60
Uszkodzenia i sposoby naprawy betonowych posadzek przemysłowych
wzajemnemu przemieszczaniu się pękniętych części posadzki. Przy-
jęcie sposobu naprawy zależy od rodzaju i skali uszkodzenia oraz
jego źródła. Jednym z nich jest wykonywanie podlewek z materiałów
cementowych o dużej płynności, mających zdolność do powiększania
swojej objętości (pęcznienia) podczas procesu wiązania i dojrzewania,
co gwarantuje szczelne wypełnienie przestrzeni pomiędzy podkładem
betonowym a podłożem gruntowym. W sytuacjach, kiedy zniszczenia
płyt betonowych są bardzo duże, a osiadanie gruntu lub kawerny
przyjmuje znaczne rozmiary, może powstać konieczność skucia uszko-
dzonego pola i wykonania go na nowo. Taka sytuacja ma najczęściej
miejsce wówczas, gdy stan techniczny posadzki uniemożliwia jej nor-
malną eksploatację. Dopiero po wykonaniu opisanych wyżej napraw
należy przystąpić do ustalenia technologii rekonstrukcji i wypełnienia
szczelin dylatacyjnych.
x x x
Niska wytrzymałość betonu
Wytrzymałość i parametry betonu, na którym ma być ułożona
nawierzchnia, mają kluczowe znaczenie dla funkcjonowania i trwa-
łości całej posadzki. Płyta musi być wykonana z betonu o klasie mini-
mum C25/30, a jego wytrzymałość na odrywanie (test „pull-off”) nie
może być mniejsza niż 1,5 MPa. Wartości niższe od podanych spowo-
dują szybkie zniszczenie posadzki na skutek uszkodzenia płyty beto-
nowej, braku przyczepności nawierzchni do podłoża itp. Beton musi
być wyprodukowany w oparciu o czyste, frakcjonowane i pozbawione
zanieczyszczeń oraz alkaliów kruszywo, którego maksymalne uziarnie-
nie nie powinno przekraczać 32 mm. Wskaźnik w/c mieszanki betono-
wej nie może być wyższy niż 0,50, a jej receptura musi zawierać pre-
cyzyjne informacje na temat procentowej zawartości plastyfikatorów
i innych ewentualnych domieszek, a także udziału i rodzaju zawartości
cementu oraz wody. Kluczowe znaczenie dla odporności betonu na
skurcz, a w pewnym stopniu również dla jego wytrzymałości mecha-
nicznej, ma rodzaj oraz ilość zastosowanego zbrojenia rozproszonego.
W ostatnich latach zbrojenie stalowe coraz częściej zastępowane
jest zbrojeniem z tworzyw sztucznych, przeważnie z włókien kopoli-
merowych, które w istotny sposób modyfikują parametry fizykome-
chaniczne betonu, takie jak rozciąganie przy zginaniu czy ściskanie.
Beton z odpowiednią zawartością takich włókien w zasadniczy spo-
sób redukuje liczbę i średnicę szczelin przeciwskurczowych oraz znacz-
nie wydłuża czas powstania pierwszego pęknięcia. Oprócz zapro-
jektowania i przygotowania odpowiedniej mieszanki betonowej na
jakość podkładu wpływają również warunki cieplno-wilgotnościowe
panujące podczas betonowania, w szczególności silne nasłonecznie-
nie i przeciągi, które mogą spowodować przesuszenie nawierzchni,
a w efekcie jej silny skurcz i pęknięcia. Istotne znaczenie ma również
prawidłowy rozładunek i właściwe wibrowanie mieszanki betonowej.
W pierwszym przypadku chodzi o możliwość rozfrakcjonowania mie-
szanki, jeśli będzie zrzucana z wysokości większej niż 2 m, a w dru-
gim o pełne, systematycznie przebiegające zawibrowanie całej masy.
Ostatnim z czynników warunkujących prawidłowe wykonanie pod-
kładu jest właściwa pielęgnacja betonu, szczególnie w pierwszej fazie
po jego wbudowaniu (polewanie wodą, przykrywanie folią lub natrysk
środka pielęgnująco-impregnacyjnego). W przypadku źle wykonanego
podkładu betonowego, np. o zbyt dużej nasiąkliwości lub zbyt niskiej
wytrzymałości, ograniczoną poprawę sytuacji można uzyskać jedynie
poprzez zaimpregnowanie podłoża betonowego żywicą epoksydową
o niskiej lepkości, podobnie jak w przypadku pylenia posadzki betono-
wej. Nie gwarantuje to jednak osiągnięcia wymaganych parametrów
i może być stosowane tylko do nawierzchni mniej odpowiedzialnych.
x x x
Zarysowania powierzchniowe
Oprócz wyżej opisanych zarysowań posadzek przemysłowych (spowo-
dowanych skurczem betonu, uszkodzeniem konstrukcji płyty itp.) przy
nawierzchniach zacieranych występuje również zjawisko zwane „pajęczą
siecią” lub „wężową skórką”. Polega ono na tworzeniu się na powierzchni
posadzki mikrozarysowań układających się we wzór przypominający
skórę węża lub pajęczynę. Przyczyna jego powstawania wiąże się z naturą
betonu oraz posadzki i nie jest wynikiem błędów wykonawczych czy też
wadliwego materiału. Mikrorysy tego typu nie mają również wpływu
na cechy użytkowe posadzki, a jedynie na jej wygląd. Nie są one przy-
czyną odspojenia nawierzchni od podłoża betonowego, natomiast
ciemnieją na skutek kontaktu z wilgocią. Zjawisko to nie wymaga prac
naprawczych. Jedynym zabiegiem o charakterze profilaktycznym może
być wykonanie cienkowarstwowej powłoki żywicznej.
x x x
Podsumowanie
Opisane w artykule rodzaje i przyczyny powstawania uszkodzeń oraz
sposoby ich naprawy nie wyczerpują całości zagadnienia, a jedynie
podejmują próbę jego systematyki w oparciu o przyjęte na wstępie
kryteria. Dostępne na rynku coraz nowsze generacje materiałów
naprawczych w zasadniczy sposób skracają czas przeprowadzania
napraw oraz poprawiają ich skuteczność. Celem nie powinno być jed-
nak poszukiwanie najtańszych i najszybszych metod likwidacji uszko-
dzeń, lecz wykonywanie posadzek o jak najlepszych parametrach
technicznych i jak najdłuższym okresie użytkowania, czego nie da się
osiągnąć bez właściwego zidentyfikowania warunków pracy posadzki,
prawidłowego wykonania jej projektu oraz fachowej realizacji.
fot. A. Banaś
Fot. 11. Posadzka betonowa zniszczona na skutek niskiej wytrzymałości podłoża
gruntowego
fot. A. Banaś
Fot. 12. Zjawisko „pajęczej sieci” na powierzchni posadzki zacieranej
