24
Kształtowanie przeszklonych ścian osłonowych z punktowymmocowaniem szyb
W konstrukcjach prętowo-cięgnowych z zastosowaniem lin sta-
lowych poważny problem eksploatacyjny stanowi konieczność
regularnej kontroli naprężenia cięgien, które napinają się pod
wpływem niskiej temperatury w zimie, a wiotczeją w lecie na
skutek gorąca. Proces ten można ograniczyć, zastępując je peł-
nymi prętami stalowymi w znacznie mniejszym stopniu reagują-
cymi na obciążenia termiczne.
Konstrukcje prętowo-cięgnowe projektowane są zazwyczaj jako
elementy konstrukcyjne, w których układy prętów ściskanych
i cięgien poddawanych rozciąganiu usytuowane są w jednej
płaszczyźnie. Tak ukształtowane wiązary dla usztywnienia w kie-
runku prostopadłym są dodatkowo stężane cięgnami z wiązarami
sąsiednimi. Cięgna rozciągane stosowane są w układzie opasu-
jącej soczewki po dwóch stronach prostopadłych do płaszczyzny
przeszklenia prętów ściskanych, równoważą siły ssania i parcia
wiatru. Najczęściej stosuje się jedną linę kompensującą siłę ssa-
nia wiatru i jedną nawietrzną (naciskową) równoważącą siłę jego
parcia, przy czym liny te powinny mieć możliwość swobodnego
przemieszczania się.
Konstrukcje prętowo-cięgnowe z zastosowaniem lin stalowych
projektowane są zazwyczaj do wysokości nieprzekraczającej
20–25 m, ponieważ dla dłuższych cięgien znacznie zwiększa
się wymagany stopień ich wstępnego sprężenia, a także war-
tość reakcji podporowych, obciążających najczęściej krawędzie
stropów ponad przeszkloną ścianą. W większych realizacjach
systemy wsporcze przeszkleń mogą być włączane w hierarchiczną
konstrukcję nośną budynku. Konstrukcja wyższego rzędu dzieli
wówczas płaszczyznę elewacji na odrębne pod względem kon-
strukcyjnym pola.
Typ 4. – konstrukcja szklana na słupach w formie szklanych żeber
W tym typie konstrukcji elementem wsporczym są żebra wyko-
nane ze szkła laminowanego folią PVB. Zastępują one słupy meta-
lowe, dając wrażenie maksymalnej transparentności. Zazwyczaj są
podwieszane do konstrukcji znajdującej się powyżej nich. Oznacza
to, że ciężar przeszklenia i żeber oraz obciążenia wiatrowe przeno-
szone są przez połączenie znajdujące się przy wierzchołku każdego
żebra. Szerokość żeber uzależniona jest od wysokości konstrukcji
i zawiera się w przedziale od 40 cm dla przeszkleń o wys. 5–6 m
do 100 cm dla przeszkleń osiągających 16–20 m. Od wysoko-
ści przeszklenia zależy również ilość szyb zespolonych folią PVB.
Ze względów technologicznych i transportowych szklane żebra
z szyb laminowanych łączone są na wysokości z oddzielnych części
o długości ok. 4 m. Najczęściej stosowane są żebra o jednakowej
szerokości, bez stężeń zapobiegających wyboczeniom bocznym,
choć znaleźć można również realizacje nietypowe, gdzie różniące
się szerokością żebra stężone są między sobą poziomymi cięgnami,
opasującymi je z dwóch stron i tworzącymi – dzięki zróżnicowaniu
szerokości – kształty równoległych soczewek.
x x x
Przeszklenia
W przeszklonych ścianach osłonowych z mocowanymi punktowo
szybami najczęściej stosuje się szkło neutralne, tzn. bez powłoki
refleksyjnej powodującej efekt zwierciadła. Dzięki temu prze-
zroczyste szyby tworzą – w powiązaniu z bezramowymi połącze-
niami poszczególnych tafli przeszklenia – wrażenie przestrzen-
ności budynku niespotykane w tradycyjnych słupowo-ryglowych
rozwiązaniach ścian osłonowych.
W zestawach najczęściej stosowane są pojedyncze szyby lami-
nowane bądź jedno- lub dwukomorowe szyby zespolone. Rodzaj
zastosowanego przeszklenia wpływa na techniczne parametry
i wygląd estetyczny ściany osłonowej. Zewnętrzna tafla prze-
szklenia jest zazwyczaj wykonana ze szkła hartowanego
termicznie o grubości 10, 12, 15 lub 19 mm. Jest to tzw. szkło
bezpieczne (o zwiększonej odporności na wstrząsy termiczne
i uderzenia mechaniczne), które w przypadku pęknięcia lub stłu-
czenia rozpryskuje się na drobne odłamki o tępych krawędziach.
Zastosowanie folii jako przekładki międzyszybowej do systemu
rys. P. Markiewicz
Rys. 3. Konstrukcje prętowo-cięgnowe w jednej płaszczyźnie w układzie pionowym i poziomym,
prostopadłym do przeszklenia; zasada równoważenia parcia i ssania wiatru przez konstrukcje
prętowo-cięgnowe
rys. P. Markiewicz
Rys. 4. Konstrukcja o zróżnicowanej szerokości żeber stężonych cięgnami
