Page 72 - Hale Przemysłowe 2014

70

W ostatnich latach w Polsce nastąpił znaczny rozwój budownictwa prze-

mysłowego oraz wielkopowierzchniowych obiektów handlowych. Naj-

częściej są to zakłady produkcyjne i centra logistyczne usytuowane poza

miastem, na terenach o słabym uzbrojeniu podziemnym. Budowę obiektu

poprzedza wykonanie projektów branżowych, w tym także odprowadze-

nia wód opadowych z dachu. Od projektanta zależy wybór rozwiązań,

jednak warunkują je względy ekonomiczne, a także konstrukcyjne.

Dla odwodnienia grawitacyjnego jak i podciśnieniowego, wykonanego

przy użyciu wpustów, ograniczenie stanowi wielkość odwadnianej po-

wierzchni przypadającej na jeden wpust – nie może przekraczać 400 m².

Wynika to z dopuszczalnej maksymalnej odległości pomiędzy wpustami

dachowymi zarówno grawitacyjnymi, jak i podciśnieniowymi, która nie

powinna być większa niż 20 m.

Maksymalne odległości prawie nigdy nie są wykorzystywane ze względu

na obciążenie wodą, co jest niezwykle istotne zwłaszcza w halach

o konstrukcji stalowej. Bliższe umieszczenie wpustów dachowych w obu

systemach odprowadzania wody wynika z konstrukcji budynku oraz

z wartości minimalnych spadków, określanych przez producentów mem-

bran dachowych. Należy zapobiegać tworzeniu dużych zlewni, stanowią-

cych niebezpieczne dla konstrukcji hali obciążenie.

Stowarzyszenia projektantów niemieckich określiły wstępne zasady

dotyczące sytuacji montażowych dla tych dwóch systemów odwodnie-

niowych, biorąc pod uwagę ekonomikę, wydajność systemu, jak również

możliwości techniczne odbioru wody. Przyjęto wstępnie zasadę, że system

odwadniania podciśnieniowego powinno się projektować dla dachu,

którego szerokość jest 10–20 razy większa od jego wysokości.

System grawitacyjnego odwadniania hal wymusza poprowadzenie więk-

szej ilości pionów rurowych, gdyż umożliwia podłączenie jedynie dwóch

lub trzech wpustów do jednego pionu o zwiększonej średnicy, odprowa-

dzającego wodę deszczową do kanału zbiorczego.

Odwodnienie rynnowe jest kłopotliwe w przypadku dachów wielkopo-

wierzchniowych na wysokich budynkach (ponad 20 m). Na rynku do-

stępne są wprawdzie systemy rynnowe przeznaczone do dużych obiektów,

ale ich liczba i kolorystyka są ograniczone.

❘ ❘ ❘

Projektowanie systemu

Wytyczne do projektowania systemu odwadniania dachów znajdują się

w normie PN-EN 12056-3:2002 ,,Systemy kanalizacji grawitacyjnej

wewnątrz budynków. Część 3: Przewody deszczowe. Projektowanie

układu i obliczenia”. Natomiast w przypadku projektowania systemu

podciśnieniowego obowiązują oprócz ww. normy, dodatkowo wyma-

gania PN-EN 12109:2003. Informacje w niej zawarte są jednak zbyt

ogólne i projektanci bardzo często zwracają się do doradców technicz-

nych firm, produkujących lub dystrybuujących ww. systemy, z prośbą

o wsparcie merytoryczne, które zazwyczaj jest proponowane w formie

specjalistycznego oprogramowania stworzonego dla danego systemu.

Najistotniejszy produkt w systemie odwadniania dachów płaskich,

czyli wpust dachowy, ma ważne cechy konstrukcyjne i techniczne.

Mimo identycznych średnic wpusty różnych producentów mają inne

wydajności i możliwości odprowadzania wody (nawet do 20%). Dlatego

też ważna jest konsultacja projektu z firmą dysponującą zapleczem

technicznym, umożliwiającym w krótkim czasie wykonanie niezbęd-

nych obliczeń, stworzenie różnych wariantów i wybranie tego, który

będzie stanowił optymalne rozwiązanie. W przypadku obliczeń dla sys-

temu grawitacyjnego program pomaga określić średnice wpustów, rur

oraz możliwości podpięcia kilku odpływów do jednej rury spustowej.

W systemie podciśnieniowym oprogramowanie umożliwia uzgodnienie

wszystkich parametrów poszczególnych punktów instalacji (przepływu,

wskaźnika wypełnienia, prędkości przepływu, podciśnienia). Najlep-

szym sposobem ułatwiającym dobranie właściwego, z punktu użytkow-

nika, systemu odwadniającego jest sporządzenie obu zestawień.

Doradcy techniczni pomagają zrealizować poszczególne procesy projek-

towania, takie jak: obliczenie powierzchni dachu, miarodajnego natężenia

deszczu, ilości wód opadowych dla powierzchni dachu, ilości wpustów

dachowych i ich usytuowania, ustalenie tras prowadzenia przewodów, wy-

konanie rysunku izometrycznego, naniesienie na niego długości odcinków

i obliczeniowej wydajności wpustów, oraz wykonanie obliczenia z uwzględ-

nieniem średnic przewodów i sporządzenie zestawienia materiałów.

❘ ❘ ❘

Budowa systemu

Tradycyjne odwodnienie grawitacyjne można wykonać, używając syste-

mów rynnowych lub wpustów dachowych. W skład systemu wchodzą

również rury (najczęściej z tworzywa sztucznego), kształtki i obejmy.

Na podciśnieniowe odwodnienie dachu składają się: wpusty z zestawem

elementów dodatkowych (standardowe dachowe, pojedyncze do

dachów nieocieplanych i podwójne do ocieplanych, dachowe z pozio-

mym odpływem, tarasowe), a także system rur (taki jak w instalacjach

grawitacyjnych).

Większość systemów odwodnienia dachów oparta jest na rurach wy-

konanych z PE-HD, łączonych przez zgrzewanie (doczołowo lub przy

użyciu elektromuf). Dostępne są również systemy bazujące na rurach

z PVC, łączonych za pomocą kleju, a także wykonanych całkowicie ze

stali nierdzewnej (wpusty oraz rury).

Bardzo dobrym rozwiązaniem jest stosowanie rur, które poddawane są

procesowi ,,odpuszczania”, usuwającemu zamrożone naprężenia powstałe

w ściankach przewodów w czasie produkcji. Ich eliminacja powoduje, że

nie nakładają się na naprężenia, powstające w trakcie eksploatacji całego

systemu, co oznacza zwiększenie trwałości układu podciśnieniowego.

Odwodnienia dachów płaskich, oparte na rurach ze stali nierdzew-

nej, łączonych na wcisk, przeznaczone są do systemu grawitacyjnego

i podciśnieniowego. Mogą być w pełni zamienne bez konieczności

Systemy odwodnienia dachów płaskich

Systemy odwodnienia dachów

płaskich

Andrzej Świerszcz

ekspert

PATRON

TEMATU

Sita Bauelemente GmbH

www.sita-bauelemente.pl