Jak poprawnie instalować ocieplenie budynku?
50
Montaż zagłębiony
, ukryty, tzw. termodybel – w tym przypadku
w pierwszej kolejności należy wywiercić otwór montażowy w ścia-
nie przez przyklejoną warstwę izolacji termicznej, a następnie syste-
mowym frezem wykonać w niej zagłębienie (fot. 9a). W tak przygoto-
wanym gnieździe umieszcza się łącznik (fot. 9b), po czym wkręca się
lub wbija trzpień mocujący łącznika (fot. 9c), który zasłania się syste-
mową zaślepką z odpowiedniego materiału izolacyjnego (fot. 9d, e).
x x x
Warstwa zbrojona
Przed przystąpieniem do wykonania warstwy zbrojonej wszelkie uskoki
i nierówności powstałe podczas montażu płyt izolacyjnych trzeba wyrów-
nać np. za pomocą tarki do szlifowania, aż do uzyskania jednolitej
płaszczyzny. Następnie przy użyciu zaprawy klejącej mocuje się naroż-
niki zabezpieczające. Dodatkowo, w celu ochrony przed zwiększonymi
naprężeniami, powyżej i poniżej otworów (np. drzwiowych i okiennych),
należy wkleić pod kątem 45
o
pasy siatki z włókna szklanego wielkości co
najmniej 20 x 35 cm, gdyż ich brak może prowadzić do spękań (fot. 10).
Wykonanie samej warstwy zbrojonej polega przede wszystkim na zato-
pieniu siatki zbrojącej w zaprawie klejącej naniesionej równomiernie
na płyty izolacyjne (najlepiej za pomocą pacy zębatej). Następnie
szpachluje się całą powierzchnię aż stanie się gładka. Siatka zbro-
jąca musi być układana na zakład (minimum 10 cm) i w całości zato-
piona w kleju. Grubość warstwy zbrojonej po wyschnięciu powinna
być zgodna z zaleceniami producenta systemu.
x x x
Dobór wyprawy tynkarskiej
Wyprawy tynkarskie dzieli się na 4 główne grupy: mineralne, akrylowe,
silikatowe oraz silikonowe. Tynki mineralne są najlepsze pod wzglę-
dem odporności ogniowej. Biorąc z kolei pod uwagę aspekt ekono-
miczny, to najbardziej opłacalnym rozwiązaniem będzie tynk akrylowy,
ale w porównaniu do innych szybciej ulega on zabrudzeniu. Trzeba też
pamiętać, że ze względu na bardzo małą paroprzepuszczalność nie
powinno się go stosować na ociepleniu z wełny mineralnej.
Budynki położone blisko skupisk zieleni oraz zbiorników wodnych są
zaś narażone na działanie podwyższonej wilgoci powietrza, co często
skutkuje porastaniem przez mikroorganizmy. W takim przypadku warto
zastosować tynk silikatowy, który charakteryzuje się wysokim odczy-
nem pH, zmniejszającym ryzyko pojawienia się na elewacji grzybów
czy glonów. Tynk silikonowy natomiast to jeden z bardziej odpornych
na zabrudzenia, dlatego polecany jest na elewacje budynków położo-
nych przy ruchliwych ulicach i ciągach komunikacyjnych.
Na co zwrócić uwagę, by elewacja nie ulegała uszkodzeniom?
Przede wszystkim należy czytać specyfikacje techniczne i stosować
zalecenia producenta, zwłaszcza dotyczące konieczności użycia pod-
kładu pod tynk. Istotne znaczenie ma również kolor wybranego tynku.
Nie wszystkie barwy są korzystne dla późniejszej eksploatacji ocie-
plenia. Na elewacjach południowych i zachodnich nie powinno się
stosować kolorów, których współczynnik światła rozproszonego jest
mniejszy niż 20. Ciemne kolory zaś kumulują ciepło, co powoduje
nadmierne przegrzewanie się elewacji. Powstają wówczas naprę-
żenia termiczne, często prowadzące do spękań tynku, a nawet
płyt termoizolacyjnych.
x x x
Siatki osłonowe
Siatki osłonowe, zwane potocznie rusztowaniowymi, często postrze-
gane są jako nośnik reklam. Tymczasem służą one do zabezpieczania
poszczególnych etapów prac przed szkodliwymi warunkami atmosfe-
rycznymi. O ile na większych inwestycjach siatki są stosowane, o tyle
na mniejszych (zwłaszcza domach jednorodzinnych) zakłada się je
jedynie wtedy, gdy prognozowane są opady deszczu. To duży błąd,
ponieważ siatki osłonowe mają nie tylko chronić przed deszczem,
lecz także przed wiatrem i nadmiernym przegrzewaniem się ociepla-
nej elewacji w dni słoneczne. Zbyt szybkie wysychanie poszczególnych
warstw systemu podczas klejenia płyt izolacyjnych, wykonywania
fot. archiwum SSO (4)
Fot. 8. Montaż powierzchniowy płyt termoizolacyjnych – kołnierz dociskowy łącznika widoczny na warstwie izolacji [1]
Fot. 9. Montaż zagłębiony płyt termoizolacyjnych – ukryty, tzw. termodybel [1]
Fot. 10. Spękania tynku spowodowane
brakiem dodatkowych siatek diagonal-
nych przy otworze okiennym
fot. archiwum SSO (2)
Fot. 11. Spękania tynku na styku krawędzi
płyt izolacyjnych – efekt braku zakładu
siatki zbrojącej
fot. archiwum SSO (5)
a)
a)
b)
b)
c)
c)
d)
d)
e)
