44
Izolacyjność cieplna prefabrykatów betonowych
nadproży lub połączenia ścian i stropów). W niektórych przypadkach
trzeba także wziąć pod uwagę wykonywane między prefabrykatami
spoiny z zaprawy cementowej zwykłej. Liniowymi mostkami cieplnymi
są też miejsca osadzenia stolarki okiennej i drzwiowej oraz elementy
z nimi związane, np. rolety okienne.
Jak zatem prowadzić obliczenia, a przede wszystkim kształtować połą-
czenia pomiędzy elementami budynku bądź prefabrykatami, składają-
cymi się np. na ścianę czy strop, aby zminimalizować wpływ powsta-
jących technologicznych mostków cieplnych? Architekci projektujący
budynki kubaturowe z betonów lekkich powinni korzystać z typowych
rozwiązań systemowych. Są one na ogół sprawdzone przez producentów
systemu zarówno w aspekcie obliczeń, jak i praktycznego zastosowania.
W przypadku użycia rozwiązań nietypowych, pozostaje jedynie możli-
wość wykonania samodzielnych obliczeń, które dla dwuwymiarowych
detali architektonicznych, zgodnie z wymaganiami zawartymi w warun-
kach technicznych [5], powinny zostać przeprowadzone przy użyciu
zaawansowanych metod obliczeniowych typu MES (zgodnie z normą
[6]). Na rys. 4. i 5. przedstawiono przykład naroża wypukłego wykona-
nego w systemie wielkopłytowym typu W-70, oraz jego model obliczony
w programie THERM7.3
®
[1]. Dla porównania wpływu docieplenia
przygotowano dwa warianty obliczeń: z lewej – naroże z okresu wznosze-
nia obiektu, z prawej – z dociepleniem styropianem typu EPS-70 040.
Najlepszym sposobem na zapobieganie występowania liniowych most-
ków cieplnych w budynkach jest prawidłowy projekt, w którym newral-
giczne detale, np. balkon lub osadzenie stolarki okiennej i drzwiowej,
zostaną zaprojektowane zgodnie z obowiązującymi przepisami, doty-
czącymi oszczędności energii i ochrony cieplnej. Dobry projekt musi
być powiązany z należytym i starannym wykonawstwem, dzięki czemu
dom będzie ciepły, a także zagwarantuje komfort użytkowania, na
który składa się m.in. właściwa i jednorodna temperatura wewnętrznej
powierzchni ścian zewnętrznych. Badania poprawności ich wykona-
nia pod kątem prawidłowej termoizolacyjności i równomiernego roz-
kładu temperatury powierzchni przeprowadza się po oddaniu budynku
do użytkowania lub w stanie surowym – po włączeniu ogrzewania
w sprzyjających warunkach atmosferycznych. Badania takie wyko-
nuje się zwykle przy użyciu kamery termowizyjnej. Zapisane obrazy
cieplne, nazywane termogramami, pokazują w skali barw tempera-
turę powierzchni przegrody. Jednorodny rozkład pól temperatury na
powierzchniach przegród gwarantuje dobrą izolacyjność cieplną.
Kompleksowe wymagania dla przegród budowlanych w zakresie
ochrony cieplnej i przeciwwilgociowej, wraz z zakresami pożądanych
temperatur na wewnętrznej powierzchni ściany oraz w miejscach most-
ków cieplnych, można znaleźć w Rozporządzeniu Ministra Transportu,
Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie warunków technicz-
nych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [8].
Zawarto w nim również wymagania, jakie będą obowiązywać od
1 stycznia 2017 oraz od 1 stycznia 2021 roku.
x x x
Podsumowanie
Tematyka izolacyjności cieplnej budynków wielkopłytowych
powraca co kilka lat wraz ze zwiększającymi się wymaganiami
dotyczącymi ochrony cieplnej. Badanie jakości cieplnej oraz wyko-
nywanie prawidłowych obliczeń cieplno-wilgotnościowych dla
nowych elementów wielkopłytowych wymaga od projektanta dużej
wiedzy i doświadczenia. W celu zrealizowania docieplenia istnieją-
cych budynków (projektowanych głównie w latach 1970–1985), tak
by spełniły obecne normy i wytyczne, należy opracować projekt,
uwzględniający (poza doborem systemu ociepleniowego i kolory-
styki elewacji) przede wszystkim wykonanie szeregu analiz cieplno-
-wilgotnościowych, pozwalających na prawidłową ocenę stanu ist-
niejącego (wraz ze wszystkimi wadami systemów wielkopłytowych).
Literatura
1. Dzierżewicz Z., Starosolski W., „Systemy budownictwa wielkopłytowego
w Polsce”, Wolters Kluwer business, Warszawa 2010.
2. Arendarski J., „Poprawa izolacyjności cieplnej budynków mieszkalnych”,
Arkady, Warszawa 1988.
3. PN-EN ISO 13789 „Cieplne właściwości budynków – Współczynniki
przenoszenia ciepła przez przenikanie i wentylację. Metoda obliczania”.
4. PN-EN ISO 6946 „Komponenty budowlane i elementy budynku. Opór
cieplny i współczynnik przenikania ciepła. Metoda obliczania”.
5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2009 r. zmie-
niające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU z 2009 r. nr 56, poz. 461).
6. PN-EN ISO 10211:2008 „Mostki cieplne w budynkach. Strumień cieplny
i temperatura powierzchni. Ogólne metody obliczania”.
7. PN-EN ISO 14683:2008 „Mostki cieplne w budynkach. Liniowy współ-
czynnik przenikania ciepła. Metody uproszczone i wartości orientacyjne”.
8. Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Mor-
skiej z dnia 5 lipca 2013 r. (poz. 926.) zmieniające rozporządzenie (DzU
z 2002 nr 75, poz. 690 z późniejszymi zmianami) w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU
z 2013, poz. 926).
Rys. 5. Przykład naroża wypukłego wykonanego w systemie wielkopłytowym (izotermy w przekroju): a) naroże w stanie istniejącym, b) docieplone [1]
a)
b)
