Właściwości akustyczne lekkich ścian osłonowych słupowo-ryglowych
42
z tymi, jakie występują na mapach akustycznych (w niektórych przypad-
kach ułatwia to uzyskanie danych wyjściowych do wyznaczenia izolacyj-
ności akustycznej ściany zewnętrznej). Wymagany wskaźnik izolacyjno-
ści akustycznej oblicza się ze wzoru uwzględniającego, poza poziomem
hałasu zewnętrznego, także powierzchnię ściany zewnętrznej w pomiesz-
czeniu i chłonność akustyczną wnętrza. W projekcie normy określono
ponadto minimalną wartość wskaźnika R’
A2
ściany zewnętrznej równą
30 dB, którą należy przyjąć, jeśli wynik obliczeń jest od niej mniejszy. Dla
ścian osłonowych np. kawiarni, restauracji, sal wystawowych wartość ta
wynosi 25 dB. Wymagania zawarte w znowelizowanej normie będą obo-
wiązywać po jej wprowadzeniu do Rozporządzenia w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
x x x
Ocena akustyczna rozwiązań lekkich ścian osłono-
wych słupowo-ryglowych
Oceniając izolacyjność akustyczną rozwiązań lekkiej ściany osłonowej,
należy scharakteryzować podstawowe drogi transmisji dźwięku (przed-
stawione na rys. 3.) przechodzące przez:
•
moduły nieprzezierne (a),
•
moduły przezierne (b),
•
elementy szkieletu (c).
W przypadku wypełnień nieprzeziernych, które dobierane są przede
wszystkim ze względu na wymagania izolacji termicznej, decydujący
wpływ na izolacyjność akustyczną ma rodzaj okładzin zewnętrznych
i wewnętrznych. Mniej istotny jest rodzaj i grubość zastosowanej wełny
mineralnej. Przedziały, w jakich wahają się wartości jednoliczbowych
wskaźników izolacyjności akustycznej fragmentów ścian osłonowych
z tymi wypełnieniami, zestawiono w tabeli 2.
Z danych tych wynika, że uzyskanie niezbędnej izolacyjności akustycz-
nej dla części nieprzeziernej ściany osłonowej jest stosunkowo łatwe.
Porównując dwa rodzaje układów warstwowych podanych w tabeli 2.,
można stwierdzić, że zdecydowanie lepsze właściwości akustyczne mają
te z cięższymi okładzinami. Przy użyciu blach aluminiowych niemożliwe
jest znaczne poprawienie izolacyjności akustycznej, nawet przy zwięk-
szeniu grubości warstwy wełny mineralnej. Trudno jest także osiągnąć
dostateczny jej poziom dla oszklonej części ściany osłonowej.
Zestawienie izolacyjności akustycznej fragmentów ścian osłonowych z przy-
kładowymi oszkleniami zaprezentowano w tabeli 3. Zawiera ona przedziały,
w jakich mieszczą się wartości jednoliczbowych wskaźników izolacyjności
akustycznej przeszklonych ścian osłonowych słupowo-ryglowych o kon-
strukcji aluminiowej, badanych w LaboratoriumAkustycznym ITB.
Podano w niej także wymiary modułów elementów przeszklonych,
ponieważ mają one wpływ na ich izolacyjność akustyczną. Jej mniejsza
wartość dotyczy ścian osłonowych o większych powierzchniach tafli szkla-
nych oraz kształcie zbliżonym do kwadratu. Podawana przez producen-
tów szyb ich izolacyjność akustyczna (w postaci wskaźników R
w
(C, C
tr
))
nie przekłada się wprost na właściwości dźwiękoizolacyjne ściany osło-
nowej i to nie tylko z powodu wpływu dodatkowej transmisji dźwięku
przez elementy szkieletu aluminiowego. Warunki badania izolacyjności
akustycznej szyb są ściśle określone w normie PN-EN 10140-1 (wcześ-
niej zawarte były w PN-EN 20140-3:1999). Ich ustalenie ma na celu
zapewnienie porównywalności wyników badań wykonywanych w róż-
nych laboratoriach. Pomiary przeprowadza się na próbkach o wymiarach
1480/1230 mm zamocowanych w ramie drewnianej z zastosowaniem
specjalnych kitów elastycznych. Dlatego niezależnie od wpływu innych
czynników nie można z dostateczną dokładnością oszacować izolacyjno-
ści akustycznej modułów przeszklonych ściany osłonowej, opierając się
na izolacyjności tafli szklanych. Z normy zharmonizowanej dotyczącej
okien (PN-EN 14351-1:2006 [8]) wynika, że zwiększenie powierzchni
tafli szklanej powyżej 1,8 m
2
(wielkość wynikająca z wymiarów próbki
standardowej 1480/1230 mm) może spowodować obniżenie wskaź-
nika izolacyjności akustycznej R
A2
w granicach 1–3 dB. Różnice między
izolacyjnością akustyczną ściany osłonowej całkowicie przeszklonej a tafli
szklanej zestawiono w tabeli 4. jako przeciętne wartości uzyskane na pod-
stawie badań przeprowadzonych w Laboratorium Akustycznym ITB.
Tab. 2. Izolacyjność akustyczna fragmentów ścian osłonowych o konstrukcji aluminiowej
słupowo-ryglowej z przykładowymi wypełnieniami nieprzeziernymi, z izolacją termiczną
z wełny mineralnej o grubości 90–150 mm (na podstawie badań przeprowadzonych
w Laboratorium Akustycznym ITB)
Okładziny
Wartości jednoliczbowych wskaźników
izolacyjności akustycznej właściwej
[dB]
R
A2
R
A1
R
w
Okładzina zewnętrzna: z płyty szklanej 6–8 mm
lub szyby zespolonej; okładzina wewnętrzna:
z płyty gipsowo-kartonowej 12,5 mm (pojedynczej
lub podwójnej)
42–47
46–52
50–55
Okładzina zewnętrzna i wewnętrzna z kasety
aluminiowej
36–40
42–45
45–48
Tab. 3. Izolacyjność akustyczna fragmentów ścian osłonowych o konstrukcji aluminiowej
słupowo-ryglowej z wypełnieniami przeziernymi (oszklenie stałe) – przykłady z badań
Laboratorium Akustycznego ITB
Rodzaj oszklenia
Wymiar modułu
szklanego
[mm]
Wartości jednoliczbowychwskaźników izolacyjności
akustycznejwłaściwejcałkowicieoszklonejścianyosłonowej
[dB]
R
A2
R
A1
R
w
4 + 4/16
1700/1300
28–32
30–34
31–36
6 + 4/16
30–32
32–35
33–36
44,2 + 4/16
*
34
38
40
44,2 + 6/16;
(44,1 + 6/16)
34–36
37–39
38–40
44,2 + 66,2/14 – 18
1975/1200
39–41
43–45
45–47
55,2 + 6/18
35–37
39–41
41–42
10 + 66,2/16
(folia akustyczna
0,38–0,5)
1740/2420
35–38
39–42
41–43
10 + 88,4
(folia akustyczna)
–
*pomiar jednego rozwiązania
rys. B. Szudrowicz
Rys. 3. Drogi transmisji dźwięku przez lekką ścianę osłonową słupowo-ryglową [13]
a
b
c
