18
Fasady wentylowane można stosować zarówno w domach murowanych,
jak i o konstrukcji żelbetowej czy szkieletowej. Sprawdzają się zwłaszcza
wtedy, gdy trzeba dopasować formę architektoniczną obiektu do już
istniejącej zabudowy. Powinny być projektowane z uwzględnieniem
wymagań zawartych w aprobatach technicznych, dotyczących całego
zestawu wyrobów do wykonywania wentylowanej fasady, wydanych na
podstawie ETAG 034 część 1 i 2 „Zestawy do wykonywania okładzin
ścian zewnętrznych”:
• Część 1: „Zestawy okładzin wentylowanych wraz z elementami
mocującymi”,
• Część 2: „Zestawy zawierające elementy okładzinowe, elementy
mocujące, podkonstrukcję oraz wyroby izolacyjne”.
Ważne jest, aby cały zestaw służący do stworzenia fasady miał doku-
menty upoważniające do wykorzystania w budownictwie, a nie tylko
jego poszczególne elementy.
Na system elewacji wentylowanych składa się podkonstrukcja, warstwa
izolacyjna, która szczelnie przylega do powierzchni ściany, oraz okładzi-
ny zewnętrzne (płyty elewacyjne) stanowiące ochronę przed wpływem
warunków atmosferycznych. Pomiędzy warstwą izolacji a płytami
znajduje się szczelina umożliwiająca swobodny przepływ powietrza.
Montaż elewacji wentylowanych jest idealnym sposobem nie tylko na
docieplenie, ale również na poprawę wyglądu budynku. Typy elewacji
wg ETAG 034 pokazane są na rys. 1.
❘ ❘ ❘
Elementy elewacji wentylowanej
Materiał izolacyjny
, który szczelnie przylega do konstrukcji ściany to
zwykle hydrofobizowana wełna mineralna (skalna lub szklana) z tzw.
welonem, spełniającym rolę wiatroizolacji. Płyty z wełny mineralnej
przymocowuje się mechanicznie za pomocą kołków rozporowych
dobranych odpowiednio do materiału ściany nośnej. Izolacja termiczna
wykonana z włókna mineralnego działa również jako izolacja akustycz-
na, chroniąc przed hałasem zewnętrznym.
Welon szklany, pełniący rolę wiatroizolacji, układany jest od strony
zewnętrznej w celu eliminowania penetracji izolacji przez wiatr oraz
minimalizacji ewentualnego przenikania do niej wilgoci. Płyty można
układać w jednej lub dwóch warstwach (drugi typ ułożenia ogranicza
wpływ mostków termicznych).
W ETAG 014 „Łączniki tworzywowe do mocowania warstw
izolacyjnych ociepleń ścian zewnętrznych” określono pięć kategorii
łączników fasadowych w zależności od rodzaju podłoża, czyli ma-
teriału ściany nośnej. Kategoria elementu określa jego przydatność
do stosowania w określonym podłożu (typ A: beton; typ B: cegła
pełna, bloczki ścienne pełne; typ C: cegła poryzowana, cegła dziu-
rawka, pustak ścienny; typ D: pustak betonowy, beton lekki; typ E:
beton komórkowy).
Minimalna głębokość osadzenia łącznika zależy od rodzaju podłoża
i według ETAG 014 wynosi:
• 25 mm dla podłoży typu A, B, C, D,
• 65 mm dla podłoża typu E lub zgodnie z wytycznymi producenta
łącznika.
Do podłoży pełnych typu A, B zaleca się stosowanie łączników z trzpie-
niem wbijanym lub wkręcanym, natomiast do podłoży z otworami
lub poryzowanych typu C, E przeznaczone są wyroby z trzpieniem
wkręcanym.
Jako łączników używa się zwykle tworzywowych kołków mecha-
nicznych z trzpieniem stalowym otoczonym poliamidem z włóknem
szklanym i kołnierzem z tworzywa sztucznego o średnicy min.
Ø 6 cm. Długość elementu powinna być sumą grubości płyty
izolacyjnej, głębokości zakotwienia oraz uwzględniać ewentualne
nierówności podłoża.
Szkielet nośny
, określany też jako ruszt nośny lub podkonstrukcja,
mocowany jest do ścian zewnętrznych budynku i przenosi ciężar
płyt fasadowych na konstrukcję główną. Może być metalowy (alu-
miniowy lub stalowy), mieszany (stalowo-drewniany bądź aluminio-
wo-drewniany) (zwykle konsole są metalowe, a listwy drewniane)
albo całkowicie drewniany. Aby ograniczyć występowanie mostków
termicznych, szczególnie w podkonstrukcjach aluminiowych, pod
kotwami nośnymi i dociskowymi, służącymi do kotwienia szkieletu
nośnego do muru, umieszczane są podkładki do przerwania mostka
cieplnego, tzw. termostopy. W tym celu używa się głównie płytek
z PVC o grubości 2–10 mm, izolujących konstrukcję nośną okładzi-
ny od podłoża. Metalowy szkielet nośny, szczególnie w przypadku
dużych powierzchni ścian, powinien gwarantować możliwość re-
gulacji we wszystkich trzech osiach (zapewnia to m.in. prawidłowy
montaż na nierównych podłożach).
Profile metalowe (przebiegające wzdłuż elewacji fragmenty rusztu)
muszą być zamontowane przy pomocy jednego stałego elementu
mocującego w środkowym lub górnym końcu oraz innych mocowań
pełniących rolę punktów przesuwnych (zapewnia to możliwość
przesuwu wynikającą z rozszerzalności termicznej elementów – jego
brak może spowodować wygięcie się profili, a to z kolei może dopro-
wadzić do uszkodzenia fasady).
Dla każdego konkretnego rozwiązania ściany osłonowej opracowane
są obliczenia statyczne z uwzględnieniem poszczególnych obciążeń,
np. ciężarem własnym konstrukcji i płytami okładzin, obciążenie
wywołane parciem czy ssaniem wiatru. Do obliczeń wykorzystuje się
dane z aktualnych norm:
PATRON
TEMATU
Elewacje wentylowane
Trespa International B.V.
www.trespa.com
Elewacje wentylowane
Fasady wentylowane, czyli mające szczelinę powietrzną
między okładziną elewacyjną a izolacją termiczną, to coraz
popularniejsze rozwiązanie stosowane zarówno w nowych,
jak i modernizowanych budynkach. Dzięki szerokiemu wy-
borowi produktów, które mogą zostać wykorzystane w tego
typu systemach, różnym opcjomwielkości, grubości czy
kolorystyki płyt, możliwości łączenia ich z innymi materia-
łami budowlanymi czy łatwości zastosowania w projekcie
technologia ta idealnie sprawdza się w nowoczesnych
obiektach architektonicznych.
1...,10,11,12,13,14,15,16,17,18,19 21,22,23,24,25,26,27,28,29,30,...60