12
Inspiracje architektoniczne
Muzeum Ognia w Żorach
Projekt obiektu powstawał etapami w latach 2009–2013. Początkowo miał to
być pawilon wystawienniczo-informacyjny promujący miasto Żory. W trakcie
jego realizacji (2010–2015) postanowiono przekształcić go w Muzeum Ognia.
Autorem projektu jest pracownia OVO Grąbczewscy. Architekci, nawiązując do
etymologii nazwy miasta, zaprojektowali strzelistą rzeźbiarską formę pokrytą
świetlistą miedzią, przypominającą płomienie ognia. Odnieśli się także do
pożaru miasta z 1702 roku, od czasu którego co roku w centrum Żor odbywa
się Święto Ogniowe. Płaszczyzny laminowanej, błyszczącej blachy miedzianej
zostały pokryte lakierem HDP, aby uchronić ją przed patynowaniem. Panele
ułożono w dynamiczny wzór, dzięki któremu o każdej porze roku i dnia światło
pulsuje na elewacji. Nocą zaś obiekt jest iluminowany. Jego konstrukcję
stanowią żelbetowe monolityczne ściany. W podziemiach znajduje się sala
wystawiennicza. Betonowe wnętrze parteru poprzez granitową kostkę
w kolorze popiołu płynnie łączy się z otoczeniem i jednocześnie kontrastuje
z ognistą elewacją.
fot. T. Zakrzewski, archifolio (3)
Teatr Szekspirowski w Gdańsku
Teatr powstał z inicjatywy profesora Jerzego Limona wmiejscu drewnianego teatru
zbudowanego ok. 1635 roku przy ulicy Bogusławskiego i Podwale Przedmiejskie,
zburzonego na początku XIX wieku.W 1990 roku profesor powołał fundację
TheatrumGedanense, która 14 lat później ogłosiła międzynarodowy konkurs
na budowę teatru. Zrealizowany budynek (2011–2014) został zaprojektowany
przez włoskiego architekta Renato Rizziego. Obiekt przypomina średniowieczne
zamczysko i odnosi się do dyspozycji wewnętrznych teatru elżbietańskiego – trzech
kondygnacji z otwartymdziedzińcem. Składa się ze sceny z zapleczem teatralnym
oraz pomieszczeń biurowych.Wnętrza otoczone są murem z antracytowej
cegły, który może pełnić funkcję tarasu widokowego. Scena natomiast może być
wykorzystywana do prowadzenia konferencji czy kongresów.Wewnątrz dziedzińca
rozmieszone są liczne korytarze. Przypory wokół korpusu głównego odnoszą
się bezpośrednio do szkarp Bazyliki Mariackiej. Ciemny kolor cegły elewacyjnej
delikatnie kontrastuje z kolorami historycznych zabudowań Gdańska. Użycie jej
w prostej zgeometryzowanej bryle sprawia, że jego fasada nabiera gotyckiego
charakteru. Ciemnoszare cegły wykorzystane do budowy teatru formowane były
ręcznie, zużyto ich 780 tysięcy sztuk.
fot. M. Czechowicz (3)
