• 10 m – dla linii o napięciu znamionowym powyżej 15 kV, lecz nieprze-
kraczającym 30 kV;
• 15 m – dla linii o napięciu znamionowym powyżej 30 kV, lecz nieprze-
kraczającym 110 kV;
• 30 m – dla linii o napięciu znamionowym powyżej 110 kV.
Prace w strefach wyłączonych zapisami rozporządzenia można prowa-
dzić po wyłączeniu linii spod napięcia, co może okazać się trudne.
Ograniczenie możliwości zagospodarowania terenu w otoczeniu linii
napowietrznych wynika z wymagań środowiskowych (takich jak wyłą-
czenie spod zabudowy obszarów, na których zostały przekroczone
natężenia pól elektrycznego i magnetycznego, a także poziom hałasu)
oraz bezpieczeństwa porażeniowego i pożarowego.
W porównaniu z liniami napowietrznymi ograniczenia wprowadzane
przez linie kablowe są niewielkie. Oddziaływanie polem magnetycznym
linii wysokich i najwyższych napięć zamyka się w odległości maksy-
malnie 2 m. Inne ograniczenia wynikają z normy N SEP–E–004, która
określa odległości zabudowy i urządzeń od linii kablowych, wynika-
jące z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa podczas prowadze-
nia prac eksploatacyjnych. W przypadku linii wysokich i najwyższych
napięć uwzględnia się także wpływ ciepła wytwarzanego przez urzą-
dzenia sąsiednie na przepustowość linii.
●●
Skablowania linii napowietrznych
Jak wynika z powyższych rozważań, linie kablowe, w porównaniu
z napowietrznymi, mają wiele zalet. Są to przede wszystkim:
• zdecydowanie wyższa odporność na oddziaływania atmosferyczne,
co zwiększa niezawodność pracy sieci (czynnik ten stał się szczegól-
nie istotny po przerwach zasilania będących efektem nawałnic z sierp-
nia 2017 roku);
• niski wpływ na środowisko;
• niewielkie ograniczenia możliwości zabudowy i zagospodarowa-
nia terenu;
• niższe straty elektryczne.
Przeciwko liniom napowietrznym występują także mieszkańcy oba-
wiający się ich szkodliwego wpływu na zdrowie (nie zawsze słusz-
nie), a także zmniejszenia wartości nieruchomości. Stanowisko miesz-
kańców znajduje odbicie w projektach planów miejscowych terenów
przeznaczonych pod zabudowę mieszkalną w postaci zapisów zaka-
zujących realizacji nowych linii napowietrznych, a także ustalających
docelowe ich skablowanie (zastąpienie linii napowietrznej kablową).
Oczywiście rozwiązanie to ma także wady:
• prowadząc linię kablową, należy liczyć się z większą liczbą kolizji
z innymi urządzeniami podziemnymi;
• czas lokalizacji miejsca uszkodzenia jest statystycznie dłuższy, co
w konsekwencji wydłuża całkowity czas usunięcia awarii.
Wymienione wcześniej przyczyny coraz częściej skłaniają przedsię-
biorstwa sieciowe do budowy linii jako kablowych, a także moderniza-
cji napowietrznych, polegających na zastępowaniu ich kablowymi. Spo-
tyka się też inwestycje finansowane przez podmioty trzecie, planujące
odzyskanie terenów pod zabudowę.
Skablowanie linii napowietrznej nie musi, a w wielu przypadkach
nie powinno, odbywać się po dotychczasowej trasie. Linię kablową,
w miarę możliwości, należy prowadzić w pasie drogowym, a w przy-
padku działek prywatnych wzdłuż ich granic tak, aby w jak najmniej-
szym stopniu ograniczać możliwość zagospodarowania terenu.
pomiędzy żyłami roboczymi różnych faz są tak małe, że obszar, w któ-
rym natężenie pola może przekraczać wartości dopuszczalne, zawiera
się w całości poniżej powierzchni ziemi. W przypadku linii wysokich
i najwyższych napięć, szczególnie w przypadku ułożenia kabli w ukła-
dzie płaskim, pole o natężeniu większym lub równym 60 A/m może roz-
ciągać się na odległość 1–2 m, a tym samym wymagać zwiększenia
głębokości jej ułożenia.
HAŁAS
Linie napowietrzne WN i NN podczas pracy generują zakłócenia aku-
styczne wywołane zjawiskiem ulotu, czyli tzw. wyładowania niezupeł-
nego w zjonizowanej warstwie powietrza wokół przewodów roboczych.
Intensywność hałasu zależy od warunków atmosferycznych (w przy-
padku mgły lub deszczu rośnie) i w niekorzystnych warunkach może
być słyszalny z odległości kilkudziesięciu metrów.
●●
Ograniczenie możliwości budowy
i zabudowy
Należy tu odróżnić możliwości zabudowy terenu w sąsiedztwie linii
od prowadzenia prac budowlanych. Te drugie w pobliżu linii napo-
wietrznych określa Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 6 lutego
2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywa-
nia robót budowlanych (DzU nr 47, poz. 401) i w § 55 wskazuje, że nie
jest dopuszczalne sytuowanie stanowisk pracy, składowisk wyrobów
i materiałów lub maszyn i urządzeń budowlanych bezpośrednio pod
napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi lub w odległości liczonej
w poziomie od skrajnych przewodów, mniejszej niż:
• 3 m – dla linii o napięciu znamionowym nieprzekraczającym 1 kV;
• 5 m – dla linii o napięciu znamionowym powyżej 1 kV, lecz nieprzekra-
czającym 15 kV;
Rodzaj linii
Pole elektryczne
Pole magnetyczne
Hałas
napowietrzne
Niskich napięć
pomijalne**
pomijalne**
brak*
Średnich napięć
pomijalne**
Wysokich napięć
możliwe***
możliwe***
Najwyższych napięć
występuje****
możliwe***
występuje****
kablowe
Niskich napięć
pomijalne**
pomijalne**
brak*
Średnich napięć
brak*
Wysokich napięć
możliwe***
Najwyższych napięć
* brak – wystąpienie oddziaływania nie jest możliwe;
** pomijalne – oddziaływanie występuje, a jego wartości są przynajmniej o rząd niższe
od dopuszczalnych;
*** możliwe – oddziaływanie występuje i może (ale nie musi) przekroczyć wartości dopuszczalne;
**** występuje – oddziaływanie występuje i istnieją obszary, w których stale przekroczone są wartości
dopuszczalne
Tab. 2. Występowanie oddziaływań linii
na środowisko
kablowanie sieci elektroenergetycznych
Zobacz serwis dla profesjonalistów:
60
