elektroenergetyczne oraz w pełni zautomatyzowane i opomiarowane
stacje elektroenergetyczne pracujące z napięciami 750, 400, 220 oraz
110 kV (wybrane, priorytetowe, koordynowane przez OSP). Ostatni
z podsektorów – dystrybucyjny – odpowiada za bezpośrednie dostar-
czenie energii elektrycznej do odbiorcy końcowego, najpierw za pomocą
linii wysokiego napięcia (najczęściej 110 kV), a następnie średniego (SN)
i niskiego (nn).
Obecnie praca KSE jest stabilna w warunkach normalnego stanu obcią-
żenia systemu, ale należy pamiętać, że najbliższe lata będą krytyczne
z punktu widzenia zachowania stabilności pracy, w szczególności bio-
rąc pod uwagę postępującą dalszą elektryfikację odbiorców końcowych
oraz dynamiczny rozwój elektromobilności. Pierwszy niepokojący czyn-
nik może stanowić prognoza sporządzona przez OSP, dotycząca zapo-
trzebowania szczytowego na moc [1]. Ze względu na konieczność dosto-
sowania źródeł wytwórczych do nowych standardów emisyjnych, tzw.
konkluzji BAT [2], część starych, wyeksploatowanych bloków węglowych
będzie musiała ograniczyć swój czas eksploatacji lub całkowicie zakoń-
czyć produkcję energii elektrycznej. Na rys. 1. przedstawiono potencjalny
deficyt mocy, wynikający z wycofań jednostek z eksploatacji, z którego
wynika, że w ciągu najbliższych 2 lat w Polsce może brakować nadwyżki
mocy dostępnej dla OSP. To niezwykle groźne zjawisko, które w przy-
padku sytuacji awaryjnej może doprowadzić do przerw w dostawach
energii do odbiorców końcowych. Receptą na te problemy jest wprowa-
dzenie Rynku Mocy, który co do zasady ma wspierać budowę nowych
jednostek wytwórczych oraz modernizację istniejących, tak by spełniały
restrykcyjne wymogi emisyjne.
Na poziomie sieci dystrybucyjnej obserwuje się problemy wynikające
z technologicznego zacofania infrastruktury [3]. W związku z tym Ope-
ratorzy Systemów Dystrybucyjnych (OSD) powinni położyć duży nacisk
na wymianę wyeksploatowanych elementów (najczęściej transforma-
torów) oraz przy okazji modernizacji zapewnić pełne zautomatyzowa-
nie sieci i możliwość pracy w układach zamkniętych. Dodatkowo progno-
zuje się, że najbliższe lata będą rozkwitem tzw. energetyki obywatelskiej.
Wraz z rosnącą liczbą pojazdów elektrycznych na drogach będzie wzra-
stać także liczba stacji do ich ładowania. Niesie to ze sobą wiele wyzwań
dla podmiotów z krajowego sektora elektroenergetycznego w zakre-
sie zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej do odbior-
ców oraz pokrycia dodatkowego zapotrzebowania na moc, wynikającego
z potrzeb sektora elektromobilności.
Wielkość zapotrzebowania na moc i jego zmienność, przy aktualnych
i planowanych uwarunkowaniach funkcjonowania infrastruktury wytwór-
czej i sieciowej Krajowego Systemu Elektroenergetycznego, są głównymi
wyznacznikami stabilności i niezawodności KSE, a zatem poziomu bez-
pieczeństwa elektroenergetycznego. Mając na uwadze powyższe, klu-
czowe jest szczegółowe zaplanowanie wprowadzenia dużej liczby pojaz-
dów elektrycznych do użytkowania.
●●
Krajowy sektor elektroenergetyczny –
stan obecny i wyzwania
Krajowy System Elektroenergetyczny składa się z trzech głównych pod-
sektorów: wytwórczego, przesyłowego i dystrybucyjnego. Ten pierwszy
skupia w sobie wszystkie istniejące i planowane jednostki wytwórcze,
czyli elektrownie przyłączone do sieci przesyłowej i dystrybucyjnej.
Stanowią one fundament w procesie bilansowania zapotrzebowania na
moc, wynikającego z potrzeb odbiorcy końcowego. Wśród nich można
wyróżnić elektrownie zawodowe (duże jednostki napędzane paliwem
konwencjonalnym takim jak węgiel lub gaz), elektrociepłownie przemy-
słowe – produkujące głównie ciepło dla zakładów przemysłowych
oraz dodatkowo energię elektryczną, jednostki generacji rozproszonej –
wszelkiego rodzaju małe, prywatne jednostki wytwórcze – głównie
odnawialne źródła energii (OZE). Podsektor przesyłowy reprezentuje
Operator Systemu Przesyłowego (OSP) – Polskie Sieci Elektroenerge-
tyczne (PSE S.A.) – jego zadaniem jest zapewnienie stabilnej pracy
krajowej sieci przesyłowej, utrzymanie i koordynacja połączeń trans-
granicznych oraz organizacja przepisów funkcjonowania Rynku Bilan-
sującego i Rynku Mocy. W skład sieci przesyłowej wchodzą linie
dr inż. Mariusz Kłos
Zakład Elektrowni i Gospodarki Elektroenergetycznej,
Instytut Elektroenergetyki, Wydział Elektryczny,
Politechnika Warszawska
Działania popularyzujące elektryfikację transportu wyznaczają trendy w planowaniu polityki energetycznej, ale także
środowiskowej wielu państw. Proces ten przyśpieszył na tyle, że część z nich pracuje już nad nowelizacjami prawa
ograniczającymi lub nawet zakazującymi sprzedaży pojazdów z silnikami diesla, przy okazji tworząc programy zachęcające
do zakupu pojazdów elektrycznych, takie jak: jednorazowe dofinansowania do zakupu, możliwość wjazdu do zamkniętych
stref w centrach miast (strefy czystego transportu), poruszanie się po buspasach czy obniżone opłaty za parkowanie. Należy
jednak wspomnieć, że nie tylko aspekty ekonomiczne decydują o wyborze pojazdów elektrycznych, rośnie także świadomość
w zakresie poszanowania środowiska, w tym dbania o jakość powietrza. Wobec tego nieuchronnie zbliża się moment, w którym
samochód elektryczny będzie dominującym środkiem transportu prywatnego.
Możliwości techniczne sieci elektroenergetycznych
a rozwój infrastruktury ładowania pojazdów elektrycznych
mgr inż. Krzysztof Zagrajek
Zakład Elektrowni i Gospodarki Elektroenergetycznej,
Instytut Elektroenergetyki, Wydział Elektryczny,
Politechnika Warszawska
Zobacz serwis dla profesjonalistów:
76
infrastruktura ładowania pojazdów elektrycznych
