Izolacja dachu płaskiego hali
78
termoizolacji ze względu na jej podatność na odkształcenia stosuje
się papę podkładową na tkaninie szklanej lub włókninie poliestro-
wej o zwiększonej wytrzymałości na rozrywanie i przedziurawienie.
Dla dachów o poszyciu z blachy trapezowej
(o odpowiedniej
sztywności i, według wytycznych DAFA [8], o min. gr. 0,88 mm)
używa się mocowania mechanicznego w podłożu przez izolację
termiczną. Następnie dzięki łącznikom rozmieszczonym równo-
miernie wzdłuż zakładu należy dokonać jego dokładnego zgrzania
w celu uzyskania jednolitej powłoki wodochronnej.
Oprócz mocowania mechanicznego i/lub zgrzewania pokrycia
rolowe z pap mogą być klejone całopowierzchniowo/pasmowo oraz
balastowane (dachy odwrócone), przy czym zawsze należy postę-
pować zgodnie z instrukcjami producenta danego materiału.
W przypadku wyrobów rolowych z tworzyw sztucznych i kauczuku
najbardziej popularne są folie PVC z polichlorku winylu oraz mem-
brany EPDM na bazie kauczuku syntetycznego.
Przeważnie wyko-
nuje się z nich pokrycia jednowarstwowe, choć w niektórych przy-
padkach należy zastosować warstwę rozdzielającą, np. ze względu
na możliwość uszkodzenia mechanicznego membrany na podłożu
betonowym lub zajścia reakcji chemicznej między materiałem
a podłożem z polistyrenu czy drewna. Mocowane są mechanicznie,
poprzez klejenie na zimno (klejami, taśmami systemowymi, roz-
puszczalnikami) lub ułożenie z warstwą balastową (np. z płyt beto-
nowych, żwiru). Dwie ostatnie metody wymagają jednoczesnego
sklejania/zgrzewania zakładów (z pominięciem miejsc nad łączni-
kami mocującymi).
Termoplastyczne folie PVC jako materiał warstwowy przeważ-
nie zbrojony wewnątrz siatką lub włókniną na bazie włókien
szklanych lub polimerowych stosowane są najczęściej w gruboś-
ciach 1,2 i 1,5 mm. Natomiast elastomerowe membrany EPDM
występują głównie w grubościach od 1 do 2,5 mm (obecnie naj-
częściej 1,14 mm).
Ze względu na szczelność i trwałość pokrycia istotne są nie tylko
dobór odpowiedniego produktu do hydroizolacji, właściwe wykon-
struowane nachylenie i odwodnienie połaci, ale również rozwią-
zanie miejsc szczególnych. Zwiększenie stopnia skomplikowania
dachu pociąga za sobą konieczność zaprojektowania i wykona-
nia większej liczby detali (fot. 1). Mocowanie w strefach krawędzio-
wych (ssanie wiatru), rozwiązania w punktach występowania wor-
ków śnieżnych, dojścia do ścian, przejścia dachowe (wywietrzaki,
świetliki dachowe, klapy dymowe), dylatacje konstrukcyjne, przebi-
cia instalacyjne itp. to miejsca, w których każdy najmniejszy błąd
może skończyć się przeciekiem, utratą funkcji termoizolacyjnych
materiału ocieplenia czy nawet zniszczeniem mienia znajdującego
się pod usterką. Można zatem mówić o konieczności zastosowa-
nia kompletnego systemu hydroizolacji dachu, uwzględniającego
uszczelnienie połączeń i dylatacji oraz wykonanie obróbek blachar-
skich przeznaczonych do przyjętych rozwiązań.
x x x
Bariera termiczna
Kolejnym izolatorem w układzie pokrycia dachowego jest mate-
riał stanowiący barierę termiczną hala/środowisko zewnętrzne,
który zapewnia szeroko pojętą efektywność energetyczną budynku
oraz zredukowanie naprężeń termicznych w konstrukcji obiektu.
Najważniejszymi wymaganiami techniczno-użytkowymi w tym
przypadku są:
• właściwości termiczne – grubość warstwy zależy od rodzaju
zastosowanego produktu i przyjętych wymogów współczynnika
przenikania ciepła przez konkretną przegrodę,
• bezpieczeństwo pożarowe,
• odpowiednie właściwości mechaniczne,
• stabilność wymiarowa i trwałość.
Najpowszechniej stosowanymi wyrobami termoizolacyjnymi są:
wełna mineralna (szklana i skalna), pianka poliizocyjanurowa PIR,
polistyren ekspandowany EPS oraz polistyren ekstrudowany XPS
(np. w przypadku dachów użytkowych). Dobór konkretnego zależny
jest od narzuconych warunków brzegowych.
Wełna mineralna to nieorganiczny materiał niepalny. Odznacza
się dużą gęstością objętościową, co powoduje, że dobrze izoluje
dźwięki powietrzne i uderzeniowe, lecz w konsekwencji wpływa
na masywność konstrukcji. Dodatkowo jest podatna na nierówno-
mierne osiadanie, np. w miejscach ścieżek technologicznych do
urządzeń infrastruktury technicznej zamontowanych na dachu.
Styropian, styrodur i pianka PIR są materiałami zdecydowanie
lżejszymi oraz bardziej odpornymi na działanie wody i wilgoci,
ale za to palnymi. Należą do grupy wyrobów samogasnących.
fot. RES Technologies A. Gawęda
Fot. 1. Dach płaski hali stalowej – pokrycie z membrany PVC
fot. RES Technologies A. Gawęda
Fot. 2. Dach płaski hali stalowej – pokrycie z papy polimerowo-asfaltowej
