Fasady 2015
23
Kształtowanie przeszklonych ścian osłonowych z punktowymmocowaniem szyb
x x x
Systemy konstrukcyjne
Dostępne technologie wznoszenia przeszklonych ścian osłono-
wych z punktowo mocowanym oszkleniem są zróżnicowane
przede wszystkim pod względem sposobu rozwiązania konstrukcji
wsporczej, na której znajdują się uchwyty do mocowania szyb. Ze
względu na pracę tworzących ją pojedynczych elementów można
wyróżnić ustroje prętowe, cięgnowe i prętowo-cięgnowe. Odrębną
grupę stanowią konstrukcje, w których elementami nośnymi są
żebra szklane.
Typ 1. – konstrukcja prętowa
Jest to najprostszy pod względem technicznym rodzaj konstruk-
cji. Polega na umieszczeniu elementów mocujących przeszklenie
na sztywnych słupach, wykonanych najczęściej z metalowych pro-
fili zamkniętych. Stosowany jest przy przeszkleniach o wysoko-
ści 6–10 m. Ograniczenie wielkości konstrukcji wynika z ryzyka
wyboczenia zbyt smukłych słupów lub zastosowania słupów o nie-
estetycznie dużych przekrojach.
Konstrukcje prętowe mogą być także wykorzystane w prze-
szkleniach opartych na krzywiznach o niewielkich promieniach
i rozpiętościach.
Typ 2. – konstrukcja cięgnowa
Konstrukcje tego typu przenoszą jedynie siły rozciągające. W prze-
szklonych elewacjach z punktowym mocowaniem szyb polegają na
umieszczeniu elementów mocujących przeszklenie na krzyżujących
się, sprężonych linach stalowych. Jest to rozwiązanie stosowane
rzadko, ponieważ znaczny stopień wstępnego sprężenia lin wywołuje
bardzo duże wartości reakcji podporowych i wymaga przeprowadza-
nia częstych kontroli stanu technicznego konstrukcji.
Typ 3. – konstrukcja prętowo-cięgnowa
Jest to rodzaj konstrukcji oparty na zastosowaniu stalowych prętów
ściskanych i rozciąganych cięgien napinających. Pozwala na uzyska-
nie maksymalnej powierzchni i wysokości przeszklenia, otwierając
największe możliwości architektoniczne. Występuje kilka odmian
konstrukcji prętowo-cięgnowych, różniących się kombinacją podda-
wanych ściskaniu prętów i rozciąganych cięgien.
Najprostsza polega na zastosowaniu sztywnych pionowych słu-
pów połączonych z poziomymi prętami prostopadłymi do płasz-
czyzny przeszklenia i stężonych cięgnami.
Odmianą tego typu konstrukcji są analogicznie rozwiązane
dźwigary poziome. Tak ukształtowane, pojedyncze elementy
konstrukcyjne są zazwyczaj jeszcze stężane między sobą dodat-
kowymi linami stalowymi. Pozwala to, w zależności od szcze-
gółowych rozwiązań i wymiarów, na wykonywanie przeszkleń
o wysokości do ok. 20 m.
Odmianą bardziej zaawansowaną technicznie jest konstrukcja,
w której rozciągane cięgna zostały wytworzone ze stalowych
lin, a poddawane ściskaniu elementy prętowe zredukowane do
prostopadłych do płaszczyzny przeszklenia ściskanych prętów
poziomych. Konstrukcja taka stanowi formę kratownicy, w któ-
rej pasy górne i dolne – poddawane siłom rozciągającym – wyko-
nane są z cięgien linowych. Ze względu na duże wartości reakcji
podporowych, występujących przy wstępnie naprężanych cięg-
nach, należy zwrócić szczególną uwagę na odpowiednio sztywną
i wytrzymałą konstrukcję podpór.
Odmianą systemu z wiązarami w układzie pionowym są analo-
giczne rozwiązania poziome.
Kształtowanie architektoniczno-
-przestrzenne przeszklonych
ścian osłonowych z punktowym
mocowaniem szyb
Rozwiązania architektoniczno-budowlane najbardziej wy-
różniające architekturę początku XXI wieku to takie, które ze
względu na poziom techniki budowlanej stały się możliwe
do realizowania dopiero w ostatnich latach. Należą do nich
m.in. bezramowe, punktowo mocowane przeszklenia opar-
te na lekkich, filigranowych konstrukcjach, dające wrażenie
nieomal pełnej transparentności budynku.
rys. P. Markiewicz
Rys. 1. Konstrukcja prętowo-cięgnowa z zastosowaniem cięgien ze stalowych linek – pionowy układ
wiązarów
rys. P. Markiewicz
Rys. 2. Konstrukcja prętowo-cięgnowa z zastosowaniem cięgien ze stalowych linek – poziomy układ
wiązarów
dr inż. arch. Przemysław Markiewicz
Politechnika Krakowska
ekspert
