145
Informator Budowlany-murator. Konstrukcje, Izolacje, Chemia, Wykończenie 2019
Taras wentylowany na utwardzonej powierzchni
Jednym z rodzajów tarasu wentylowanego jest posadowiony na utwar-
dzonej konstrukcji ziemnej ze wspornikami regulowanymi albo na beto-
nowych słupkach bądź bloczkach, do których przytwierdza się legary
podkonstrukcji. W tym przypadku również należy zacząć od stworze-
nia odpowiedniej podbudowy, spełniającej jednocześnie funkcję dre-
nażową, czyli wykopu o zaplanowanym wcześniej kształcie i głębokości
ok. 20–40 cm, w którym najpierw trzeba ułożyć warstwy: 15 cm żwiru
i 10 cm piasku. Kolejną czynność stanowi wykonanie spadków (od 0,5
do 3%) za pomocą piasku. Istotny jest ich kierunek – od budynku na
zewnątrz. Następnie należy dokładnie ubić całą powierzchnię wraz ze
spadkami. Co ważne, zwłaszcza w przypadku tarasu wielkopowierzch-
niowego, jego boki trzeba dodatkowo zabezpieczyć murem oporowym,
co zapobiegnie rozsuwaniu się konstrukcji.
Mając przygotowaną podbudowę, na zagęszczonej warstwie piasku
z domieszką cementu stawia się punktowe fundamenty ze słupków
lub bloczków betonowych, na których będą układane legary podkon-
strukcji podtrzymujące deski tarasowe. Nie muszą one sięgać poni-
żej głębokości przemarzania gruntu, bo dla takiej konstrukcji wysadziny
zmarzlinowe nie stanowią problemu. Na przygotowanych w ten spo-
sób podporach należy umieścić podkonstrukcję pod deski, wykonaną
z legarów z zaimpregnowanych ciśnieniowo kantówek albo aluminio-
wych (stosowanych w niektórych systemach tarasów kompozytowych).
Legary powinny zostać ułożone z minimalnym spadkiem (ok. 1%), tak
by po położeniu na nich desek woda swobodnie spływała.
W przypadku podkonstrukcji z drewna należy zadbać, aby materiał nie
stykał się bezpośrednio z betonem. Im jest więcej fundamentowych
podpór, tym kantówki mogą mieć mniejszy przekrój. Z kolei im mniejszy
będzie rozstaw legarów (zwykle wynosi on od 30 do 60 cm), tym cień-
sze deski będzie można do nich przytwierdzić. Mocuje się je do legarów
niekorodującymi wkrętami ze stali nierdzewnej lub mosiądzu. Ważne,
aby deski nie były szersze niż 15 cm i nie nazbyt długie, by nie uległy
wypaczeniu. Podobne ograniczenia pojawiają się w tarasach kompo-
zytowych, ale jedynie w przypadku gorszej jakości systemów, głównie
tych wykorzystujących PP (polipropylen) oraz HDPE i PE (polietyleny).
W przypadku kompozytów z domieszką PVC (polichlorek winylu) one
nie występują, a wręcz można stosować deski o długości 600 cm ze
względu na korzystne parametry giętkości i mięknienia. Dlatego też pod
te z kompozytu z PVC można montować legary w rozstawie nawet co
50 cm, pozostałe wymagają podparcia co 30 lub 40 cm. W przypadku
nawierzchni drewnianych pewnym ograniczeniem jest również koniecz-
ność zachowania między deskami odstępów do 1,5 cm, bo materiał ten
przez cały czas pracuje i zbyt ciasno ułożone deski mogłyby się paczyć.
W tarasach kompozytowych z PVC kontrolowana praca wzdłużna
desek jest dużo bardziej przewidywalna, a szczeliny dylatacyjne między
deskami mogą mieć zaledwie kilka milimetrów.
Taras wentylowany w systemie tzw. pływającym
Innym rodzajem tarasu wentylowanego jest tzw. pływający. Określenie
to dotyczy systemów, których elementy konstrukcji nie wiążą się bezpo-
średnio z podłożem i nie naruszają jego struktury. W tej technologii
najważniejsze jest odpowiednie przygotowanie podłoża – powinno być
równe i stabilne oraz mieć system drenażu i odpowiednio wyprofilo-
wane spadki, ułatwiające odprowadzanie wody, które należy dodat-
kowo zabezpieczyć przed niekorzystnym wpływem warunków atmosfe-
rycznych poprzez wykonanie odpowiedniej izolacji przeciwwilgociowej,
np. w postaci folii lub membrany dachowej, papy termozgrzewalnej
bądź środków bitumicznych. Dopiero na takim podłożu można usta-
wiać konstrukcje legarowe lub wsporniki, będące oparciem dla legarów
i desek tarasowych.
Tarasy pływające są zwykle montowane na podłożach izolowanych,
dachach odwróconych i wszędzie tam, gdzie ograniczenia związane
z ciężarem tarasu oraz jego łączną wysokością nie pozwalają na zasto-
sowanie dociążenia konstrukcji mocującej deski.
Systemowe rozwiązania w tym zakresie oferuje obecnie niewielu produ-
centów. Pod nawierzchnie kompozytowe montuje się zespolone w ramy
konstrukcje aluminiowe o parametrach zakładających zniwelowanie
siły prężenia okładziny spowodowanej działaniem czynników atmosfe-
rycznych, np. zmian temperatury. Decydując się na to rozwiązanie, bar-
dzo istotny jest wybór dostawcy, który jasno definiuje instrukcję budowy
takiej konstrukcji oraz warunki gwarancji. Często spotykane są rozwią-
zania będące połączeniem dostępnych na rynku okładzin, których pro-
ducenci nie definiują wyraźnie lub zupełnie nie dostarczają wytycznych
odnośnie do zastosowań w formie pływającej, a ma to znaczenie tym
większe, że poszczególne deski mają różne właściwości prężne.
W sytuacji pływających tarasów wielkopowierzchniowych zwykle zaleca
się, by wymiary konstrukcji ramowej legarów aluminiowych nie przekra-
czały 600 x 600 cm. Zatem przy większej płaszczyźnie należy wykony-
wać niezależne ramy o ww. rozmiarach i łączyć je ze sobą. System tara-
sów pływających charakteryzuje się prostszym i mniej czasochłonnym
przygotowaniem podłoża, co ma szczególne znaczenie zwłaszcza
w realizacjach wielkopowierzchniowych. Nawierzchnia wykonana
w ten sposób z desek kompozytowych lub drewnianych okazuje się
być lekka, trwała, bezpieczna i estetyczna. Woda opadowa swobodnie
spływa poprzez szczeliny dylatacyjne, a przestrzeń pod deskami zapew-
nia dobrą wentylację całej konstrukcji. Uszkodzenie jednego elementu
lub konieczność dostania się pod powierzchnię tarasu (np. w celu kon-
serwacji warstwy izolacyjnej) w niektórych systemach kompozytowych
nie jest problematyczna, ponieważ ich producenci stosują rozwiązania
umożliwiające szybki i łatwy demontaż desek. Poza tym wentylowana
przestrzeń stwarza doskonałe warunki na poprowadzenie instalacji,
np. oświetleniowej, wodnej czy alarmowej. Co więcej, każdą z nich
można wykonać także w późniejszym czasie, a nie wyłącznie przed uło-
żeniem tarasu.
fot. Ł. Komosiński
Fot. 2. Montaż tarasu wentylowanego
