45
Akustyka 2015
PATRON
TEMATU
www.isover.pl
ISOVER Saint-Gobain Construction Products Polska
izolacyjności akustycznej całego rozwiązania. Typowa podłoga
pływająca praktycznie nie ma znaczącego wpływu na izolacyjność
akustyczną stropów ciężkich związaną z dźwiękami powietrz-
nymi, jednocześnie drastycznie zwiększa ich odporność na mate-
riałowe. Ze względu na swoje właściwości – małą sztywność
oraz zdolność do pochłaniania dźwięku – podłogi pływające,
z zastosowaniem płyt z wełny mineralnej, gwarantują nieco lep-
szą izolacyjność akustyczną, niż te wykorzystujące styropian ela-
styczny. Różnica obejmuje jednak zazwyczaj kilka dB.
Innym sposobem ochrony jest położenie wykładziny dywano-
wej albo z tworzyw sztucznych. W przypadku stropów ciężkich
rozwiązanie to jest dużo mniej skuteczne niż podłoga pływająca.
Umieszczenie wykładziny na stropie obniża wyłącznie tzw. hałas
krokowy, natomiast nie oddziaływuje na izolacyjność akustyczną
związaną z dźwiękami powietrznymi czy materiałowymi.
Użycie paneli podłogowych na stropach ciężkich, podobnie jak
w przypadku wykładzin, wpływa wyłącznie na poziom hałasu
krokowego, za to nie ma znaczenia dla izolacyjności akustycznej.
Kolejnym sposobem zwiększenia izolacyjności
stropów cięż-
kich, wykorzystywanym na ogół w pomieszczeniach biurowych
i technicznych, jest zastosowanie tzw. podłóg podniesionych.
Ich wpływ na parametry akustyczne stropu zależy od konstruk-
cji i powinien być określony na podstawie badań laboratoryj-
nych, a także podany przez producenta tego typu podłogi.
Na ogół opisywane rozwiązanie zwiększa izolacyjność aku-
styczną stropu dotyczącą dźwięków powietrznych, natomiast nie
oddziaływuje na ochronę przed materiałowymi.
Izolacyjność akustyczna stropów lekkich także zależy od ich
masy, lecz duże znaczenie ma w tym przypadku również kon-
strukcja. Jeśli jest odpowiednia, np. jest podwójną przegrodą
z pustką powietrzną, wypełnioną materiałem dźwiękochłon-
nym (np. Isover Super-Mata), można stosunkowo łatwo uzyskać
dosyć dobrą odporność stropów na dźwięki powietrzne, nato-
miast o wiele trudniej spełnić wymagania dotyczące dźwięków
materiałowych. Ponadto, nawet niestandardowe konstrukcje
stropów lekkich nie dają takiej ochrony przed dźwiękami mate-
riałowymi, jaką uzyskuje się, stosując przeciętny strop masywny
z podłogą pływającą. Co więcej, efektywność takich podłóg na
stropach lekkich jest znacznie mniejsza niż na ciężkich. W wielu
przypadkach podłoga pływająca na stropie lekkim praktycz-
nie nie wpływa ani na jego izolacyjność akustyczną związaną
z dźwiękami powietrznymi, ani materiałowymi. W praktyce
jedynym efektywnym rozwiązaniem, umożliwiającym zwiększe-
nie odporności akustycznej stropów lekkich na dźwięki mate-
riałowe, jest zastosowanie sufitów podwieszanych. Przy czym
pożądany efekt przyniesie jedynie sufit konstrukcyjnie oddzie-
lony od stropu, np. rozpięty pomiędzy ścianami i oddylatowany
lub podwieszony za pomocą wieszaków elastycznych. Tanie, ale
jednocześnie dosyć skuteczne wieszaki tego typu można znaleźć
w systemach lekkich sufitów gipsowo-kartonowych wybranych
producentów (np. wieszaki phonilight Lafarge Gips).
Stosowanie wykładzin podłogowych na stropach lekkich wpływa
jedynie na tzw. hałas krokowy. Stopień jego obniżenia jest jed-
nak znacznie mniejszy niż w przypadku użycia wykładziny na
stropach ciężkich. Popularne panele podłogowe natomiast nie-
raz wręcz zmniejszają izolacyjność akustyczną stropów lekkich
dotyczącą dźwięków materiałowych, szczególnie w zakresie
niskich częstotliwości.
x x x
Izolacyjność akustyczna ścian działowych
Ze względu na ochronę przeciwhałasową ściany działowe
w budynku dzielimy na ciężkie (powyżej 100 kg/m
2
) i lekkie.
W przypadku pierwszych z nich, które w większości są pojedyn-
czymi i jednorodnymi przegrodami, o ich izolacyjności akustycz-
nej decyduje właściwie wyłącznie masa, określana jako przy-
padająca na m
2
ściany (masa powierzchniowa). Im przegroda
masywniejsza, tym większa jest jej izolacyjność akustyczna zwią-
zana z dźwiękami powietrznymi.
W przypadku ścian lekkich w praktyce są stosowane dwie pod-
stawowe konstrukcje: pojedyncza i podwójna. Przykładem roz-
wiązania pojedynczego jest przegroda działowa, np. o grubości
12 cm wykonana z bloczków gazobetonowych. Pod względem
izolacyjności akustycznej lekka pojedyncza ściana zachowuje się
podobnie jak przegroda ciężka – w jej przypadku również ma
zastosowanie prawo masy, lecz dźwiękoszczelność jest mniejsza.
Przez ścianę podwójną rozumiemy przegrodę, której konstruk-
cja składa się z trzech elementów: pierwszej przegrody jedno-
rodnej, dylatacji w postaci pustki powietrznej lub wypełnionej
wełną mineralną oraz drugiej przegrody jednorodnej. Często
pierwsza przegroda jest połączona profilami konstrukcyjnymi
z drugą. Typowym przykładem ściany podwójnej jest przegroda
działowa z płyt gipsowo-kartonowych na profilach stalowych
CU i CW. Izolacyjność akustyczna ściany podwójnej jest sil-
nie związana z jej konstrukcją, w tym głównie masą pierwszej
i drugiej przegrody, głębokością pustki pomiędzy przegrodami
oraz rodzajem i sposobem rozmieszczenia profili konstrukcyj-
nych. Na ogół dźwiękoszczelność
ściany tego typu jest znacz-
nie większa niż przegrody pojedynczej o masie równej masie
całkowitej przegrody podwójnej (masa pierwszej przegrody +
wypełnienia pustki + profili + drugiej przegrody). Niemniej
jednak lekka ściana podwójna może mieć mniejszą izolacyjność
akustyczną w zakresie małych i dużych częstotliwości niż prze-
groda pojedyncza. Z praktycznego punktu widzenia podwójne
ściany z płyt gipsowo-kartonowych, nawet o najprostszej kon-
strukcji, mają wyższą dźwiękoszczelność
niż lekkie przegrody
pojedyncze, np. z gazobetonu. W przypadku ścian podwójnych
ważnym elementem konstrukcji jest pustka pomiędzy pierw-
szą i drugą przegrodą. Zaleca się, aby została ona w co najmniej
60% wypełniona przez materiał pochłaniający dźwięk. Typowym
rozwiązaniem jest użycie wełny skalnej lub szklanej o małej
