NS ABC instalacji
32
Szczegóły instalacji wodnej
Fot. Piotr Mastalerz
Bruzdy na pionowe odcinki instalacji. Na rury,
którymi woda będzie prowadzona od podłogi do
punktów poboru (baterii, spłuczki etc.) usytuo-
wanych na różnej wysokości, wykuwa się bruzdy
w ścianie
Fot. Piotr Mastalerz
Instalacje w systemie rozdzielaczowym. Zimna
i ciepła woda są doprowadzone do rozdzielaczy
zamontowanych w szafce w kotłowni, a stamtąd
osobna rura biegnie w podłodze do każdego
punktu poboru
Fot. Piotr Mastalerz
Złączki zaprasowywane. Do wykonania koniecz-
nych połączeń zastosowano złączki z tworzywa,
z zaciskowymi tulejami ze stali szlachetnej,
o dużej wytrzymałości na obciążenia mechaniczne,
odporne na wysoką temperaturę oraz korozję
Fot. Piotr Mastalerz
Ograniczenie strat ciepła. Zgodnie z obowiązują-
cymi przepisami rury doprowadzające wodę
i w wylewce, i w bruzdach ściennych zaizolo-
wano otuliną polietylenową o grubości 6 mm
w płaszczu z PCW w kolorze niebieskim (w przy-
padku wody zimnej) i czerwonym (ciepłej)
Fot. Piotr Mastalerz
Stabilne zamocowanie w bruzdach. Po zmon-
towaniu instalacji bruzdy w ścianie wypełniono
pianką izolacyjną, która zapewni im stabilne
mocowanie (nie będą się przesuwać podczas
zamurowywania bruzd) oraz dodatkową izolację
termiczną i akustyczną instalacji
Fot. Piotr Mastalerz
Idealny rozstaw podejść. Do podłączenia baterii
ściennej użyto płytki montażowej do mocowania
podejść pod baterie, co pozwoliło uzyskać żądany
rozstaw przewodów i umożliwiło dokładne wypo-
ziomowanie ich końców
polietylen, polibutylen, polipropylen.
Można też stosować droższe rury z po-
lietylenu usieciowanego odporne na
wysoką temperaturę i ciśnienie oraz
wielowarstwowe o dużej odporności
termicznej i chemicznej, małej rozsze-
rzalności cieplnej i nieprzepuszczalne
dla tlenu, ale nie ma takiej potrzeby.
Jeżeli używa się rur sztywnych, wyma-
ganą trasę instalacji uzyskuje się przez
łączenie prostych odcinków rur
z kształtkami – trójnikami, kolanami
lub innymi złączkami. Połączenia
– w zależności od rodzaju rur klejone,
zgrzewane, zaprasowywane lub skrę-
cane – muszą być wykonane bardzo
starannie i dokładnie według wytycz-
nych producenta systemu, bo to one są
przede wszystkim odpowiedzialne za
ewentualne usterki w instalacji – roz-
szczelnienia i przecieki.
Rury miękkie (zarówno te z tworzywa,
jak i miedziane) są giętkie i dają się
łatwo kształtować, co zmniejsza liczbę
połączeń i skraca czas wykonania insta-
lacji. Są sprzedawane w zwojach, więc
zrobienie części instalacji od rozdzie-
lacza do punktu pobory z jednego od-
cinka nie stanowi problemu – łączenia
są potrzebne tylko przy rozdzielaczu
i w miejscu podłączenia, na przykład
baterii.
Jeśli w instalacji z tworzywa ma być
zamontowane urządzenie do podgrze-
wania wody, to ze względu na ograni-
czoną wytrzymałość termiczną rur na-
leży zainstalować bezpośrednio za nim
odcinek rury stalowej lub miedzianej
o długości mniej więcej 0,5 m i dopiero
za nim połączyć dalszą część instalacji
z tworzywa.
W jednej instalacji nie powinno
się łączyć elementów z różnych
materiałów, a najlepiej używać rur
i kształtek jednego producenta,
choćby ze względu na różny, charak-
terystyczny dla danego systemu spo-
sób łączenia. Powodem może być
także niebezpieczeństwo utraty gwa-
rancji producenta, która zwykle jest
udzielana pod warunkiem wykona-
nia całej instalacji z elementów jed-
nego systemu, a niekiedy także przez
uprawnionego i przeszkolonego przez
niego instalatora.
instalacja wodna
