NS modernizujemy dom
53
Relacja z renowacji
Fot. www.cyklinowanieparkietu.com
Następnie drewnianą posadzkę dokładnie
szpachlujemy, aby masa wypełniła wszystkie
szczeliny
Fot. www.cyklinowanieparkietu.com
W miejscach trudno dostępnych, na przykład
pod grzejnikiem czy na obrzeżach posadzki,
sprawdzi się lekka szlifierka krawędziowa
Fot. www.cyklinowanieparkietu.com
Najpierw za pomocą cykliniarki zdziera się
wierzchnią warstwę drewna. Trzeba jednak
uważać, aby w drewnie nie powstały wgłębienia.
Ze względu na ciężar cykliniarek taśmowych
można używać jedynie na posadzkach przykle
jonych do podłoża
Fot. www.cyklinowanieparkietu.com
Na końcu mocujemy listwy przypodłogowe.
Efekt renowacji jest widoczny gołym okiem,
posadzka wygląda świeżo i elegancko
Fot. Janusz Wajszczuk
Jeśli posadzka ma być lakierowana, nanosimy
na nią podkład, który zabezpieczy drewno
i zmniejszy koszt lakierowania, a następnie
nakładamy dwie lub trzy warstwy lakieru
Fot. Janusz Wajszczuk
Kolejny krok to szlifowanie posadzki drobnym
papierem ściernym (aby nie pojawiły się na
niej wybłyszczenia) oraz jej odkurzenie
Kiedy trzeba gruntownie usunąć
starą powłokę oraz wierzchnią
warstwę drewna (kilka milimetrów)
na dużych powierzchniach stosuje
się cykliniarki i szlifierki. W naroż-
nikach lub innych zakamarkach
można wykorzystać ręczne szlifierki.
Ręcznie papierem ściernym można
zeszlifować powłokę z niewielkiego
fragmentu albo zmatowić istniejącą
powłokę przed jej pomalowaniem.
Używa się papieru ściernego osa-
dzonego na klocku lub małych szli-
fierek. Do zdzierania starego lakieru
czy farby nie należy używać metalo-
wych szczotek, bo łatwo uszkodzić
nimi powierzchnię drewna.
Papier ścierny ma różną ziarnistość,
która określa wydajność usuwania
materiału. Im mniejsza liczba granu-
lacji (gradacja) papieru (oznaczana
na odwrocie arkusza lub paska literą
P i odpowiednią liczbą), tym bardziej
jest on szorstki i tym więcej usuwa
materiału, i na odwrót. Do usunię-
cia powłoki i wierzchniej warstwy
drewna używa się kilku rodzajów
papieru ściernego: pierwsze szlifo-
wanie – P 20-40, drugie – P 80-100,
finalne – P 120-140. Do zmatowienia
powłoki – P 180-240.
Uwaga!
Drewno szlifuje się wzdłuż
włókien (tylko mozaiki – ukośnie do
włókien).
Często podczas naprawy posadzek
znajdujemy miejsca, w których
drewno się wykruszyło lub jest tak
uszkodzone, że trzeba je usunąć.
Powstałe pustki należy uzupełnić.
Szpachle służą do zamaskowania
wad podłoża, wypełnienia szczelin,
pęknięć, uzupełniania rys, odpry-
sków. Mają konsystencję pasty.
Warto stosować te, które zawierają
mączkę drzewną i występują w kilku
kolorach odpowiadających barwie
różnych gatunków drewna. Po utwar-
dzeniu i wyszlifowaniu przypominają
one naprawiane drewno i nabierają
podobnych właściwości. Kity są
elastyczne, dlatego poleca się je
do naprawiania rys na stykach, na
przykład z progami, narożnikami.
Nie mają tendencji do pękania i wy-
kruszania się. Na rynku są też wypeł-
niacze w płynie, które łączy się z py-
łem drzewnym po szlifowaniu. W ten
sposób można idealnie dopasować
wypełnienie. Szpachle, kity i wypeł-
niacze można nakładać szpachelką
w kilku warstwach. Czas schnięcia
może wahać się od 1 do 24 godzin.
Po wyschnięciu wypełnienie trzeba
przeszlifować.
Nikodem Kowalski
Przygotowanie podłoża
