112
Z:A
65 STYCZEŃ —LUTY 2019
Z:A
PO PRACY
PASJE
A
rchitektura dla wielu z nas
to nie tylko zawód, ale
też pasja. Od znajomych nie-
architektów słyszę, że jesteśmy
monotematyczni –nie ma nic
gorszego niż wolny wieczór w gronie
zaprzyjaźnionych architektów.
Już w 1934 roku Henry Miller
w
Zwrotniku Raka
nie miał o nas naj-
lepszego zdania, kwalifikując nas ra-
czej do „grona bezbarwnych egoistów
ze świata inżynierów, farmaceutów
i nauczycieli itp.”
.
Choć gorzko, to i tak
lepiej niż 30 lat wcześniej skwitował
nas Gustave Flaubert w
Słowniku
komunałów–
„sami durnie”.
Prawie sto lat później, w 2015 roku,
Valerio Olgiati w książce niewielkie-
go formatu
The Images of Architects
przedstawił zebrane od 44 światowej
klasy architektów obrazy, które są pod-
waliną architektury, jaką tworzą. To
44 minimuzea, jak pisze Olgiati, któ-
re są czasem „wyjaśnieniem, metafo-
rą, bazą, wspomnieniem czy intencją”.
Wśród nich znajdziemy m.in. zezna-
nia duetu Roberta Venturi i Denise
Scott Brown obfite w rozmaite porów-
nania (np. niczym nieskażona pusty-
nia Nevady i przesiąknięta popkultu-
rą Las Vegas Strip) czy szkice Alvaro
Sizy: te portretujące naturę, jak
Jardin Botanico z Rio de Janeiro,
→
Ustawiczne samodoskonalenie
jest wpisane w każdy zawód.
Im więcej ćwiczysz, tym jesteś
lepszy – to prosta zasada, która
w architekturze nie dla wszystkich
jest już taka oczywista.
←
↳
PIOTR ŚMIERZEWSKI, ARCHITEKT,
WŁAŚCICIEL PRACOWNI ANALOG
MIEJSCE
NA MUZYKĘ
ROZMAWIAŁA: ALEKSANDRA CZUPKIEWICZ
fot. Jędrzej Sokołowski
