha tra-
pezowa ocynkowana, pokryta powłoką dekoracyjno-ochronną.
Układa się ją na profilach montażowych opieranych na war-
stwie ocieplenia. Szczelność między poszczególnymi arkuszami
zapewniają rowki kapilarne na ich krawędziach. Dzięki nim
woda nie przesiąka przez pokrycie. Blachę łączy się z konstruk-
cją dachu specjalnymi łącznikami, umieszczanymi w górnych
półkach profilu trapezowego. Umożliwiają one swobodną pracę
blach (powodowaną różnicami temperatury), dzięki czemu po-
krycie nie jest narażone na rozszczelnianie. Taki sposób krycia
dachów możliwy jest przy kącie nachylenia połaci nie mniej-
szym niż 3,6
°
.
x x x
Materiały do ocieplania dachów
Wełna mineralna
– w tym zastosowaniu jest zdecydowanie
najpopularniejsza. Zapewnia wysoki poziom izolacyjności
termicznej i akustycznej. Jest jednym z materiałów najlepiej za-
bezpieczających konstrukcje przed działaniem ognia i wysokiej
temperatury – ma najwyższą klasę palności A1, przyznawaną
materiałom niepalnym. Jej współczynnik przewodzenia ciepła
wynosi 0,039–0,041 W/(m
2
K). Bardzo popularne jest stosowa-
nie dwóch rodzajów wełny, o różnych gęstościach. Na spodzie
układa się wełnę mniej gęstą, za to lepiej izolującą termicznie,
a na wierzchu płyty twardsze, stanowiące stabilne podłoże pod
hydroizolację. Łączna grubość takiego ocieplenia sięga zazwy-
czaj 170–200 mm. Producenci wełny oferują także wkładki
trapezowe do wypełniania odstępów między przetłoczeniami
blachy. Poprawiają one izolacyjność cieplną oraz akustycz-
ną, a także zapewniają lepsze podparcie zasadniczej warstwie
termoizolacyjnej. Oprócz wkładek proponują również kliny
o trójkątnym przekroju, pozwalające na wykonanie łagodne-
go przejścia między izolacją dachu a ścianą attykową. Takie
rozwiązanie ułatwia prawidłowe wyprowadzenie hydroizolacji od
attyki. Na wełnie można układać hydroizolacje z papy termo-
zgrzewalnej, ponieważ, w przeciwieństwie do innych materiałów
termoizolacyjnych stosowanych na dachach, jest niewrażliwa na
płomień palnika.
Poliuretan PIR
– płyty z tego materiału są lekkie i dobrze
izolują termicznie. Ich współczynnik przewodzenia ciepła wynosi
zaledwie 0,023–0,030 W/(m
2
K). Dzięki temu grubość warstwy
termoizolacyjnej może być mniejsza niż w przypadku wełny. PIR
zapewnia też dużą sztywność, przez co łatwo zamontować na
nim powłoki hydroizolacyjne. Ma małą nasiąkliwość i znikomą
paroprzepuszczalność, a zatem stosując go, nie trzeba układać
paraizolacji na blasze. Izolacja poliuretanowa wytrzymuje długo-
trwałą temperaturę od –50 do +120
°
C, a krótkotrwałą nawet
do 250
°
C. Płyty PIR mocuje się lepikiem, który należy nanosić
na górne powierzchnie przetłoczeń blachy.
Aby zapewnić dobre właściwości ogniochronne, swobodne
krawędzie izolacji z poliuretanu powinny być otoczone pa-
1...,58,59,60,61,62,63,64,65,66,67 69,70,71,72,73,74,75,76,77,78,...80