81
Sektor Elektroenergetyczny 2015
Brak jest jednak zapisów w sprawie ponoszenia kosztów przez zakład
energetyczny w sytuacji nagłej zmiany napięcia w sieci, która spowoduje
uszkodzenie urządzenia elektrycznego. W takim wypadku można zażą-
dać bonifikaty, jednak tylko w małym stopniu zrekompensuje ona koszt
spalonego urządzenia.
W przypadku gdy przerwa w dostawie energii przekroczy określony
w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 r.
w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozli-
czeń w obrocie energią elektryczną albo przyjęty w umowie dopuszczalny
czas trwania, odbiorcy przysługuje prawo otrzymania od dostawcy boni-
fikaty. Sposób określenia jej kwoty ustalają przepisy ww. rozporządzenia.
Odbiorcom w gospodarstwach domowych należy się ona jednak
dopiero wtedy, gdy zostanie przekroczony czas nieplanowanej przerwy
w dostawach energii elektrycznej, który dla gospodarstw domowych
wynosi 24 godziny (1440 min!) jednorazowo (w ciągu roku łącznie nie
może przekroczyć 48 godzin).
Sporną kwestią jest przysługiwanie bonifikaty także wtedy, gdy brak
energii elektrycznej wynika z działania tzw. siły wyższej, czyli ze zda-
rzenia zewnętrznego niemożliwego do przewidzenia i zapobieżenia, np.
gwałtownego załamania pogody.
Urząd Regulacji Energetyki uważa, że przepisy nie warunkują wypłaty
bonifikaty za przerwy w dostawie jakimikolwiek czynnikami (w tym
działaniem siły wyższej). Zakłady energetyczne zaś podkreślają, że boni-
fikata jest zryczałtowanym odszkodowaniem za brak wykonania zobo-
wiązania. Reguły tej odpowiedzialności określa art. 471 Kodeksu cywil-
nego, który stanowi, że w razie wystąpienia siły wyższej nie ponosi się
odpowiedzialności, a odbiorcom nie przysługują bonifikaty.
Brak zapisów w kwestii ponoszenia przez zakład energetyczny dodat-
kowych kosztów w sytuacji awarii sieci energetycznej, wynikającej
z ewidentnej winy usługodawcy, np. złego stanu infrastruktury energe-
tycznej. Takie zaniedbanie może powodować wysokie straty u przedsię-
biorców odciętych od energii elektrycznej.
Rzadkie stosowanie inteligentnych liczników przez firmy energetyczne
w odniesieniu do odbiorców grupy taryfowej G (gospodarstwa domowe
i rolne) i C (rzemiosło i MSP) bardzo utrudnia zebranie dowodów obcią-
żających dostawcę energii w kwestii spornej wynikającej ze złej jakości
energii elektrycznej.
Podsumowując należy stwierdzić, że choć standardy obsługi klientów
przedsiębiorstw energetycznych są zdefiniowane w ustawie i kilku rozpo-
rządzeniach oraz w umowach każdego przedsiębiorstwa energetycznego,
to ww. akty prawne umożliwiają tworzenie jednostronnych umów, które
w niewystarczający sposób zabezpieczają interes klienta. Udowodnienie
przedsiębiorstwu energetycznemu zasadności otrzymania bonifikaty, np.
za przerwy w dostawie energii, nie jest łatwym zadaniem, gdyż może
Rys. 15. Rozkład współczynnika SAIDI w obszarach wiejskich/miejskich w 2014 r.
(źródło: Energa-Operator)
rys. K. Żmijewski
–kolor jasnozielony:<100
–kolor żółty:500
–kolor ciemnoczerwony:>1000
REKLAMA
